Hoofdcategorieën
Home » One Direction » The Wizard [END] » Chapter 31
The Wizard [END]
Chapter 31
Harry POV:
'Ik ga daar dus echt niet naar binnen!' krijst Danielle. 'Ah kom op Dani! We weten nog niet eens of de tovenaar daar wel woont!' zegt Niall. Ik knik. 'En daar komen we maar op één manier achter...' zeg ik. 'Zullen we maar gaan kijken?' Iedereen behalve Danielle stemt in. 'Kom gewoon mee, Danielle. Wij zijn er toch,' zegt Dorothy. Danielle zucht, maar knikt toch. 'Mooi zo,' zegt Liam, en hij loopt voor ons. 'Is dit over het algemeen wel een huis?' vraagt Danielle zich af. 'Ik denk het wel. Het is verlaten, maar het is tenminste iets,' antwoord Debby. Ik rammel aan het hek dat voor het huis staat. 'Eh... guys! Dit gaat sowieso niet lukken, hier is de tovenaar niet. Dit hek gaat namelijk niet o...' Liam onderbreekt me. 'Gelukt!' zegt hij triomfantelijk, en hij opent het hek. Nu pas zie ik dat er een slot is, en dat Liam een tandenstoker in zijn hand heeft. heeft. Debby, Danielle, Dororthy, Niall en ik lopen achter hem aan. 'We hadden er ook gewoon overheen kunnen klimmen,' mompel ik. 'Kom op Hazz, niet zo jaloers!' zegt Niall. Ik negeer het en loop snel naar de voordeur van het huis. De deur is helemaal ingepakt in spinnenwebben, met vliegen en spinnen. 'AAAH! SPINNEN!' gilt Danielle. 'Sst, niet zo hard. Mijn gehoor word hier niet beter van,' zeg ik tegen haar. Ze knikt en doet een stapje achteruit. Met een hand vinger klop ik op de deur van het huisje. Ik veeg mijn hand af aan mijn broek, en Debby komt naast me staan. Plotseling klinkt er een geluid achter de deur vandaan. 'Wie is daar?!' sist iemand. 'Eh... kent u misschien Louis, Demi, Perrie en Zayn?' Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan. Domme vraag! De deur gaat een stukje open. Ik zie een paar oude, rimpelige vingertoppen die om het randje van de deur zijn gevouwen. 'Zijn jullie verdwaald?' Het is een man. Een oude man. 'Ja, een soort van,' zegt Debby. 'We zijn op zoek naar de slechte heks van het... eh...' Ze denkt na. 'Westen,' zegt Liam. Even gebeurt er niks, maar dan gaat de deur helemaal open. In de deuropening staat inderdaad een oude man. Hij heeft een rond brilletje op zijn neus, een witte baard en... Ik zucht. Ook heeft hij zo'n tovenaars-hoed die je altijd in tekenfilms ziet. Zo één met een lange punt die omhoog steekt. 'Zeg alsjeblieft dat dit niet echt is,' mompel ik. 'Pardon?' vraagt de man. 'Oh niks!' antwoord ik snel. 'Dus jullie zijn opzoek naar de heks? Kom binnen.' De man houdt de deur voor ons open. 'Wacht even,' zegt Liam. 'Hoe weten we eigenlijk dat hij die tovenaar is?' Niall duwt hem opzij en rent naar binnen. 'Die is vast opzoek naar eten,' merkt Debby op. 'Honger? Oh natuurlijk! Jullie hebben natuurlijk dágen niks gegeten! Kom snel naar binnen, ik heb genoeg eten voor jullie!' zegt de man. Ik haal mijn schouders op en loop toch maar naar binnen. Als ik maar iets kan eten! De man sluit de voordeur en leidt ons naar een kamer met drie stoelen en twee banken. 'Ga zitten, ik zal wat eten klaarmaken.' De man verdwijnt uit de kamer, waarschijnlijk naar een keukentje. Ik kijk om me heen. Het is bijna overal stoffig en vies. 'HATSJOEEE!' Ik spring bijna een meter in de lucht van schrik. 'Sorry...' zegt Niall met een schuldig stemmetje. Debby aait over zijn haar. 'Op jou kunnen we toch niet boos worden, Nialler,' zegt ze. Ik grinnik en sla met mijn hand tegen één van de banken. Een windvlaag van stof vliegt me meteen om de oren. 'Nou, zullen we dan maar gaan zitten?' vraag ik onzeker. Liam knikt met een vies gezicht, en gaat zitten op één van de drie stoelen. 'Doe het gewoon, ze bijten niet,' zegt hij. De rest volgt zijn voorbeeld. Ik ga samen met Debby en Niall op een bank zitten, Dorothy en Danielle op de andere.
Na ongeveer drie kwartier van stilte en honger komt de oude man kamer weer in. 'PIZZA!' roept Niall enthousiast. Natuurlijk, hij ruikt het weer eens meteen. De man begint te lachen en knikt. 'Inderdaad. En aangezien jullie vast heel lang niks hebben gegeten, heb ik maar voor jullie allemaal een gemaakt.' Niall grijnst breed, maar Danielle kijkt niet blij. 'Doe je weer eens aan de lijn, Dani?' vraag ik. Ze knikt. De oude man zet de dozen pizza's op een tafeltje in het midden van de tafel, en gaat op de derde stoel zitten. We pakken allemaal een doos en beginnen te eten. 'Maar vertel eens,' zegt de man. 'Hoe was de tocht? Ik ben heel erg benieuwd! Er is hier letterlijk al eeuwen niemand meer geweest.'
Reacties:
heyhey,
super leuk chappie <3 sorry dat ik hem nog niet gelezen had, ben namelijk erg druk op school
haha, hoe dan ook. ik ben vorige week woensdag naar This Is Us geweest (eigenlijk wilde ik pas in het weekend gaan omdat ik zeker weten in shock zou zijn na de film, maarrr de bioscopen bij mij in de stad vonden het leuk om de film alleeennn op die woensdag te draain DAARNA NIET MEER
) maar hij was zooo GEWELEIGGG <3 ik heb echt lopen janken, lachen en krijsen in die bios ><hoe dan ook, sorry als ik niet meteen je chappies lees :3 ik zal men best doen om ze zo snel mogelijk te lezen <3
haha love u,
greetzz
Ik ben rond half 4 begonnen bij hoofdstuk 1 en gelezen, en gelezen… Exclusief het eten ben ik dus de hele middag bezig geweest dit verhaal te lezen!
En nu wil ik een melding!