FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Thirty-nine

Weer een kort stukje, sorry. Ik beloof dat de volgende langer wordt want dit moest er even tussen en anders sluit het niet aan. xx

Toen we allebei moe aankwamen in Niall's appartement werden we geholpen met onze koffers. Eenmaal binnen ploften we allebei op de bank en Niall sloeg een arm om me heen en trok me tegen zich aan.
"Weet je al wat je wilt?" vroeg hij terwijl ik mijn hoofd op zijn borst liet rusten.
"Het lijkt me wel leuk om eerder naar Amsterdam te gaan," zei ik.
"Oke, maar ik wil wel dat je meegaat naar Parijs. Ik wil je bij me hebben in de stad van de liefde," fluisterde hij. Ik voelde zijn lippen tegen mijn oor aan en dat zorgde voor kippenvel.
"Graag," antwoordde ik en draaide mijn hoofd bij om hem een kus te geven. Hij sloeg zijn armen om mijn middel en trok me op zijn schoot.
"I love you," mompelde hij terwijl we allebei in onze zoen verstrengeld raakten. Ik fluisterde hetzelfde terug tegen zijn mond aan en voelde zijn handen bij de rand van mijn broek. Ik wist waar dit heen ging.
"Niet hier, op de bank," grinnikte ik en zoende hem weer terwijl ik mijn heupen speels bewoog.
"Waarom niet?" zei hij ondeugend terug en voor ik het wist draaide hij ons om en lag hij boven op me. Ik lachte terwijl we zoenden.

Niall pakte mijn hand en kneep er geruststellend in.
"Ik hoorde dat het nog wel eens druk kon worden," zei hij toen ik hem vragend aankeek. Direct zag ik Franse politiemannen lopen. Voor ons liep Harry, de andere jongens waren er al of zouden nog komen. Harry vertelde dat Claudia ook zou komen, maar dan apart. Terwijl we verder liepen hoorde ik steeds meer gegil. Ik slikte en pakte Niall's hand nog steviger vast. Toen ik door de glazen deuren kon zien hoeveel gillende meisjes er stonden keek ik Niall geschokt aan.
"Komt goed, babe." Ik knikte en samen liepen we naar buiten. Het gegil werd oorverdovend maar ik keek naar de grond terwijl beveiligers en politiemannen ons door de menigte heen probeerden te loodsen.
Toen we in de auto zaten slaakte ik een zucht en Harry keek grijnzend.
"Dat viel nog wel mee," zei hij en Niall knikte. Ik keek ze stomverbaasd aan maar besloot niks te zeggen. We reden naar het hotel terwijl Harry en Niall stomme grappen vertelden waar ik, ondanks dat ik probeerde van niet, heel hard om moest lachen.
Toen we eenmaal in het hotel waren werden onze koffers, die in een auto zat die ergens anders had gestaan, naar boven gebracht.
"Kleed je om, ik wil vanavond met je naar de Eiffel toren," zei Niall en ik keek hem aan.
"Wat is er mis met mijn outfit?" vroeg ik zogenaamd beledigd, ik had een enorme trui aan en mijn favoriete spijkerbroek en ik zag er nogal uitgeslapen uit. Niall wou al in de verdediging schieten maar ik gaf hem een speels duwtje.
Ik stond op en liep naar mijn koffer, toen ik die opendeed pakte ik mijn veel te dure gebreide trui die ik vorig jaar voor kerst had gekregen van mijn vader, en een zwarte skinny jeans. Het was nog behoorlijk fris hier 's avonds.

Niall was binnen vijf minuten klaar terwijl ik mijn haar nog borstelde. Hij zat op de bank een beetje met zijn mobiel te spelen toen ik de kamer weer binnen kwam. Hij draaide zich om en grijnsde breed.
"Je ziet er prachtig uit," zei hij nogal onverwachts. Ik probeerde mijn verbazing te verbergen maar ik voelde me wel blozen. Die jongen kon het nog steeds.
"Jij mag er ook wel zijn," mompelde ik en hij sprong lachend op en liep naar me toe. Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte een kus op mijn mond.
"Kom, we gaan," zei hij en pakte mijn hand. Ik graaide mijn leren jasje nog mee van de kapstok en we liepen de deur uit.
We gingen via de achterdeur naar buiten en namen een taxi. We werden afgezet en moesten nog een klein stukje lopen naar de Eiffel toren, maar dat vond ik niet erg. Ik was nog maar een keer eerder in Parijs geweest en dat was met mijn vader. Ik was ervan overtuigd dat Parijs anders is als je met iemand bent waar je verliefd op bent. Toen we op het grasveld stonden en naar een knipperende Eiffel toren keken, wist ik het zeker. Parijs is anders als je verliefd bent. Ik kneep in Niall's hand en keek hem aan. Hij zag er prachtig uit in de gloed van de lampjes die op de Eiffel toren zaten.
"Ik wil een foto," zei Niall en ik knikte. Ik keek om me heen en liep naar een oud koppel toe en vroeg of ze een foto wilden maken. Ze knikten. Ik gaf ze mijn mobiel en Niall en ik gingen voor de Eiffel toren staan. Hij sloeg zijn arm om me heen en trok me dicht tegen zich aan.
"Prachtige foto," zei de vrouw toen ze mijn mobiel terug gaf en ik bedankte haar. We keken naar de foto en Niall zei dat ik die direct door moest sturen, dat deed ik dan ook. We stonden er allebei breed glimlachend op en terwijl ik erna keek kon ik niet geloven dat ik het was. Ik had nooit verwacht zo gelukkig met iemand te zijn die ook gek was op mij. En ik had ook nooit durven dromen dat diegene zo geweldig was en dat we nu samen hier in Parijs zouden staan.
Ik keek Niall weer aan en voelde tranen branden. Hij keek naar mijn ogen en kreeg direct een bezorgde uitdrukking.
"Wat is er?" vroeg hij.
"Niks, ik ben gewoon zo gelukkig." Ik gooide mijn armen om zijn nek en trok hem naar me toe om hem een kus te geven. Ik voelde hoe hij glimlachte terwijl hij zijn armen om mijn middel legde en me terug zoende.
"Ik hou echt heel veel van je Lily," zei hij.
"Ik ook van jou, Niall," antwoordde ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.