FanFic.nl

They don't know about us ||One Direction

They don't know about us || Hoofdstuk 9 || One Direction

*Tijdsprong: Een paar weken later.*

“Wanneer ga je nou eindelijk eens tegen Abby zeggen dat je haar leuk vindt?” zei ik tegen Zayn terwijl ik samen met hem richting Gary Coffee corner liep. Zayn en ik spraken minstens één keer per week af om iets te doen om ‘bij te kletsen’ maar stiekem wou hij alleen maar naar Abby toe. Niet dat ik het erg vond. Ik sprak mijn beste vrienden sowieso één keer in de week en ze waren te schattig samen. Ze durfden haast niks tegen elkaar te zeggen! “Jen, hou er nou eens over op! Ze vindt me niet leuk! En ik ga me niet voor schut zetten.” Zayn begon wat harder te lopen. “okee, okee ik stop al. Maar je zal jezelf nooit voor schut zetten bij haar. Ze vindt alles geweldig wat je doet.” Zayn keek me van opzij aan. “serieus?” ik lachte. Ze waren beide smoor op elkaar maar hadden totaal geen idee. Daar moest verandering in komen. “Bloedserieus!” zei ik terwijl ik de deur van het koffiecafé opendeed. “Wat is bloedserieus?” klonk de stem van Abby. Zayn keek me waarschuwend aan. “Niks bijzonders” Abby keek ons verbaasd aan. “okee, Koffie dan maar?” Zayn en ik knikte en liepen achter Abby aan naar de bar. Na de gebruikelijke vragen over school en werk viel er een lange stilte. Zayn zat in z’n lege koffiekopje te staren en Abby zat met haar hand over een vieze plek op de bar te wrijven. “Zayn vindt je leuk” flapte ik er plots uit. Zayn keek me waarschuwend aan. “En ik moet gaan! Belangrijke afspraak.” verzon ik. Ik stond op van m’n barkruk “bedank me later maar” fluisterde ik in Zayn’s oor terwijl ik me omdraaide en wegliep. Ik hoopte zo dat dit zou werken. het moest wel. Die twee hoorden bij elkaar. Ik keek op m’n horloge. Half 4, dan had ik mooi nog de tijd om me voor te bereiden. Ik had niet helemaal gelogen tegen Zayn en Abby. Vanavond had ik eindelijk weer een date met Louis. En ik kon niet wachten.

Een paar uur later vloog de welbekende deur van Louis’ appartement open om vervolgens door twee handen naar binnen getrokken te worden en in een zowat bot brekende knuffel te worden getrokken. “ ik heb je gemist” klonk de bekende stem van Louis in mijn oor. “ik jou ook” fluisterde ik terug. Louis liet me los om me snel een kus te geven en me mee te trekken richting de keuken. “kom, ik heb gekookt” “ohw jee” zei ik plagend. Louis draaide zich om “Zit je nou om mijn kookkunsten te lachen?” zei hij terwijl hij serieus probeerde te kijken. “Ik zou niet durven” zei ik nep-geschokt. “jawel, ik denk dat ik het hoorde. Geen kus voor jou vanavond” ik trok een pruillipje. “hou op. Je weet dat ik daar niet tegen kan Jen” snel drukte louis zijn lippen op de mijne waarna mijn pruillipje verdween en er een grote lach verscheen. “nou kom op. Ik kan niet wachten tot je mijn zelfgemaakte pizza proeft.” Zei hij terwijl hij me zachtjes in een stoel duwde. Ik lachte. We hadden elkaar misschien een paar dagen niet gezien, maar het voelde nog steeds hetzelfde. En dat was Liefde. Nou hopen dat Louis hetzelfde voelde.
“ik moet zeggen Lou. Het was heerlijk” zei ik toen we anderhalf uur later samen op de bank plofte. “zie je nou wel. En jij geloofde me niet. Wat heb jij een vertrouwen in je vriendje zeg? Ik denk dat je gestraft moet worden.” “ahhw, en hoe zou dat moeten gebeuren?” ik keek hem vragend aan “door het Tikkel-monster natuurlijk” voor ik kon nadenken waar Louis het over had klom hij zowat op me om me vervolgens te kietelen tot ik erbij neer zou vallen. “aaaahhh. Okee okee ik geef me over. Stop alsjeblieft” als er iets was waar ik niet tegen kon was het kietelen en Louis’ handen waren er een kei in. “okee ik stop als je zegt: Louis is de liefste en knapste jongen op de hele planeet.” “maar dan zou ik liegen” zei ik lachend. “ohw, ik denk dat het tikkel-monster nog niet wil stoppen. Ik denk dat hij alleen nog maar harder wil tikkelen.” “okee, Louis is de knapste en allerliefste jongen op deze planeet” Louis stopte meteen klom van me af en plofte uitgeput naast me neer op de bank. “zozo, allerliefste?” ik knikte. Louis stak zijn armen uit. met een lach klom ik op z’n schoot. ik keek hem indringend aan. “ik meen het” “zelfs liever dan Liam?” Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. “Liam is anders” “hoezo?” “eigenlijk heb ik niet zo’n zin om mu over Liam te praten.” Ik drukte een kus op zijn lippen. “ohw, en waar heb jij dan zin in?” “ ik heb wel een paar id….” Louis kapte m’n zin af en begon me te zoenen als of er geen einde aan kon komen. Een paar minuten later stopten we om even op adem te komen. “was dit wat je in gedachten had?” het enige wat ik kon doen was knikken. “heb ik je sprakeloos gemaakt?” weer knikte ik. Er verscheen een grote lach op Louis’ mond en keek even naar beneden. Zachtjes mompelde hij wat. “wat?” ik probeerde hem aan te kijken. Louis keek omhoog, recht in mijn ogen. “Ik hou van je” ik wist niet wat ik moest zeggen. Louis voelde dus precies hetzelfde. “Ik snap als je niet hetzelfde voelt. Ik zeg het eigenlijk ook veel te…” ik kapte hem af met een kus. “Ik hou ook van jou” ik grijnsde van oor tot oor. Deze dag kon niet slechter.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.