FanFic.nl

One day at a time [end]

It's gonna be alright

‘Weet je zeker dat je het wilt horen?’ Ik knik. ‘Just tell me.’ Hij neemt een diepe teug lucht. ‘Alright. Ik liep Zayn’s kamer binnen, maar hij was er niet.’ Mijn ogen schieten groot. ‘WAT?!’ ‘Rustig maar. Ik liep de kamer door en zag je mobiel liggen. Dus die heb ik gepakt om te kijken of hij er misschien een berichtje naar had gestuurd. Alleen het probleem was, dat hij niet degene was die een berichtje had gestuurd, maar Max.’ Een trillende zucht verlaat mijn mond. ‘Dus ik ben naar Max gegaan. Na een hele zoektocht vond ik eindelijk zijn huis. En Max was niet de enige die ik daar vond.’

Zayn’s POV

Ik druk het gaspedaal verder in. Nadat Niall me gisteravond had gevonden bij Max thuis, hebben we met z’n alle een plan bedacht. Ik pak mijn mobiel van de bijrijdersstoel, en toets het nummer van Paul in. Na een paar seconden dat leken als uren, werd er eindelijk opgenomen. ‘Paul, met Zayn. Ik heb je hulp nodig.’ … ‘Morgen is de bruiloft van Yasmine’s neef, en ik ga erheen met haar. Je moet daar aanwezig zijn voor haar veiligheid.’ … ‘Ik leg het je straks face to face uit, het is te risicovol om het over de telefoon te zeggen. Maar je moet ervoor zorgen dat er ook politie aanwezig is.’ … ‘Ik ben bij je binnen vijf minuten.’
Ik gooi mijn mobiel op de stoel naast me, en druk het gaspedaal nog iets verder in. Nog één dag, en dan zou dit allemaal voorbij zijn.





Yasmine’s POV

Oke Yasmine, adem in. Adem uit. ‘Niall, je moet me vertellen wat jullie plan is!’ Hij schudt standvastig zijn hoofd. ‘No way.’ Ik zucht, lekker dan. ‘Kom,’ hij trekt me omhoog, ‘we gaan shoppen.’ ‘What the hell Niall, jij wilt gaan shoppen?!’ ‘Je moet toch ergens vandaag gaan shoppen voor een jurk, dus waarom niet nu?’ Ik hou mijn handen omhoog. ‘Best, jij wint.’ Hij grijnst en met zijn arm over mijn schouder lopen we de kamer uit.

‘Ni-allll, ik wil niet meer.’ Zeur ik als een klein kind die geen snoep krijgt. ‘Jammer dan, we moeten nog steeds een jurk voor je vinden.’ Hij trekt me aan mijn hand een schattig klein boetiekje in. Misschien wordt het nog wat. Hij laat mijn hand los en begint tussen de rekken te kijken. Een klein glimlachje vormt zich op mijn gezicht, voordat ik zelf naar een rek vol jurken loop. Een voor een bekijk ik de jurken, en stuk voor stuk bevalt het me niet. ‘Yasmineee!!! Kom is!’ Met mijn hiel draai ik me om, en loop op Niall af. Hij duwt een paar jurken in mijn hand en ik stap de paskamer binnen.
Nog één jurk, en als die niks is, dan geef ik deze verdomde zoektocht op. Ik draai me weg van de spiegel, dat doe ik bij elk jurkje. Zo weet ik welke jurk dé jurk is als ik hem zie in de spiegel. ‘Niall, zip me up please?’ Ik hoor het deurtje open gaan, en even later voel ik hoe de jurk langzaam omhoog wordt dichtgeritst. Ik draai me om, mijn spiegelbeeld aanstarend. Mijn lichaam is gehuld in een roze jurk, precies zoals Lilly had gevraagd. Hij is perfect. Hoe cliché dat ook klinkt. ‘Yas, je ziet er egt, geweldig uit.’ Een blos trekt over mijn wang. ‘Bedankt Nialler.’ Hij trekt me in een knuffel. Ik leg mijn hoofd in zijn nek. ‘Bedankt Niall, voor alles.’ ‘Always Yasminetje, always.’

Zayn’s POV

‘Zie je morgen Paul!’ Ik loop het appartement uit en stap mijn auto in. Snel pak ik mijn mobiel uit mijn zak en sms Niall.

Hey mate
Het is gelukt met Paul, hoe is het bij jou?
Make sure you bring IT up.
Zayn

Ik druk op het verzendknopje en rij weg. Een paar minuten later zie ik mijn mobiel oplichten. Ik graai hem van de bijrijdersstoel af.

Ik ben bijna jaloers op je.
She looks really good in that dress.
I’m on it mate
Niall

Als ik niet wist dat Niall Yasmine zag als zijn kleine zusje, dan had hij niet lang meer. Ik grinnik. Nooit had ik verwacht dat een meisje zo veel impact op me zou kunnen hebben. Zachtjes neurie ik mee met de radio terwijl ik me een baan weg door het verkeer in Parijs. De enige zorg die ik nu nog heb, is dat ik het goed moet maken met Yasmine. Ik had nooit zo tegen haar moeten uitvallen. Maar het feit dat MIJN meisje wordt bedreigt, zorgde ervoor dat het voor een moment zwart voor mijn ogen werd. Het briefje had ik afgeleverd bij de technische recherche. Ik hoop dat ze een vingerafdruk kunnen vinden, of ook maar het kleinste beetje bewijs waarmee ze de dader kunnen achterhalen. Een zucht verlaat mijn mond. Waarom staat deze verdomde carrière altijd in de weg. Ik hou van zingen, optreden, fans ontmoeten. Maar wanneer het in de weg staat van mijn relatie, weet ik niet hoe snel ik er vanaf wil zijn. Het hotel komt in zicht, en zodra ik er ben, stap ik uit. Ik ga met mijn hand door mijn haar en loop naar binnen, richting de kamer. Ik klop zachtjes op de deur. Geen reactie. Ik klop nog een keer, harder. Weer geen reactie. Ze zijn er zeker nog niet. Des te beter. Dat betekent dat ik mezelf nu veel beter kan voorbereiden. Ik open de deur en stap naar binnen, de kamer rond kijkend. Een grinnik verlaat mijn mond. Yasmine is volgens mij niet bepaald vrijwillig meegegaan met Niall.

Reacties: