FanFic.nl

The schadows of the past

Carl's back

Met een zacht gekraak ging de badkamerdeur open en wandelde Daniek de badkamer uit naar haar kamer toe. De handdoek was om haar lichaam heen gebonden. Ze trok de kledingkast open en deed een stap achteruit. Haar ogen zochten haar kleren af naar een zwarte broek met een zwart bloesje, ze moest op het werk namelijk zwart dragen dus had ze die broek en het bloesje er speciaal voor gekocht. Wanneer haar ogen de zwarte broek en het zwarte bloesje vonden pakte ze die en legde die op haar bed neer. Ze zuchtte een keer diep en pakte de broek op om die aan te trekken. Ondergoed had ze in de badkamer al aangedaan. Ze haalde de handdoek om haar lichaam weg en trok het bloesje aan. Ze had haar haar al geföhnd dus die waren ook niet nat meer. Ze liep nu op blote voeten naar de gang en trok daar zwarte pumps aan, die stonden het mooiste onder haar outfit. Als laatste pakte ze haar tas van de tafel en stapte ze de deur uit. Maiya en Spyro keken toe hoe Daniek de deur uit liep en daarnaar ook de deur achter zich sloot. Haar moeder had hun alleen maar vlug aan Daniek gegeven en was weer weggereden zonder ook maar een woord te zeggen. De relatie tussen haar en haar ouders was al een hele tijd niet zo goed meer, maar dat lag totaal niet aan Daniek, zij kon er niets aan doen. Haar ouders zaten fout alleen waren ze te eigenwijs dat toe te geven. Een fris briesje blies haar gezicht in wanneer ze de buitendeur van de flat buiten stapt. Ze zuchtte nog eens een keer heel diep en wandelde daarnaar met volle pas naar haar werk toe. Kroeg ‘Historica’ stond niet zo heel ver weg – een paar straten verderop – en dus was het te voet makkelijk te doen. Haar blonde lokken dansten sierlijk over haar rug heen en ze zweefde zowat over de stoep heen. Ze had er zin in, in het werken. Ze had nog nooit zo’n zin in werken gehad als dat ze nu had. Dit maakte deel uit van haar nieuwe start en zo zou ze vast nieuwe vrienden maken. Er waren elke dag twee bartenders en vandaag moest ze ook met een vreemde achter de bar staan om drinken te verkopen, dus ze zou ook nog een collega ontmoeten. Sommige avonden zou ze ook naast Minaye achter de bar staan en daar keek ze ook erg naar uit.

Met een grote glimlach maakte ze de deur van ‘Historica’ open en stapte ze naar binnen. Ze trok haar bruine jasje uit en hing die op de kapstok. Nieuwsgierig liep ze naar binnen en keek ze naar de jongen die achter de bar stond. ”Hallo,” Zei ze vriendelijk tegen hem. ”Hee, welkom. Ben jij misschien de nieuwe?” Vroeg hij met een glimlach. Daniek knikte en glimlachte terug naar hem. ”Dan heet jij dus Daniek.” Zei hij lachend en liep nu op Daniek af. De hele kroeg was nu nog leeg omdat het natuurlijk nog niet open was. Ze was hier nu alleen met hem, dacht ze tenminste. Hij ging voor haar staan en stak zijn hand naar haar uit. ”Joep, aangenaam.” Zei hij. Daniek pakte zijn hand en schudde die. ”Aangenaam Joep.” Zei ze. ”Nou ik zal het maar opengooien, neem jij maar plaats achter de bar, ze weet wel wat je allemaal moet doen he?” Vroeg hij lachend. Daniek keek hem lachend aan. ”Tuurlijk.” Zei ze terwijl ze achter de bar ging staan. Nog een keer keek ze de kroeg rond en weer begon ze te glimlachen. Joep kwam er nu aangelopen. ”Klaar voor je eerste werkdag?” Vroeg hij met een glimlach. ”Ja, laat maar komen.” Zei ze lachend terug. ”Ik moet alleen nog even in het magazijn aan de slag, ik neem aan dat je je wel red.” Sprak hij nu serieus en gaf Daniek een klopte op haar schouder. ”Is goed.” Antwoordde ze. Het duurde niet lang of de eerste mensen kwamen de kroeg binnenlopen. Het was een groepje hele oude opa’s die binnenkwam en rond een ronde tafel gingen zitten. ”Goedenavond.” Sprak ze vriendelijk en ze oude mannen keken haar vriendelijk aan. ”Goedenavond.” Spraken ze allemaal beleeft terug en een van het groepje kwam nu naar de bar toe lopen. ”Mag ik 7 bier alstublieft?[i] Vroeg met een oude schorre stem aan haar. Gelijk knikte Daniek en pakte in soepele bewegingen de 7 glazen en schonk daar bier in. Ze zette de glazen op een dienblad en de zag hoe de man zijn handen uitstak om het dienblad over te nemen. ”Ik breng het wel.” Zei Daniek en bracht het dienblad naar de ronde tafel. [i]”Dank u wel.” Zei hij met een grote glimlach en de anderen zeiden hetzelfde. ”Jij bent veel te lief voor deze wereld jonge dame.” Zei een van de andere oude mannen vriendelijk. Daniek lachte kort en glimlachte naar hem waarnaar ze terug liep naar achter de bar…

Het was een rustige avond geweest in de kroeg en er waren niet heel veel mensen van Daniek’s leeftijd geweest maar volgens Joep was er ergens een groot feest in een stad naast deze en waren de mensen van hun leeftijd daar nu vooral. Normaal zouden er veel meer jongere mensen zijn, niet meer dan dat er hier oude mensen zaten maar het waren er niet zo weinig als deze avond. Zo erg vond Daniek het niet, ze had het gezellig gehad en het was wel een lekker rustig begin voor haar nu. Daniek liet de laatste groep mensen naar buiten en wandelde naar de bar toe. Joep was de laatste glazen aan het afwassen. Daniek schoof een kruk achteruit en ging erop zitten. ”Moe?” Vroeg Joep. Daniek knikte wat afwezig. ”Ga maar naar huis, ik sluit wel af.” Zei hij op een kalme en zachte toon tegen haar. ”Weet je het zeker?” Vroeg ze terwijl ze een beetje opschoot. ”Jha echt wel, ik ben nog lang niet moe.” Zei hij opgewekt en Daniek was verbaast door die opgewektheid. Het kwam er gewoon heel raar uit. ”Oke dan zie ik je… Volgende keer.” Zei ze terwijl ze langzaam opstond van haar kruk. Ze wist niet goed wanneer ze weer eens naast hem in de bar zou staan, maar vast vaak aangezien er niet heel er veel bartenders hier werkten. Ze gaapte en liep sloom op de kapstok af. Ze voelde lichtte tintelingen in haar hoofd maar dat zou van de drank gekomen zijn, ze kreeg een glaasje van het huis omdat ze er voor het eerste werkte, het was ook geen sterke drank geweest dus zwaar aangeschoten kon ze ook niet zijn. Ze voelde alleen kort een tinteling in haar hoofd. Ze pakte haar jasje van de kapstok en trok deze aan. ”Trusten Daniek.” Hoorde ze Joep zeggen. ”Trusten Joep.” Zei ze terug met een glimlachje en liep daarnaar de deur uit. Ze gaf een licht duwtje aan de deur zodat die op het slot viel en draaide de hoek om richting huis. Op de weg van kroeg ‘Historica’ en haar huis moest ze door een klein steegje, klein stukje door een straat, bochtje om en ze was er al. Het was muisstil op straat en wanneer Daniek het steegje instapte voelde ze een rilling over haar heen gaan samen met een heel onveilig gevoel. Ze voelde hoe langzaam elke spier in haar lichaam zich spande. Nu gingen haar gedachten ineens terug naar Carl’s sms’je en een nog angstiger gevoel bekroop haar. Het enige wat ze nu hoorde was het tikken van haar hakken op de tegels en het bonken van haar hart. Het was erg donker in het steegje dus er zou zo iemand in de schaduwen kunnen zitten om haar te laten schrikken, of wat anders. Ze kneep even haar ogen dicht omdat ze niet nog langer naar die donkere hoeken wilde kijken, dat maakte haar bang. Ze liep zachtjes om niet ergens over te kunnen struikelen. Ze probeerde zichzelf te kalmeren met de gedachte dat Carl helemaal niet wist waar ze woonde en werkte, dat kon hij gewoon niet weten. Het hield een beetje, genoeg om Daniek haar ogen weer te laten openen. Nu ineens voelt ze een hand op haar schouder, een grote en stevige hand. Ze voelde hoe haar hart stopte en ze haar adem diep inhield. Opnieuw kneep ze haar ogen dicht. ”Hee Daantje, lang niet meer gezien.” Sprak een stem, een stem die Daniek helaas herkende. Carl, het was Carl en dat wist ze zeker. Ze kon nu zijn adem in haar nek voelen en rook dat hij heel wat alcohol ophad, en ze gokte erbij dat hij ook behoorlijk stoned moest zijn, zo klonk hij tenminste wel. Ze voelde zijn hand van haar schouder naar haar hals gaan en zo naar haar kaak, ze wist dat deze hand naar haar mond zou gaan om te voorkomen dat ze zou gaan gillen. Alleen voordat Carl haar mond ook maar kon pakken rukte Daniek zich los en draaide ze zich om naar Carl toe. Met grote ogen keek ze hem in zijn bruine ogen aan die grote pupillen hadden, ja hij was dus stoned. ”Jij!” Riep ze hard en voelde hoe haat keel er pijn van deed. ”Klootzak.” Mompelde ze en nog zacht achteraan. Carl grijnsde vals, dat was zelfs in het donker te zien. Nu schoten haar ogen ineens naar een beweging van zijn hand bij zijn zakken alsof hij er wat uit ging halen. Met grote ogen hield ze zijn hand in de gaten en zag nu het blinkende oppervlakte van een mes zijn zak uit glijden. Haar hart begon nu als een gek te bonken en adrenaline stroomde als een wildwaterbaan door haar heen. Ze deed een paar stappen terug en Carl deed een paar grotere stappen naar voren. Nu kon Daniek het niet meer inhouden en een kleine korte gil verliet haar mond wanneer Carl nog maar een meter bij haar vandaan