FanFic.nl

the end, or the begin? //larry stylinson\\ (FINISHED)

six

gemma pov
Ik schrok wakker van het geluid van een sleutel in een sleutelgat. Nog half in shock keek ik om me heen, waar was louis? Ik hoorde de deur piepend open gaan. Het licht dat door de deur kwam was veel meer en helderder dan dat wat uit het kleine raampje in de cel kwam. Door de plotselinge hoeveelheid licht, werd ik verblind. Ik zag een zwarte schaduw in de deur opening staan. ‘louis?’ vroeg ik twijfelend, ook al wist ik dat dat niet mogelijk was. ‘je vriend heeft alles opgebiecht.’ Klonk de zware stem van een agent. ‘je kan gaan.’ ‘w-w-wat?’ vroeg ik geschrokken. ‘opgebiecht? Wat dan? We zijn onschuldig hij ook! Hij hoort hier net zomin te zitten als ik!’ ik werd kwaad en stond op. Ik liep recht naar de man toe met mijn vuisten gebald. ‘dat zou ik maar niet doen als ik jouw was, meisje.’ Zei een klein hoog stemmetje, en achter de voorste agent stapte een kleine dikke bewaker vandaan met opgeheven wapen. Ik was al gewend aan het licht, dus zag dat de bewaker eigenlijk heel bang leek. Hij had gelijk… ik kan louis niet helpen als ik zelf nog in die cel zit. ‘kan u me naar mijn broer brengen? Hij ligt in het ziekenhuis.’ Vroeg ik aan de agent. Hij knikte en ik liep achter hem aan naar buiten. De frisse lucht in. Mijn longen vulden zich met zachte zuurstofrijke lucht. De agent liep naar zijn politie auto, en ik liep achter hem aan.
‘we zijn er.’ Zei de agent. Ik keek op en zag dat we voor het ziekenhuis stonden. ‘dank u agent.’ Zei ik en stapte uit. Zo snel als ik kon liep ik naar binnen. ‘ik kom voor mijn broer, harry styles.’ Zei ik tegen de vrouw achter de balie. Ze trok haar wenkbrauw op, en keek me vies aan. ‘jaja, dat hebben we nu wel eerder gehoord. Ga weg of ik bel de politie.’ Zei ze ‘de fans van tegenwoordig, wat een brutaliteit.’ Mompelde ze, zo hard dat ik het net wel kon horen. ‘nee, u begrijpt het niet! Ik ben het echt!’ ‘jaja, nou ophoepelen.’ Nu begon ik echt kwaad te worden. ‘U moet ZELF ophoepelen! Als ik bij mijn broer wil kijken omdat hij in fucking coma licht, laat ik me niet tegen houden door een fucking balie vrouwtje die me niet eens aan kijkt terwijl ik tegen haar praat!!!’ schreeuwde ik. Een aantal mensen keken vreemd naar mij, maar ik lette er niet op. Het boeide me helemaal niks. Zolang ik maar naar harry kon. Vanuit mijn ooghoek zag een andere vrouw achter de balie verderop naar haar telefoon graaien, en voor ik het wist hoorde ik de sirene. Ik zuchtte en zakte huilend in 1 van de stoelen in de wachtkamer. De sirene stopte, en even later zag ik de agent met wie ik zonet nog had meegereden. De vrouw tegen wie ik had staan schreeuwen stond nu met de agent te praten en wees op mij. De agent keek me aan, en ik zag dat hij me herkende. Hij praatte nog even tegen de vrouw, die ging weer zuchtend op haar stoel zitten, en de agent kwam naar mij toe. ‘hij ligt op zaal 3, ik loop wel even met je mee.’ ‘ok.’ Antwoorde ik kort, en liep door naar de gang.

louis pov
Zuchtend ging ik weer zitten, ik had lopen ijsberen. Zou gemma al bij harry geweest zijn? Leeft harry überhaupt nog wel? Er ging een steek door mij hart. En zayn? Hoe gaat het met hem? Leeft hij nog? Weer ging er een steek door mij heen, alleen wat minder als bij harry. Dit is allemaal mijn schuld… ik hoor hier niet te zitten… nee, ik verdien dit niet eens… ik verdien niet eens de dood… de dood wil me niet. Ik verdien eeuwige pijn. Ik huilde, en huilde. 4 uur achter elkaar… minstens. Ik verdiende zoveel pijn… mijn nagels drukte ik in mijn handpalm. Ik duwde en duwde. Haalde mijn hand weg. Een snee… ik verdiende meer. Veel meer. Mijn armen, mijn benen. Mijn buik… alles… ik deed het… 3 uur lang… minstens. Ik werd duizelig door bloed verlies. Ik mocht niet sterven, nog niet. Ik verdiende meer, maar dat lukte niet. Ik zag zwarte vlekken die steeds meer van mijn zicht benamen. Ik probeerde op te staan. Het kon niet meer. Ik zette mijn nagels een laatste keer in mijn bovenarm.. ik voelde het bloed langs mijn arm gaan. Toen voelde ik niks meer. Mijn zicht was zwart.

zayn pov
Langzaam opende ik mijn ogen. Ik zag vel licht, en realiseerde me dat dat de Tl-buis moest zijn. Geïrriteerd slaakte ik een zucht, en probeerde wat aan het licht te wennen. Toen ik eenmaal redelijk kon zien, zag ik zusters. Overal, zusters. In stomme witte jassen die ik altijd zo verafschuwd had toen ik klein was. Nu nog steeds. Een zuster kruiste mijn blik, en toen ze door had dat ik wakker was, kwam ze naar me toe. Ze opende haar mond, maar er kwam geen geluid uit. Haar lippen gingen op en neer, maar geen geluid drong tot mijn oren binnen. ‘i-i-ik hoor niks.’ Stamelde ik in paniek. Ik had mezelf niet gehoord. Maar aan het gezicht van de zuster zag ik dat ze me gehoord had. Ze maakte wat handgebaren, en maakte duidelijk dat ik rustig moest blijven en dat ze zo terug was. Rustig? Rustig?! Ik moest rustig blijven terwijl ik niks meer hoorde?! Hoe de f*ck moet je dan rustig blijven?! Dat is onmogelijk! Mijn handen grepen naar mijn oren. Voor ik besefte dat ik niet meer verlamd was, stond er weer een zuster met een spuit bij me. De naald ging door de huid in mijn arm, en ik zakte weer weg in een diepe slaap.

Reacties:

Malikaa zei op 30 aug 2013 - 12:49:
WAIT WHAT?!?!?!
ZAYN IS DOOOFF?!?!
Oh hell no, ik ontken alles wat ik zojuist heb gelezen /.\

DjMalikjuh zei op 29 aug 2013 - 20:33:
OMG!
JIJ GAAT ZAYN DOOF LATEN WORDEN?!
MET SLECHT EINDE BEDOEL IK NIET DAT ZAYN DOOD MOET!!

1Dzayn zei op 29 aug 2013 - 17:30:
Wat wat wt wat wat wat wat wat wat. ZAYN IS DOOF WHAT ARE YOU DOING OMFG