FanFic.nl

Beste vakantie ooit!!!!

My happienes

‘BELLLAAAA!’ riep Harry en kwam naar me toe gerend. ‘Wat is er?’ vroeg hij. Hij sloeg zijn armen om me heen. Toch voelde het geluk die in stukjes op de grond vielen nu in stof te veranderen. Taylor kwam naast MIJN HAZZA staan. Ze fluisterde ‘Hazz kom mee, ik mag haar niet zo’ ik kon wel schreeuwen wat dacht ze wel niet. ‘Wat? Denk je nou echt dat ik met jou mee ga als Bella verdrietig is?’ zei hij boos. Ik hoorde Bella. Maar nergens wees het er op dat we samen waren. Ik hoorde Taylor snuiven. Ik voelde me steeds erger. Ik had er geen zin meer in. Ik kon niet nog meer ellende aan. Dat zou ik niet trekken. Ik trok me los en rende weg. ‘BELLAAA’ riep Harry ik voelde gewoon dat hij achter me aan kwam. Aan de ene kant wou ik dat maar aan de andere kant wou ik alleen zijn. Ik voelde twee armen om me heen die me naar achter trokken en ik viel samen me Hazz op de grond. In het zand. We hadden het strand bereikt. Hij trok me dicht tegen zich aan. Nu lagen we samen. Ik gewoon in zijn armen. We zeiden niks. Ik voelde zijn adem in mijn nek. Ik draaide me om en nestelde mijn hoofd tegen zijn borst. Hazz was van mij niet van Taylor. Ik wist dat Harry niet begreep wat er aan de hand was. Ik voelde dat hij zijn greep verstevigde toen ik me tegen hem aan nestelde. Ik hoorde zijn hart het sloeg sneller dan normaal. Zou ik daar voor zorgen? Was ik degene die zijn hart sneller liet slaan? ‘W…w…wat is er aan de hand?’ vroeg hij met een schorre stem. Hij klonk ten einde raad. Ik keek in zijn ogen. Opeens zag ik in zijn ogen dat de puzzelstukjes op zijn plaats vielen. ‘Taylor?’ vroeg hij. ‘j…ja’ zei ik onzeker. Ik keek hem recht aan. ‘moet ik me daar zorgen voor maken?’ vroeg ik. Hij ging rechtop zitten pakte mijn hand. ‘Absoluut niet! Echt niet, hier.’ Hij bracht mijn hand naar zijn borst op de plek van zijn hart. ‘Voel je dat? Mijn hart die is op hol, weetje wie daar voor zorgt? Jij Isabella de Groot’ zei hij en hij keek me aan. Het maakte me niet eens uit dat hij Isabella zei. Ik gaf hem een kus. Hij kuste me terug. Vurig vol passie. Toen we adem moesten halen trok hij me weer tegen zich aan en lagen we weer. Ik lag tegen hem aan. Ik was het dus toch die zijn hart sneller liet kloppen. Onder zijn speech waren de stukjes van geluk weer stukjes geworden en weer aan elkaar geplakt.

Reacties: