FanFic.nl

Truly, Madly, Deeply

Fourty

"Tot over 5 dagen," zei Niall en hij drukte een kus op mijn mond. Ik knikte en lachte naar hem.
"Sms als je veilig over bent," zei hij serieus en ik knikte braaf. Hij gaf me nog een kus en we liepen naar de auto. Mijn koffers had iemand al ingeladen en de deur stond open voor mij om in te stappen.
"Succes vanavond," zei ik en hij lachte naar me. Ik stapte in en hij deed de deur dicht. Terwijl de auto wegreed zag ik hem nog zwaaien.
Ik zou vanochtend het vliegtuig pakken naar Schiphol. Ik had Laura, mijn oude vriendin uit Amsterdam, al een SMS'je gestuurd. Ze had heel enthousiast gereageerd en we zouden vanavond uit eten gaan en de stad in. Ik was ook wel zenuwachtig om haar weer te zien, het was al een tijdje geleden.

Ik checkte in en wachtte tot mijn vlucht ging. Ik zat nogal verdiept in mijn mobiel toen ik merkte dat er iemand voor me stond. Ik keek op en ik zag twee meisjes van ongeveer 12 staan.
"Hee, jij bent toch Lily?" vroeg een meisje zachtjes en ze kreeg rode wangen. Ik knikte.
"Het vriendinnetje van Niall?" zei het andere meisje, een stuk minder verlegen. Weer knikte ik.
"Mogen we een foto met jou?" vroeg het tweede meisje.
"Natuurlijk, ik zal even opstaan," zei ik en ik stond glimlachend op. Ik ging tussen de meisjes in staan en zakte iets door mijn knieën. De moeder van de meisjes glimlachte en maakte een foto. Ze bedankten me en ze liepen opgewonden weg. Hier zou ik nooit aan kunnen wennen.
Toen ik weer ging zitten werd mijn vlucht omgeroepen. Ik stond op, pakte mijn handbagage en liep naar de balie waar ik mijn ticket moest laten zien.
De reis verliep voorspoedig en voor ik het wist stond ik op Schiphol. Ik keek om me heen terwijl ik door de gangen liep naar het taxi punt. Ik hield een taxi aan en zei dat ik naar het Hard Rock hotel wou. Niall had al gereserveerd, ondanks mijn uitbarsting dat ik best voor mezelf kon betalen, en hij zou een paar dagen later komen.
Ik praatte Nederlands met de taxi chauffeur, en ik vond het heerlijk. Ik genoot van Amsterdam, de grachten, de drukte, de fietsers. Ik besefte nu pas hoe erg ik het eigenlijk gemist had.

Ik dumpte mijn spullen op het bed en keek op mijn horloge. Het was nog maar 3 uur, ik besloot de stad even in te gaan. Ik pakte mijn spullen en liep naar het Vondelpark, daar ging ik even zitten op een bankje en nam gewoon alles in me op.
Ik werd ruw uit mijn gedachten geschud toen iemand mijn naam zei.
"Lily Willems? Ben jij het echt?" Ik keek op om te zien van wie de stem was die ik niet zo snel kon plaatsen. Er stond een jongen voor me die aan het hardlopen was geweest, aan zijn outfit te zien. Hij had zijn felblauwe ogen samengeknepen omdat hij blijkbaar niet kon geloven dat ik het was. Ik kon net zo min geloven dat hij het was en hapte naar adem.
"Daan!" Ik sprong op en omhelsde mijn oude buurjongen. Hij was altijd een van mijn beste vrienden geweest maar toen ik was verhuisd was ons contact al snel verwaterd, net als met al mijn andere Nederlandse vrienden.
"Dat jij hier nog steeds woont," zei ik tegen zijn blonde haren. Ik deed een stap naar achteren en nam hem in me op. Hij was veranderd, positief. Hij was lang geworden en hij had een beetje een baard, zijn blonde haar zat nonchalant maar hij zag er wel verzorgd uit. Toen hij lachte kreeg hij een kuiltje in zijn rechterwang, die had hij altijd al gehad.
"Mijn ouders ja, ik studeer in Rotterdam," zei hij. Daan was altijd twee jaar ouder geweest dan ik. Ook toen ik mijn eerste kus van hem kreeg.
"Maar vertel, hoe gaat het met je?" zei hij opgewonden en hij kwam naast me zitten op het bankje.
"Lang verhaal, misschien kunnen we dat beter bespreken onder genot van wat te drinken," zei ik glimlachend. Hij keek me stralend aan, alsof hij nog steeds niet kon geloven dat ik het was.
"Deal, wat doe je vanavond?" vroeg hij.
"Ik ga uiteten met Laura en daarna uit," zei ik. "Je kunt wel mee."
"Laura? Die heb ik ook al tijden niet meer gezien, maar lijkt me gezellig. Als je me je nummer geeft laat ik nog even wat van me horen," zei hij. Ik knikte en viste mijn mobiel uit mijn zak. Ik zag dat ik een SMS had van Niall maar ik besloot om daar later op te reageren.
Toen Daan zijn nummer erin had gezet sprong hij weer op.
"Nou, ik moet rennen, letterlijk en figuurlijk, ik laat nog wel even wat van me horen. Echt leuk je gezien te hebben," zei hij met een brede grijns. Ik stond weer op om hem weer een knuffel te geven.
"Insgelijks," zei ik. Hij liet me los en deed een stap naar achteren, hij draaide zich om en zette twee stappen, toen draaide hij zich weer om naar mij.
"Trouwens, je ziet er geweldig uit," zei hij met een ondeugende lach. Hij draaide zich weer om en rende weg. Ik lachte in mezelf.

Ik stond voor de spiegel mijn make up te doen. Daan had me een berichtje gestuurd dat hij het niet zou redden om te komen eten, misschien kwam hij 's avonds nog wel even de stad in. Hij had me wel uitgenodigd om morgen bij hem te komen eten aangezien zijn ouders mij ook graag weer wouden zien. Dat was dus afgesproken.
Ik pakte mijn mobiel om Niall een berichtje te sturen dat ik nu uiteten ging met Laura, ik had hem nog niet verteld over Daan, maar dat was ook niet nodig vond ik.
Ik had met Laura afgesproken om ergens in de Jordaan wat te eten. Toen ik bij de afgesproken plek kwam zag ik haar al staan. Ik herkende haar direct, ze was geen steek veranderd. Haar lichtbruine, kleine krullen hingen vrolijk om haar gezicht heen en haar donkerbruine ogen zochten de mijne toen ze me zag staan. Ze slaakte een gilletje en rende op me af.
"Lily! Wat zie je er prachtig uit, ik ben zo blij je weer te zien!" riep ze. Ik beantwoorde haar knuffel en we bleven zo even stil staan.
"Kom, we gaan naar binnen. We hebben enorm veel om over bij te praten," zei ze en ik knikte. Ik volgde haar naar binnen en we gingen zitten in een hoekje en direct begonnen we over van alles te praten.

"Het was echt lekker," zei Laura tegen de ober toen die onze borden weghaalde. Ik knikte instemmend. Ik had haar tijdens het eten in grote lijnen over mijn afgelopen jaren verteld, en zij had hetzelfde gedaan. Toen ik zei dat ik een relatie had met een popster reageerde ze gelukkig heel nuchter, maar toen ik vertelde dat mijn vader was overleden wist ze duidelijk niet welke woorden ze moest kiezen.
"Waar gaan we straks heen? Ik heb Daan beloofd hem even een berichtje te sturen."
"Welke Daan?" vroeg Laura.
"Mijn oude buurjongen," zei ik.
"Oooh! Dat is echt een leuke jongen! Uhm, zeg het maar," zei ze. Terwijl we discussieerden over waar we vanavond heen zouden gaan bestelden we een wijntje. Toen we er eenmaal uit waren SMS'te ik Daan en ik kreeg bijna direct een berichtje terug dat hij waarschijnlijk wel even langskwam. Ik beet op mijn lip terwijl ik eraan dacht dat ik Laura en Daan misschien wel aan elkaar kon koppelen.

Reacties: