FanFic.nl

The Unforgiving

Empty Eyes - #14 Japan

Ik zit rustig op de bank voor de TV. Het is een film, die gaat over een oorlog geloof ik. Maar ik let niet echt op. Mijn gedachten zijn bij mijn ouders, die nog maar een maand geleden vermoord zijn. Ze lagen samen in bed, elk met één enkele kogelwond, bij hun hart. Waarschijnlijk lagen ze te slapen toen het gebeurde. Een hete traan rolt over mijn wang, en de soldaten op het televisiescherm veranderen in wazige lichtvlekken. 'Denk ergens anders aan, Ly!' fluister ik zachtjes, en ik probeer die raad op te volgen. Langzaam dwalen mijn gedachten inderdaad af, naar Sinéad om precies te zijn. Dat is mijn vriendje. Waar zou hij uithangen? Vast weer met zijn vrienden, waarmee hij tegenwoordig bijna elke nacht "relaxed", zoals hij zelf zegt. Een plotselinge kramp in mijn buik laat me dubbelklappen. Ik vloek luid, en probeer op mijn knieëen te gaan zitten. In deze belachelijke houding schuif ik over de bank, terwijl ik probeer niet te schreeuwen van de pijn. De tranen stromen nu vol over mijn wangen, en snikkend strek ik één arm uit naar de telefoon. Door de waterige waas tuur ik naar het schermpje, en een kleine glimlach flits over mijn gezicht als ik het juiste nummer heb gevonden. De dokter.

'Het is een jongen!' zegt de zuster, die me een zacht, wit dekentje aangeeft met een huilend kind. 'Dag Allan!' fluister ik. Het gehuil vermindert, en de grote ogen kijken me een beetje verbaasd aan. Ik aai voorzichtig over zijn neus, en geef hem een klein kusje. Even ben ik de pijn vergeten, maar nu keert die in alle hevigheid weer terug. Vlug neemt de zuster Allan weer aan, en de dokter begint weer met doeken en watten te goochelen. Allan snikt nu zachtjes, en ik klem snel mijn kaken op elkaar. 'Wees. Dapper voor. Allan.' puf ik, terwijl de pijn langzaam weer af neemt.

'Redt U het verder alleen?' vraagt de dokter. Hij staat in de deuropening met zijn dokterstas, en kijkt een beetje bezorgd. Ik knik geruststellend, en de dokter volgt het zelfde pad als de zuster enkele minuten geleden. Met Allan in mijn armen strompel ik naar het raam, en ik kijk toe hoe de ambulance de straat uit rijdt. Voorzichtig leg ik Allan in een enorme rieten mand. Aangezien ik geen wieg heb, heb ik geen keuze... Een paar luide bonken beneden laten me opschrikken. 'Sinéad?' roep ik vragend. Het wordt stil. Een beetje angstig grijp ik de houten knuppel van Sinéad, om ons te beschermen tegen inbrekers. Zachtjes kom ik de trap af, en ik tref een enorme ravage. De bank ligt op zijn kant, de schmerlamp is kapot, en er komt een kringeltje rook uit. De inhoud van de tas met boodschappen uit de keuken ligt verspreid op en onder de eettafel. En tot slot steekt er uit die zelfde tafel een enorm mes, tussen enkele bloedspetters. Ik barst uit in woede. Die schoften, wie ze ook mogen zijn, hebben Sinéad! Gekidnapt of vermoord, dat weet ik niet. Maar ik moet en zal hem vinden. Ik gris de telefoon onder de bank vandaan, en tot mijn grote vreugde doet hij het nog. Ik toets enkele knopjes in, en even later heb ik mijn vriendin aan de lijn. "Lyanne? wat is er?" klinkt het slaperig. "Het is vijf uur 's ochtends!" Ik leg snel uit wat er gebeurt is, en vraag haar om op Allan te passen. 'Gewoon tot ik terug ben! Het zal niet lang duren!' beloof ik haar. "Is dat wel verstandig? Ik bedoel, het lijkt alsof er op je gejaagd wordt! Eerst je ouders, nu hij..." Ik beloof plechtig dat het goed komt, en ik neem mijn jas. Uit een la van het kastje in de gang haal ik een pistool. Ik doe de extra patronen in mijn jaszak, en dan ben ik weg. Ik moet Sinéad halen!

You're determined by faith
You pretend to make up
You lay out your case like the enemy
But all that you got
through dirty white lies
Can't find the damned correct way of blaming me
for your crimes
Won't you talk to me
Don't laugh and run away
I'm onto you, yesterday
with empty eyes

I don't know where I'm going
in search for answers
I don't know who I'm fighting
I stand with empty eyes
You're like a ghost within me
who's draining my life
It's like my soul is see through
Right through my empty eyes

I'm about to give in
Got nowhere to go
Afraid of the sense I'm holding on
There's no other way
No doubt in the end
But I ain't got a thing to lose
Nothing to defend
Won't you talk to me
Don't laugh and run away
I'm onto you, yesterday
With empty eyes

I don't know where I'm going
In search for answers
I don't know who I'm fighting
I stand with empty eyes
You're like a ghost within me
who's draining my life
It's like my soul is see through
Right through my empty eyes

Ohh, ohh please won't you give in to me
Won't you finally speak true from lie
You're determined by faith
You pretend to make up
You lay out your case like the enemy
like the enemy
With empty eyes

I don't know where I'm going
in search for answers
I don't know who I'm fighting
I stand with empty eyes
You're like a ghost within me
who's draining my life
It's like my soul is see through
Right through my empty eyes

http://www.youtube.com/watch?v=9xZH87VVlzM

Reacties:

Aimeery zei op 16 okt 2013 - 18:36:
GAAAAAAAAAAAAAAAAAAF! echt zo vet, ga zo door alleen een tip:
(geen kritiek, ik moet er zelf ook aan werken) let op de uitroep tekens, neem als 'hoofdregel' een uitroep teken per blz bijv, want als je hoofdletters gebruikt word al duidelijk gemaakt dat er hard gepraat word. En te veel kunnen storend zijn voor de lezer of overdreven. Nogmaals een tip en geen kritiek ik heb er zelf ook veel last van -.-''
maar verder GO ON!

xDevilBitch zei op 11 sep 2013 - 20:59:
Lekker vriendje. Haar ouders zijn vermoord, ze is hoogzwanger en waar is meneer? Aan het chillen met z'n vrienden en door Lyannes reactie krijg ik niet het idee dat dat is omdat zij gezegd heeft dat hij even iets voor zichzelf moet doen en dat ze het echt wel zelf redt.
Also, ze is net bevallen, maar gaat meteen op pad om Sineád te redden? Niet om vervelend te zijn, maar daar is een bevalling véél te vermoeiend voor. Bovendien vraag ik me af waarom ze Sineád niet gebeld lijkt te hebben toen ze ging bevallen. Ik ga er vanuit dat hij de vader is, dus dat is toch een vrij logisch ding om te doen.

Nogmaals: het is zeker niet slecht, maar misschien zou je iets aan de geloofwaardigheidsfactor moeten doen, want daar wordt het nog een stuk beter van.

Krewella zei op 26 aug 2013 - 22:54:
Weer super mooi geschreven!
En natuurlijk volg ik nog, melding dus!