stond. Het ging automatisch, ze kon er niets aan doen. Wanneer er ineens een andere beweging achter Carl in zich kwam keek Daniek even voor een seconde daarnaar. Shit, hij had vrienden meegebracht, tuurlijk dat deed Carl zo vaak. De angst werd nu met de seconde groter en groter dat Daniek het bijna niet meer aankon. Dit was het dan, hier zou Carl het mes in haar steken en haar in koele bloede achterlaten, hij was stoned en dronken dus hij zou niet bluffen, dit zou hij doen ook. Ze kende hem langer dan vandaag en als hij dronken en/of stoned was dan was hij zo roekeloos als maar wat. Er gebeurde alleen iets anders dan Daniek verwachtte. De jongen achter Carl pakte hem bij zijn arm en trok deze op zijn rug. Daniek keek met geschrokken ogen naar hoe de jongen Carl tegen de muur van het steegje drukte. Nog steeds kon de adem niet ontsnappen en hield ze deze in. Ze kon niet meer bewegen van angst. De jongen keek nu om naar Daniek en het eerste wat ze aan zijn gezicht opviel was dat er een behoorlijke snee op zijn kaak zat. ”Gaat het wel?” Vroeg hij aan haar en Daniek knikte vlug op en neer, maar echt meende ze het. Praten ging nog niet, die brok in haar keel wat te groot om nu ook maar iets te kunnen zeggen. Ze voelde zich over haar hele lichaam trillen van angst en nog steeds keek ze met grote ogen voor zich uit. Ze deed nu een paar stappen naar achteren en zocht steun bij de muur aan de andere kant van de steeg dan waar Carl tegenaan gedrukt stond. Met haar rug ging ze tegen de muur staan en langzaam liet ze zichzelf naar beneden zakken op de grond. Ze kon echt niet meer op haar benen staan, die deden zeer. Ze legde haar handen kort op haar gezicht waarnaar ze die liet afzakken naar haar bovenbenen. Ze was een beetje duizelig en zag dus alles niet zo heel helder meer. Een schokje van schrik ging weer door haar heen toen ineens Carl op de grond gesmeten werd. Ze keek hem aan met haar grote ogen en liet ze toen naar de jongen gaan. Ze zag hoe de jongen iets in zijn oor siste maar ze kon niet goed horen wat, daarvoor was ze nu te ver weg in haar hoofd. Nu trok de jongen Carl weer omhoog. Carl keek de jongen verward aan en dronken zette hij wat rare stappen. Nu keek hij naar Daniek en gelijk drukte Daniek zich dichter tegen de muur. "Je hebt geluk gehad Daan, geluk, maar de volgende keer kom je er niet zo makkelijk van af." Zei hij en opnieuw ging er een rilling van angst over haar heen. ”Scheer je weg!” Riep de jongen nu naar Carl en duwde hem weg. Hij wandelde dronken weg en wanneer hij de hoek om ging legde Daniek haar hand op haar voorhoofd, die klopte als een gek. Eerste wat ze zou doen als ze thuis kwam was een paracetamol nemen tegen de hoofdpijn en duizeligheid. ”Sorry,” Zei ze zachtjes maar wel hoorbaar. Haar stem trilde ook. Ze had nog steeds haar hand op haar voorhoofd en had het gevoel dat ze elk moment in tranen kon uitbarsten maar de tranen kwamen maar niet. Ze haalde nu haar hand van haar voorhoofd af en zag dat de jongen nu gehurkt voor haar zat. Met geschrokken ogen keek ze hem in zijn prachtige bruine ogen aan. Ze voelde zijn warme handen haar bovenarmen vastpakken maar ze bleef hem in de ogen aankijken. ”Je hoeft helemaal geen sorry te zeggen.” Sprak hij zacht, trok haar ene arm over zijn schouder en met zijn andere hand hielp hij haar overeind door haat bij haar middel vast te pakken. Daniek liet zich door hem overeind trekken maar wanneer ze eenmaal recht stond kwam de duizeligheid met een grote klap terug. Ze hield zich goed aan hem vast zodat ze niet weer terug op de grond zou vallen. Nu zag de opeens het bloed weer op zijn kaak. "Heeft hij je geraakt?" Vroeg ze nu bezorgd aan hem. Hij ondersteunde haar en liep zo met haar het steegje uit. ”Maak je over mij maar geen zorgen.” Zei hij. Daniek keek nog een keer naar de snee maar voordat ze er nog iets over kon zeggen begon hij weer te praten. ”Ik neem je even mee naar mijn huis dat je kan bekomen en dat je zeker geen last van hem hebt.” Sprak hij en ineens realiseerde ze dat ze inderdaad niet richting haar huis liepen, die was de hele andere kant uit. Rustig liep ze met hem mee, ze vertrouwde hem wel en had niet het gevoel dat hij enig slechts met haar van plan was, dus ja ze liep gewoon mee…

Reacties:

Chayenne zei op 10 sep 2013 - 21:44:
CARL CARLCARLCARLCARL *died.*
Oeee ik weet wie die jongen is. En je maakt me alleen maar nieuwsgierig met this. Dus ga maar snel verder!