FanFic.nl

Pokemon: New Legend

Episode 9: Clefairy en het geheim van de Moon Stone

Een grote opening was uitgehakt in het poreuze steen. Soms leek Mount Moon eerder een grot dan een berg, terwijl je wel beter wist als je buiten stond. Brenna en Brian stonden voor de opening terwijl Andrew Pidgeotto oppakte en vasthield.
"Het komt goed, jongen" zei hij troostend tegen Pidgeotto, die worstelde tegen de pijn.
"Bulbasaur geef Pidgeotto een beetje van je SleepPowder."
Bulbasaur, die naast Andrew stond, liet zachtjes wat poeder uit zijn bol waaien en het slaappoeder kwam in Pidgeotto's ogen terecht die in slaap viel.
"Nu moeten we een Clefairy vangen." zei Brian.
"Hoe doen we dat, hoe weten we waar ze zitten" zei Brenna terwijl de groep de grot binnenliep.
"Dat weet ik niet, het is me nog nooit gelukt" zei Brian.
"Dat meen je niet" zei Andrew.
"Ik ben bang van wel." zei Brian en liet zijn gezicht naar de grond zakken.
"Maar dit keer lukt het," zei Andrew, "het moet wel, eerder kom ik Mount Moon niet uit."
"Andrew." zei Brenna bezorgd. Ze wou iets zeggen maar bedacht zich.
In plaats daar van besloot ze verder te lopen. Ondanks dat de grot van de buitenwereld was afgesloten, was het toch niet moeilijk om te zien waar je liep en met de Flash-aanval van Brenna's Butterfree konden we goed rondkijken.

* * *

Tanja en Toni waren al een tijdje in Mount Moon en hadden de kinderen in hun vizier. Andrew had zijn Pidgeotto vast. De groep werd verder gevolgd door Bulbasaur en Butterfree, die de tunnel nog iets verlichtte.
"Pidgeotto is normaliter erg sterk," merkte Toni op.
"Ja," zei Tanja, "hij zou een goeie aanwinst zijn voor ons team en Bulbasaur ook."
Ze zagen dat de drie op een kruising kwamen.
"Nu begint het interessant te worden" zegt Toni.
De groep splitste zich op om zo snel mogelijk een de weg naar een weg door de tunnel te vinden.
"Dit is onze kans." zei Toni


* * *

Met Pidgeotto in zijn armen liep Andrew door in het pad dat hij koos. De gang was donker, maar Andrew kon toch het een en ander zien. Pidgeotto kreunde zachtjes in zijn slaap en Bulbasaur liep voor hem uit en gebruikte zijn roeden om te voelen of er enige obstakels zijn. Het idee van opsplitsen kwam van Brian. Hoe ze elkaar zouden vinden wisten ze nog niet, maar 'dat lossen we dan wel op' had Brian gezegd. Tot nu toe, was het nog niet aan de orde van de dag. Eerst moesten de Clefairy gevonden worden. Bulbasaur bromde iets richting Andrew. Andrew keek op.
"Oh nee!" zei Andrew. "Het pad loopt dood!" en inderdaad voor Andrews neus stond een grote stenen muur, net als aan beide zijden. "Erger kan het niet worden." zei hij en dat had hij niet moeten zeggen, want toen hij zich omdraaide zag hij twee bekende figuren met een Bellsprout.
Bereid je maar voor,
want hier zijn we weer hoor,
Om de wereld voor verder verval te behoeden,
Om de mensen van ons volk te kunnen beïnvloeden,
Om kwaadaardigheid van liefde aan te tonen,
Om dichter bij de sterren te kunnen komen,
Tanja,
Toni,
Team Rocket gaat als de snelheid van het licht,
Vecht als een man of geef je over en zwicht.
Belllllllllsprout.

"Uit de weg, ik heb geen tijd voor jullie spelletjes!" snauwde Andrew.
"Tut, tut, tut, laat je Pokémon maar aan ons over" zei Tanja.
"Mooi niet." zei Andrew, "Bulbasaur, SleepPowder" riep hij.
Bulbasaur liet een grote hoeveelheid slaappoeder uit zijn bol glijden om Team Rocket te bedwelmen.
Andrew pakte Mankey's Pokeball: "Mankey, ik kies jou!" zei hij.
de pas gevangen Pokemon plofte uit de Pokeball en stond voor Andrew.
"Mankey, graaf er een weg uit, Bulbasaur, jij vormt de achterhoede."
Mankey dook de grond in en maakte een verrassend groot gat, groot genoeg voor Andrew en Bulbasaur, het was even puzzelen (Andrew moest nog steeds Pidgeotto vasthouden), maar het lukte. Nog verrassender was dat Mankey, hoewel hij tegen de rots zou graven, tegen niets hards stootte.
"Mankey, probeer eens om hoog te gaan."

* * *

Mankey graafde en graafde en uiteindelijk krabde hij het laatste restje zand weg dat ze verwijderde van de buitenlucht. Mankey sprong eruit en Andrew en Bulbasaur volgden, ze waren nog steeds in de grot, maar het 'dak' was er niet meer. In plaats daarvan toonden de sterren zich in de nacht. Het maanlicht maakte het lichter dan elders in de grot. Andrew maakte zich zorgen om Brian en Brenna, waar zouden ze zijn? Ineens gleed er iets rozigs door het pad.
"Dat is een Clefairy. Bulbasaur, Mankey erachteraan!" zei Andrew en hij haalde zijn Pokedex tevoorschijn.
Clefairy, de fee-Pokemon, deze kleine Pokemon wordt vaak gezien bij volle maan. Er zijn weinig mensen die de maandans van de Clefairy gezien hebben
"Clefairy, wacht!" zei Andrew, maar Clefairy glipte onder een grote rots door aan de zijkant van het pad.
"Oh nee. Hoe komen we nu daar?" vroeg Andrew zich af.
Mankey nam een grote aanloop en sprong in de lucht. Zijn hand glimde en met zijn glimmende hand sloeg hij op de rots. De rots viel in een en was niets meer dan een groffe grindpad.
"Dat is Rock Smash, cool!" zei Andrew en keek naar het nieuwe pad voor hem. Hij zag een enorme zwarte steen in het midden van een uitgeholde kamer. Boven de steen was een groot gat, waardoor het maanlicht scheen. Om die steen dansten allemaal Clefairy.
"Mooi niet?" hoorde ik van achter. Het was Brian, achtervolgd door Brenna "Dat is de Moon Stone".
"Hoe komen jullie hier?" vroeg Andrew.
"We volgden gewoon het pad."
Het leek alsof het gepraat van de mensen de Clefairy gestoord had in hun dans. Een Clefairy wandelde naar de drie vrienden. Het keek met medelijden naar Pidgeotto. Die zichtmaar steeds meer pijn kreeg in zijn vleugel. Clefairy sprong naar de Moon Stone en wees ernaar. Andrew wandelde naar voren, maar wist niet wat er ging gebeuren. De Clefairy sprong op de Moon Stone en het sprong nog een paar keer op en neer.
"Erop?" vroeg Andrew.
Clefairy antwoordde met een dansje. Andrew legde Pidgeotto op de Moon Stone. Clefairy wees met de wijsvingertjes omhoog, terwijl ze begonnen te glimmen. De andere Clefairy deden hetzelfde en het maanlicht scheen extra sterk op de Moon Stone. Langzaam maar zeker werd Pidgeotto wakker en stond het op.
"Pidgeotto!" riep Andrew en hij rende naar Pidgeotto toe om hem op te pakken. Pidgeotto spreidde zijn vleugels en vloog op richting de maan en weer terug. Zijn gekrijs was nog luider dan nadat het geevolueerd was van Pidgey. Pidgeotto landde op Andrews schouder.
"Je bent terug, ouwe jongen."

* * *

"Een gezonde Pidgeotto is beter dan een zieke Pidgeotto, niet?" zei Toni, die samen met Tanja achter het trio stond.
"Ze zijn wakker!" zei Andrew. "Maar we zullen ze eens wat laten zien! Steel Wing!" riep hij richting Pidgeotto die weer opsteeg. Zijn vleugel glimde in een grijze kleur en veegde Team Rocket over de vloer.
"Mankey, Rock Smash!" zei Andrew weer.
Mankey's hand gloeide wit en sloeg Bellsprout tegen de grond.
"Nou is het onze beurt Butterfree!" zei Brenna tegen de Butterfree, die nog steeds de boel verlichtte. "Gebruik Confusion."
Met Confusion tilde Butterfree de Team Rocket-leden op en smeet het richting de Moon Stoon.
De Clefairy begonnen met een Metronome aanval, een aanval die zo'n beetje elk effect kan hebben. Dit keer was het een Swift-aanval. De sterretjes die ze lanceerden ontploften op de Moon Stone (die ongedeerd bleef) en Team Rocket werd de lucht ingelanceerd.
TEAM ROCKET HOUDT HET WEER VOOR GEZIEN!

De Clefairy die ons had geholpen klauterde weer op de Moon Stone, terwijl de andere Clefairy begonnen te dansen. Heel veel Clefairy begonnen te evolueren in een Clefable, inclusief de Clefairy op de Moon Stone.
"Wauw, Clefable" zei Brenna. "Wat zijn ze mooi"
Na de dans werden de vrienden uit Mount Moon geleid aan de kant van Cerulean City. De groep nam afscheid van de mythische Pokémon. Maar ze zullen deze ontmoeting nooit vergeten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.