FanFic.nl

Lean on Me *Glee Story

Hoofdstuk 12: Mike?!

Ik staarde Mike aan. Hoe lang was hij er al? Had hij al aangebeld? ‘heey’ zei hij zacht. Zo zacht dat ik hem maar net kon verstaan. ‘heey’ er hing een onaangename stilte. Ik ging op het trappetje voor de deur zitten. Wat kwam hij doen? Ik hoopte niet dat hij me verrot kwam schelden of zeggen dat ie aan ander had gevonden of zo. ‘het spijt me’ ik keek op. ‘wat?’ ‘het spijt me.’ Zei ie nog een keer. Ik wou m’n mond opendoen om wat te zeggen maar Mike praatte verder. ‘het spijt me, dat ik je niet vertrouwde.’ Waar kwam dit opeens vandaan. ‘ja dat is op zich wel handig in een relatie.’ Ik keek naar m’n handen in m’n schoot, bang om hem aan te kijken. ‘ja, en het is stom dat ik niet deed. Het is gewoon. Iedereen bleef maar tegen me zeggen hoe…’ hij bleef stil. ‘wat?’ nog steeds keek ik hem niet aan. ‘hoe wij niet bij elkaar horen. de Cheerio’s lopen m’n kop alleen maar gek te maken, met verhalen over jou en Sam, de footballers zeggen dat Sam ook eens een lekkere meid moet scoren en over hoe jij misschien wel zijn type bent. Niks uitmakende dat ik daar ook bij zit en m’n vader….’ Weer bleef ie stil. ‘wat met je vader?’ ik keek nu naar hem. Ik kon nu pas z’n gezicht goed zijn. Hij zag er moe uit, met een blauw linkeroog. Waarschijnlijk van de klap die Sam terug had gegeven. Hij zei niks. ‘wat? Mike?’ hij zuchtte en ging toen naast me zitten. ‘m’n vader loopt alleen maar te zeiken hoe goed jij wel niet bent en hoe ik jou wel niet verdien. Gister werd het gewoon te veel.’ Ik bleef stil, luisteren naar z’n verhaal. ‘we waren aan het eten en opeens begint ie over hoe jij een jongen als mij kon daten en waarom jij mij niet gewoon dumpte en met die ene blonde jongen ervandoor ging.’ Sam. maar waarom zou zijn vader dat willen. ‘jullie zijn het perfecte koppel en jullie zouden zulke lieve kindjes krijgen.’ Ik bleef stil. Hoe kon zijn vader nou zoiets zeggen. Ik wist dat zijn vader Mike niet waardeerde en al helemaal niet dat hij danste maar dat het zover ging. ‘ik ben kwaad weggelopen en vervolgens naar het café gegaan om stoom af te blazen. Ik wou hierheen komen, maar ik bedacht me dat je moeder er misschien was en dat zou alleen maar voor meer problemen zorgen.’ Hij mompelde nog wat zachts, maar ik kon het niet verstaan. ‘wat zei je?’ ‘dan zou ik je kwijt raken.’ Ik wou zeggen dat dat absoluut niet zo was. Maar besloot m’n mond te houden. Het was duidelijk dat Mike nog niet klaar was met zijn verhaal. ‘Sam was in het cafe. We kletsten en even vergat ik het gewoon allemaal. Lora kwam en vroeg waar jij woonde. Ik durfde niet te komen vanwege je moeder en Sam stond erop dat hij haar dan zou brengen. Ik ging er tegen in. Hij vroeg waarom ik me zo aanstelde. Ik kon het hem niet zeggen. Niet met alles was iedereen over jullie zei. Ik was bang dat het echt waar was en dat Sam daarom zo graag wou. Toen jij mij sms’te dacht ik dat Lora zich bedacht had en dat Sam haar naar huis had gebracht. En toen Sam de deur open deed, en jij met z’n shirt naar beneden kwam. Ik wou het niet geloven. Echt niet, maar het leek allemaal zo logisch. Ik draaide door. Ik ben naar huis gestormd en via het raam m’n slaapkamer binnengegaan. Niet dat het veel zin had. Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan, en allemaal alleen maar door die lulverhalen.’ Het was stil. Mike’s verhaal was klaar. Ik keek van opzij naar hem. Er liep langzaam een traan over z’n wang. Hoe kon ik dit allemaal over het hoofd hebben gezien. Hoe kon ik zijn thuissituatie niet gezien hebben. Okee z’n vader deed altijd heel aardig als ik er was. En hoe konden die footballers dat zeggen waar hij bij zat. En dat noemen zich vrienden. De cheerio’s snapte ik nog wel, die wouden ons alleen maar uit elkaar hebben voor hun eigen bestwil. Ik bedoel, er was dan weer een Footballer vrijgezel om mee te daten en alleen maar om status te krijgen. Ik voelde hoe ik langzaam boos werd. Op mezelf. Op z’n vader. Op mijn moeder. kwaad stond ik op. Mike moet gedacht hebben dat ik boos was op hem want hij schrok duidelijk. Hij stond op ‘het spijt me nath…. Het spijt me dat ik het nooit gezegd heb. Het spijt me dat ik alles heb geloofd. Het spijt me….’ Ik stopte hem met een kus. We schrokken allebei. Hoe kon hij nou z’n excuses aanbieden. Snel draaide ik me om zodat ik met m’n rug naar hem toe stond, wat als hij nu boos wordt? En dat ie allen maar vrienden wou blijven. En waarom kwam ie z’n excuses aanbieden. Hoe wist hij dat ie fout zat? Er spookten te veel vragen door m’n hoofd.
Mike had nog steeds niks gezegd. ‘waarom?’ vroeg ik terwijl ik me langzaam weer omdraaide. ‘waarom wat?’ ‘waarom geloof je ze niet? gister was je zo overtuigt. Het kan niet zijn dat je opeens gedacht hebt…’ ‘Sam’ zei Mike voordat ik m’n zin af kon maken. ‘Sam?’ hoe kon Sam? ik bedoel Mike was woest gister. Het zal me niks verbazen als Sam ook een paar blauwe plakken in z’n gezicht had. Waarom zou hij vrijwillig naar degene stappen die hem dat had aangedaan. Mike kon blijkbaar de vragen in m’n gezicht lezen. ‘hij heeft me vrij duidelijk gemaakt dat er niks was tussen jullie en als ik ook maar één seconde zo dom zou zijn om dat nog te geloven dat ik jou dan niet verdiende. Hij vertelde hoe hij je in slaap had gewiegd en dat je maar niet wou stoppen met huilen. Hij vertelde dat als hij jou zou willen hij dat al lang gedaan had aangezien hij zo knap was dat de vrouwen aan z’n voeten lagen.’ Er ontsnapte een klein lachje. Typisch Sam. Ook op Mike’s gezicht kwam een kleine lach tevoorschijn. ‘hij vertelde dat hij jou absoluut niet als vriendin wou omdat je als een klein zusje voor hem bent en dat hij van je houd en hoe ik zo dom kon zijn om niet te zien dat jij geweldig was en nooit tegen mij zou liegen, al zou je het willen.’ Er verscheen een bredere lach op Mike’s gezicht en ook op die van mij. Sam was een geweldige vriend. ‘hij sloot af met dat als ik jou ooit pijn zou doen dat hij wist waar ik woonde en dat hij me dan wel even een bezoekje kwam brengen. En hij had gelijk. In alles. Ik was zo dom om het te geloven. Ik heb goed nagedacht na die enorme speech over wat er allemaal gebeurt is afgelopen jaar en of er überhaupt aanwijzingen waren voor een relatie tussen jullie twee en ik kwam op niks alleen dat jij een geweldige vriendin bent en dat ik zo dom was om dat te laten gaan. En ik weet dat je me niet zomaar kunt verge….’ Hij kon niet meer verder praten want ik had mijn mond voor de 2e keer die middag op de zijne gedrukt. ‘hoezo zou ik jou moeten vergeven. Je hebt helemaal niks ergs gedaan. Ik was dom om niet te zien waar je mee zat. Ik was dom om….’ Nu drukte hij zijn lippen op die van mij. ‘ik hou van je.’ Fluisterde Mike tegen mijn lippen. Er sprongen tranen in m’n ogen. Mike keek me onbegrijpelijk en een beetje bang aan. ‘ik hou ook van jou. Ik was zo bang dat ik je kwijt was.’ Zei ik met een soort breuk in m’n stem van m’n tranen. Hij sloeg z’n armen om me heen. Ik legde zacht m’n hoofd tegen z’n borst. We hadden nog veel te bespreken, maar dat deden we wel een andere keer, nu wou ik hem gewoon vasthouden. ‘ik hoop dat je weet dat je mijn meisje bent… en dat ik van je hou no matter what!’ ik keek hem aan, waar had ik hem aan verdient. ‘als je dat wilt natuurlijk?’ ‘ja, ja natuurlijk.’ ‘gelukkig dan heb ik al het recht om dit te doen.’ En hij drukte voor de zoveelste keer die middag zijn lippen op die van mij. we schrokken van een toeter.
Sam stond op de oprijlaan geparkeerd. Ik lachte en rende richting de auto. Toen Sam was uitgestapt vloog ik hem om z’n hals. ‘dank je’ fluisterde ik zacht. ‘altijd.’ Ik hoorde dat Mike dichterbij kwam. Ik liet Sam los en liep naar hem toe, alleen maar om hem vol op z’n mond te zoenen. Niet omdat ik iets moest bewijzen maar omdat het weer kon. Het was één dag geleden, maar het voelde al als best heel lang. ‘ehm jongens… ik denk dat we ergens anders heen moeten. Je moeder ziet er namelijk nog al boos uit, vanachter dat raam.’ Ik liet Mike los en keek richting het raam en zag inderdaad mijn boze moeder staan. ik zuchtte en pakte Mike z’n hand. ‘kom’ we kropen op de achterbank van Mike z’n auto. ‘waarheen’ vroeg Sam. Mike en ik keken elkaar aan. ‘naar Mike’s huis’ zei ik vastbesloten. Ik moest met zijn vader praten.

Reacties: