FanFic.nl

Lily Cullen

11.

Edward, Renesmee en ik gaan terug naar ons huisje. We pakken de spullen die we denken nodig te hebben in en gaan weer terug naar huize Cullen. ‘Zijn jullie klaar hier?’ vraagt Edward aan Carlisle, die blijkbaar al klaar is. ‘Rose en Em komen er dadelijk aan, daarna Alice, Jasper en Esme!’ zeg ik. Rohdé zit op de bank. ‘Gaat het?’ vraag ik terwijl ik naast haar ga zitten. ‘Ik ga mijn familie missen!’ fluistert ze. Ik knik en zeg: ‘Ik weet het, maar het is niet anders! We zouden wel weg moeten! Je bent nu zo anders en zo veel gevaarlijker als 3 dagen geleden!’ Nu knikt zij, ze lijkt te accepteren dat ze nu een monster is. Rosalie en Emmett komen naar beneden lopen. ‘Wij zijn klaar om te gaan!’ zegt Rosalie als ze beneden bij Edward en Carlisle gaan staan. En niet veel later zijn ook Alice, Jasper en Esme klaar. We lopen naar buiten en gaan op weg naar Denali. We rennen door de bossen. ‘Mama, Renesmee dorst!’ zegt Renesmee als we ongeveer op de helft zijn. ‘Wacht even meisje, mama heeft ook dorst!’ zeg ik terwijl ik haar hand vast pak en we naast Carlisle gaan rennen. ‘Carlisle, kunnen we dadelijk even een tussenstop maken? Renesmee en ik hebben dorst en willen heel graag even iets drinken!’ zeg ik tegen hem. Hij knikt en zegt: ‘Ik zal even vragen of er nog meer zijn die wat willen drinken!’ Nu knik ik. Carlisle maakt een gebaar dat iedereen even moet stoppen. ‘Zijn er nog meer mensen die wat willen drinken behalve Renesmee en Lily?’ vraagt hij. Edward, Esme en Rohdé steken hun hand op. ‘Oké, Edward, Esme, Lily, Renesmee en Rohdé, jullie gaan even jagen, de rest blijft hier!’ zegt Carlisle. Ik knik, pak Renesmee haar handje weer vast en we rennen samen met Edward het bos in. Esme en Rohdé gaan de andere kant op. ‘Ik haal wel wat voor jullie, wacht maar even hier!’ zegt Edward. Renesmee en ik stoppen en gaan bij een boom staan. Even later komt Edward terug met 2 herten. ‘Ik ga even nog een voor mij halen en dan kunnen we weer terug!’ zegt hij. Renesmee en ik beginnen te drinken. Edward komt terug en gaat bij ons zitten. ‘Heerlijk! Het brandende gevoel is weer weg!’ zeg ik terwijl ik mijn mond afveeg; ‘Ik ben zo terug, even het hert ergens anders dumpen, het valt anders zo op als er 3 dode hier liggen!’ Ik sta op, pak het hert vast en loop zo’n honderd meter naar het oosten. Ik gooi het hert op de grond en ren terug. Edward is ondertussen ook al klaar en gaat ook even het hert ergens anders neergooien en even later is hij weer terug. Als Renesmee ook klaar is maak ik haar mondje schoon en rennen we terug naar de rest. Esme en Rohdé zijn nog niet terug. ‘Hallo! Heeft het gesmaakt?’ vraagt Carlisle met een glimlach. Renesmee roept vrolijk ‘ja opa!’. Ik glimlach en knik ook. Ik ga tussen Rosalie en Alice in zitten, Edward gaat achter mij zitten en slaat zijn armen om me heen. ‘Ik hou van je, My love!’ denkt hij. ‘Ik ook van jou!’ antwoord ik, denkend. Renesmee gaat bij Carlisle zitten. Ik laat me achterover vallen, in Edward zijn schoot. Ik kijk naar hem. Zijn mooie gouden ogen kijken mij liefdevol aan. Zo blijven we even liggen, totdat Esme en Rohdé ook terug zijn en we gaan weer verder, op weg naar Denali.

*In Denali aangekomen*
‘Familie Cullen! Wat leuk om jullie weer te zien!’ zegt Tanya. Renesmee staat verlegen achter mij en houd mijn benen vast. ‘En wie is dat dan?’ vraagt Tanya vrolijk terwijl ze op haar hurken gaat zitten; ‘Kom eens tevoorschijn kleintje!’ Renesmee kijkt langs mijn rechterbeen en ik lach. ‘Mama, niet lachen!’ zegt ze zacht. ‘Kom op meisje, kom eens tevoorschijn! Je hoeft niet bang te zijn voor Tanya!’ zeg ik tegen haar. Ik til haar op. ‘Zeg eens hallo tegen Tanya!’ zegt Edward. ‘Hallo!’ zegt Renesmee zacht en verlegen. ‘Hallo!’ zegt Tanya terwijl ze door Renesmee haar haar wrijft; ‘En hoe is het met jou?’ ‘Goed! Hoe gaat het hier dan?’ antwoord ik. ‘Wel goed! Het is lekker rustig hier!’ antwoord ze; ‘Ik zie dat je nu ook bij ons hoort?’ Ik knik. ‘Hoe oud is ze?’ vraagt Tanya. ‘Renesmee is nu 2,5 maand!’ antwoord ik vrolijk. ‘Mama, Renesmee spelen?’ vraagt Renesmee. Ik knik en zet haar op de grond. ‘Wel in de buurt blijven!’ zeg ik haar nog achterna. ‘Hallo Tanya!’ zegt Edward terwijl hij naast me komt staan en zijn arm weer om mijn middel slaat. ‘Hallo Edward! Lang niet gezien!’ zegt Tanya. Carlisle komt ook bij ons staan. ‘Tanya, zouden wij een tijd hier kunnen blijven? We hebben net een nieuw lid bij de familie, we konden dus niet in Forks blijven! Dus dachten we dat we wel even hierheen konden!’ zegt hij. Tanya knikt. ‘Natuurlijk!’ zegt ze; ‘Hoe gaat het dan met jou Carlisle?’ Ze lopen weg. Ik sla mijn armen om Edward heen en leg mijn hoofd op zijn borst. ‘Ik hou heel veel van je, My Love!’ denk ik. ‘Ik ook van jou!’ antwoord hij, denkend. ‘He, daar komt Renesmee aan! Volgens mij huilt ze!’ zegt hij opeens. Ik draai me om en we rennen op haar af. ‘Papa, die kindjes vinden mij niet lief!’ huilt ze. ‘Wat dan? Waarom niet?’ vraagt Edward. ‘Ze zeggen.. dat ik niet zoals hun ben, dat ik niet echt ben!’ huilt ze verder. ‘Hoezo niet echt?’ vraag ik. ‘Ze zeggen dat ik niet bij hun hoor! Dat ik een veel te koude huid heb!’ antwoord ze. ‘Wat doen we nu?’ denk ik. ‘Ik zou het niet weten. Misschien moeten wij met z’n 3en eventjes op vakantie, gaan we naar Island Esme!’ antwoord Edward denkend. ‘Dat vind ik een goed idee!’ antwoord ik. ‘We gaan het nu met Carlisle overleggen, maar hij vind het vast wel goed!’ denkt Edward. ‘Oké meisje, kom maar even mee! We moeten even naar Carlisle!’ zeg ik. ‘Waarom? Hij gaat toch niet weer Renesmee onderzoeken?’ vraagt Renesmee. ‘Nee, papa en mama moeten even wat met hem overleggen!’ zeg ik. ‘Oke!’ zegt Renesmee. We lopen naar Carlisle, Esme en Tanya. ‘Carlisle, kunnen wij even met je praten?’ vraagt Edward. Carlisle knikt en loopt met ons mee. ‘Wat is er?’ vraagt hij. ‘Wij wouden vragen of het goed is als wij een paar weekjes naar Island Esme gaan. Even op vakantie!’ zegt Edward. ‘Natuurlijk mag dat! Hoelang willen jullie blijven? Dan kunnen we een beetje rekening met jullie houden als wij hier weer vertrekken, of blijven!’ antwoord Carlisle. ‘Ik zou het eigenlijk niet weten! Hoe lang wil jij blijven?’ vraagt Edward aan mij. ‘Mij maakt het niet zo veel uit!’ antwoord ik. ‘Heb jij nou nooit een mening?’ vraagt Edward grinnikend. Ik schud lachend mijn hoofd. ‘We bellen anders wel als we weer weg gaan en dan blijven jullie op de plek waar jullie dan zijn en dan komen wij daarheen!’ zegt Edward. Ik knik, dat vind ik een goed idee.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.