FanFic.nl

You and me

Deel 1

Ik lag op mijn buik in de bakkende zon. Mijn huid was al bruin genoeg, maar het was zalig om te genieten van de warmte. Achter me hoorde ik het ruisen van de zee en het gelach en getier van Lena en Lore. Zij waren mijn 2 kleine zusjes. Ik was net 17 geworden en zij waren 5 en 6. Tussen hen zat er dus een veel kleiner leeftijdsverschil waardoor ze het goed met elkaar konden vinden en bijna nooit ruzie maakten. Doordat ze altijd wel een manier vonden om plezier te maken met hun tweetjes had ik tijd om te rusten en te genieten terwijl mama en papa boodschappen waren gaan doen. Ik moest gewoon af en toe even mijn hoofd recht zetten om te zien of ze nog steeds braaf een zandkasteel aan het maken waren, maar het waren schatten van kinderen en dus moest ik me niet rap zorgen maken. We waren hier met ons vijven in Cuba op vakantie. Ik had altijd al eens naar hier willen komen en het had dan ook een tijdje geduurd voor we het geld bij elkaar gespaard hadden om te kunnen komen naar hier, want het was nu eenmaal geen goedkope reis. Mijn gsm trilde en ik keek snel naar het bericht. “Tyllian”� stond op het schermpje. Ik zuchtte. Hij was mijn vriendje dat ik België op me wachtte. Ik hield van hem, maar de laatste tijd verslapte onze relatie, alle fut leek eruit verdwenen te zijn, maar ik had niet de moed om het uit te maken en zijn hart te breken. “Hej, schat hoe is het daar? Ik mis je hier verschrikkelijk en kan niet wachten om je weer te zien. Hou zielsveel van je x ”� het was lief van hem bedoeld, maar elke keer dat hij het woord verschrikkelijk of zielsveel gebruikte voelde ik me wat ‘raar’. Ik kon het juiste woord er niet voor vinden, maar het voelde alsof hij me elke seconde van elke dag nodig had en dat wou ik niet. Ik wou ook een eigen leven en soms leek hij dat niet te begrijpen. Ik stuurde snel een lief, maar niet te lief, berichtje terug en keek naar het uur. Al 5 voor, wat ging de tijd hier snel! We moesten dringend door want mama zou het eten tegen 6 klaar hebben. We waren dan wel op een super luxueus eiland op vakantie, maar we hadden geen hotelkamers geboekt en met alles in, maar een gezellige bungalow gehuurd in een of ander vakantiepark, dat toch nog dit genoeg bij de zee was. “Kom meisjes, we gaan naar huis.”� Ze raapten hun schepjes en emmertjes op en liepen achter mij mee het strand af. De ringtone van mijn gsm kwam weer uit de broekzak van mijn shortje. “Nora Williams, waar zitten jullie?”� riep mijn vader naar me. Hij was nogal een pietje precies en 2 minuten te laat was een zeer grote fout voor hem. “We komen, we komen.”� Ik drukte op de rode knop en stopte mijn gsm weer weg. Met Lena en Lore elk aan een hand vervolgde ik mijn weg.
De volgende morgen: “Wij willen gaan zwemmen!!”� riepen mijn zusjes door ons klein vakantie huisje. Mama was nogal snel ongerust en wou niet dat de Lena en Lore in zee zwommen. Ze hadden allebei al wel leren zwemmen, maar de zee was volgens haar nog iets anders, dus offerde ik me op om met hen naar het zwembad van dit park te gaan. “Ik kom!”� riep ik naar hen terwijl ik mijn bikini aandeed en een handdoek nam, meer had ik niet nodig. Ik kwam buiten in ons klein tuintje en viel bijna van mijn stokje. Daar voor mijn neus gingen 3 jongens voorbij die ik uit de duizend zou herkennen. “Joe!!”� riep ik. En inderdaad, Joe Jonas draaide zich naar me om. “Nick, Kevin!”� gilde ik nu nog harder. Ik liep naar hen toe en knuffelde de jongens instinctief. “Oei sorry.”� Zei ik toen ik bedacht dat ze me helemaal niet kende. Technisch gezien kende ik hen ook niet, niet persoonlijk althans, maar ik was grote fan van Jonas Brothers en stond nu oog in oog met mijn idolen. “It’s ok.”� Zei Nick lief. Ze waren het duidelijk gewoon dat vreemde meisjes hysterisch naar hen toe snelden om hen te omhelzen. “Wil je een handtekening?”� vroeg Kevin nu. Ik schudde mijn hoofd. “Die knuffel was meer dan genoeg, maar misschien wel nog een foto?”� vroeg ik liefjes. Ik ging tussen Nick en Joe staan en lachte naar de camera die mama ondertussen al had gehaald. “Mogen wij ook op de foto?”� vroeg het kinderstemmetje van Lena. Ik lachte, ze herkenden de jongens hier voor hun neus wel, maar hadden geen idee wie ze waren. “Natuurlijk, kom er maar bij.”� Zei Joe nu tegen mijn zusjes. Dolblij liepen Lore en Lena naar de jongens. Joe sperde zijn armen open, ving Lena op terwijl Kevin dan weer Lore in de lucht hield. Even lachen en de meisjes waren al blij en begonnen nu aan mij te trekken. “Gaan we nu zwemmen?”� riepen ze door elkaar. Ik zuchtte, daar ging mijn kans om even met de jongens te kunnen praten. “Wij gingen ook net zwemmen, geen zin om mee te gaan?”� vroeg Nick. “Tuurlijk, als je deze 2 erbij pakt.”� Zei ik lachend. “Als we jou daarvoor meekrijgen is het goed.”� Zei Joe. Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen en wist dat het nu waarschijnlijk knalrood was. Mijn zusjes namen mijn handen beet en trokken me mee naar de jongens. Een beetje verlegen, maar super gelukkig stapte ik met hen mee naar het zwembad.

Reacties: