FanFic.nl

Nightmare

† Destroyed

Ik huiverde toen de kille wind mijn huid streelde en ik rolde gehaast de motorbanden naar binnen. Het schemerde inmiddels en ik fronste toen twee gestaltes zich losmaakten uit de duisternis.
‘Blake, we gaan zo afsluiten. Het is al bijna zeven uur,’ ik keek verward achterom en vloekte binnensmonds.
‘Kan ik gaan? Ik had om acht uur al,’ Micah onderbrak me en gaf me mijn jas.
‘Je hoeft pas volgende zaterdag weer te werken,’ glimlachte hij en ik keek hem dankbaar aan.
‘Doe Maerwy maar de groeten van me!’ riep hij nog en ik klemde mijn kaken gespannen op elkaar. Een knagend, pijnlijk gevoel omhelsde me en ik zuchtte. Maerwy weigerde nog met me te praten en Matt leek het daarmee volkomen eens te zijn. Hij had me alleen nog gevraagd waar Lacey was.
Cat was weggerend toen de woorden haar glimlach hadden weggeveegd en ik had haar moeten overtuigen om uit de damestoiletten te komen.
Ze praatte over alles wat ze niet kwijt kon bij anderen en ik probeerde er voor haar te zijn. Ik verdrong het idee dat ik een Engel was maar bij elke blik die ik in de spiegel wierp leek het Ankh teken feller te gloeien.
Cat was er niet meer over begonnen sinds ik elke vraag daarover had genegeerd.
Iedere seconde die mij sterker aan haar verbond verloor ik Maerwy harder.
Ik stak de sleutel in het contact en de motor kwam brullend tot leven.
De rode lak glansde in het zwakke licht van de lantaarnpalen en ik reed route B852 op.



‘Ik ben thuis!’ riep ik en fronste toen er harde stemmen weerklonken.
Ze hadden me niet gehoord en ik liep geruisloos naar de keukendeur.
‘Kate, je kunt niet gaan! God help haar toch, je gedraagt je roekeloos Katelynne Annabelle Guardionn!’ schreeuwde Anna ziedend en ik verstarde. Het betekende oorlog als Anna je bij je volle naam noemde.
‘Het is de enige manier om ons veilig te stellen, Anna,’ smeekte mijn moeder en ik rende de trap op toen de deurklink open klikte.
‘Waar is Blake?’ vroeg ze en Violet stak haar vinger dreigend naar haar uit.
‘Dat doet er niet toe, jij kunt hen niet aan. Ze hebben ons bescherming beloofd en daar zullen ze zich aan houden, Kate!’ mijn moeder zakte verslagen neer op de bank en ik liep de badkamer in.
Hun woorden verdwenen en ik wisselde gehaast van kleren. Ik trok een grijs shirt over mijn hoofd en droeg een zwart aansluitende broek. Bovenop het shirt droeg ik een jeanshemd en mijn ogen fixeerden zich op het Ankh teken. Ik vloekte toen Anna op de badkamerdeur klopte en binnenkwam. Ze keek me indringend aan en ik deinsde achteruit.
‘Ik dacht dat jullie me niet gehoord hadden,’ begon ik en ze zuchtte vermoeid.
‘Dat hadden we wel, we hadden het alleen te druk,’ antwoordde ze en haar ogen gleden naar mijn sleutelbeen.
Ze opende haar mond om iets te zeggen maar er kwam geen geluid uit. Haar heldere ogen stonden vervuld met paniek en ze greep me stevig vast.
‘Sinds wanneer heb je die tattoo?’ vroeg ze en ik probeerde diep adem te halen.
‘Sinds vanochtend,’ fluisterde ik en ze bekeek me met samengeknepen ogen.
‘Je ziet eruit alsof je ergens heenging,’ ik staarde naar mijn voeten en ze tilde zuchtend mijn kin op.
‘Blake, ga maar. Wees alleen voorzichtig. O en voor je gaat,’ zei ze en ik keek vragend achterom.
‘Teken die tattoo op de deur,’ Ik staarde Anna aan alsof ze gek werd en dat werd ze misschien ook wel.
‘Geen vragen stellen, daar hebben we geen tijd voor,’ siste ze en ze gaf me een zwarte viltstift. Ik rende de trap af en trok mijn donkerblauwe Vans aan. Ik opende de voordeur en hield de motorhelm onder mijn arm geklemd.
Mijn handen trilden en ik probeerde het Ankh teken onopvallend naast de deurknop te tekenen. Ik deed een stap achteruit en hield mijn adem in toen het teken begon te branden. Het hout verschroeide en blauwe vonken kleurden de avondlucht. De vlammen vormden een onzichtbaar net van licht en verspreidde zich over elke centimeter hout.
‘Angelus praesidium,’ fluisterde Violet en het licht loste op alsof het slechts een illusie was geweest. Ze glimlachte bezorgd, op een manier die haar onuitgesproken woorden bevestigden. Ik hou van je, maar dat wil ik je niet hardop vertellen. Ik stak de sleutel in het contact en gaf gefrustreerd gas. Alles wat ik wilde ontkennen lachte me uit en mijn familie verborg net als Dores zelf oude, donkere geheimen.
De vastberadenheid op Anna’s gezicht had onvertrouwd aangevoeld en ik schudde woedend mijn hoofd. De motor suisde als een pijl langs de waterkant en ik glimlachte onbewust toen Lawley Manor verscheen.
Een zacht gouden licht verdreef de duisternis en Cat stond op de veranda.
Ze droeg een kort zwart jurkje met glinsterende pailletjes en een fuchsia gekleurde jas. Haar rode lokken vielen in krullen over haar schouders en ze glimlachte toen ik afstapte.
‘Wat is er?’ fluisterde ze bezorgd en ik keek haar indringend aan.
‘Anna liet me het Ankh symbool op de voordeur tekenen,’ fluisterde ik en haar zwarte ogen vernauwden.
‘Die gebruiken we om huizen te beschermen,’ antwoordde ze zacht en haar vrije hand greep de zilveren deurknop vast.
‘Volg me,’ zei ze gespannen en ik knikte kortaf.
‘Cat?’ riep Frederique verbaasd toen de deur achter ons dichtviel.
Cat antwoordde niet en liep gehaast de trappen af naar de kelders.
‘Wat is er gaande?’ schreeuwde Frederique gefrustreerd toen ze achter ons aanliep.
‘Ze zijn terug Fré. Blake heeft het Ankh teken op zijn voordeur moeten branden,’ Frederique bleef abrupt stilstaan en staarde haar ongelovig aan.
‘Wie is er terug?’ vroeg ik en ze opende één van de zware houten kasten.
‘Jagers, Blake. Slechte Engelen die demonen, Half-engelen en stervelingen doden,’ antwoordde Frederique ademloos en ik keek haar weigerend aan.
Ik had het gehad met al die verzonnen verhalen en mythes.
‘Gaan jullie nog steeds naar Inverness?’ vroeg Frederique terwijl Cat een zware riem in haar jas vastmaakte.
‘Uiteraard, ik laat mijn avond niet door wat Jagers verpesten,’ snauwde ze en ik knipperde verward toen ze mij vragend aankeek.
‘Al eens een wapen gebruikt?’ vroeg ze aarzelend en ik toonde grijnzend mijn handen.
‘Alleen deze twee,’ antwoordde ik en ze vulde haar eigen riem met dolken. Het viel nauwelijks op toen ze haar fuchsia gekleurde jas aantrok en er twee aan mij gaf.
‘Daar kun je beter een jas overheen dragen, Jagers merken het meteen,’ verzuchtte ze en ik volgde hen terug naar de hal.
‘Ik ga Vaughn bellen, hij moet de bescherming versterken,’ Frederique glimlachte naar me en verdween de woonkamer in. Cat gaf me een zwartleren jas en ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.
‘Het spijt me, ik weet dat je dit niet gelooft,’ fluisterde ze en ik greep haar hand toen ze de deur wilde openen.
‘Dit is niet jouw schuld, ik ben degene die het symbool heeft getekend,’ antwoordde ik en ze keek glimlachend naar me op.
‘Dat weet ik en daar ben ik je dankbaar voor. Want anders hadden ze ons vermoord. Dark horse Manor heeft ons niet eens gewaarschuwd,’ fluisterde ze somber en ik opende de deur voor haar.
‘Wil je nog steeds gaan?’ vroeg ik en ze glimlachte enthousiast.
‘Zelfs geen leger Jagers kan mij daarvan weerhouden, Blake,’ zei ze vastberaden en ze ketende haar armen stevig om mijn middel terwijl ik de motor startte.

Reacties: