Hoofdcategorieën
Home » One Direction » all about us... » Hoofdstuk 7
all about us...
Hoofdstuk 7
Langzaam open ik mijn ogen. Waar ben ik? Wat is er gebeurt? Wat doen jullie hier? Het zijn allemaal vragen die ik mezelf en de 9 personen rond om mijn bed zijn. Ik in glasscherven gestapt en hebben ze die er via een operatie uit moeten halen. Ik voel dat mijn voet nog steeds verschrikkelijke pijn doet. Doordat Ik in de scherven ben gestapt heb ik mijn enkel van de andere voet gekneusd. Dan komt de doktor binnen. Hij vraagt hoe het gaat. En controleert me dan even. Ik mag naar huis. Over een paar dagen moet ik op controle. Harry tilt me uit bed en zet me in de rolstoel. Met z'n allen verlaten we het ziekenhuis. Samen gaan we naar het hotel. Madison en ik blijven slapen. Madison bij Niall en ik bij Harry. De jongens, Eleanor, Danielle en Perrie vonden het geen goed idee dat ik alleen met Madison thuis zou zijn. Mijn ouders zijn vanmorgen vertrokken op zakenrijs. Dus zouden Madison, Sofia en ik alleen zijn de komende twee weken. Sofia is nu bij de oudere broers van Madison. Ze kunnen het heel goed vinden met elkaar. We hebben besloten om niet naar Madison thuis te gaan. Madison wordt zowat afgeslacht door haar broers, althans zo omschrijft ze het zelf. Daarom woont ze zowat bij ons, als haar ouders weg zijn. We gaan nog even met z'n allen naar de kamer van Lou en El. Daar wordt ik op bed gelegd. Ik ben nog moe door alles dus ik moet veel rusten. De Jongens nemen dit wel erg serieus misschien iets te! Bij alles wat ik wil doen wordt ik terug mijn bed of stoel ingeduwd (of waar ik op dat moment ook maar kan zitten of liggen). Het is wel heel lief dat ze zo zorgzaam zijn. Maar iets meer mogelijkheid om dingen zelf te doen mag ook wel. Ik lig op het bed van Lou en El. Harry zit naast me en houdt mijn hand vast, omdat ik nog steeds verga van de pijn. Madison zit aan de andere kant samen met Niall. Perrie, Dani en El. Zijn even naar de receptie gelopen voor pijnstilling. Omdat ik begin te merken dat de pijnstillers van het ziekenhuis langzaam beginnen uit te werken. We kijken met z'n allen een film. Voor een beetje afleiding. Anders denk ik de hele tijd aan de pijn en wordt het erger. Eindelijk komen Perrie, Dani en El binnenlopen met pijnstillers. Het leek wel een eeuwigheid dat de meiden wegbleven. We zitten nog een tijdje bij Lou en El op de kamer. Praten wat met elkaar en kijken naar de film. Harry en ik besluiten om naar de kamer van Harry te gaan. Het is beter als ik zo ga slapen. Ik heb mijn rust hard nodig. Als ik samen met Harry op z'n kamer ben besef ik dat ik niks bij heb. Geen pyama, schone kleren, nieuwe schoenen (die liggen nog ergens in het park). Nouja dan maar een shirt van Harry aan. Ik kruip dicht tegen Harry aan. Ik heb nog steeds veel pijn. Harry slaat een arm om me heen. Het voelt zo fijn. De pijn lijkt wel minder te worden. Zo blijven we nog een tijdje stil liggen tot ik uiteindelijk in slaap val.
Reacties:
Melding. For me xx