Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Love is all I need (AF) » -3-
Love is all I need (AF)
-3-
,,Nola, zullen we anders even naar mijn appartement gaan? Dan kunnen we rustig zitten." Harry kijkt me vriendelijk aan. Ik knik en loop achter Harry aan. Robin had haar arm nog om me heen geslagen, maar omdat we niet samen door de deur passen laat ze haar arm los van mijn schouder.
Als we op de bank zitten geeft Robin me een vriendelijk knikje. Ik probeer te lachen naar haar, maar daar misluk ik gruwelijk in.
,,Uhm...ik weet niet echt hoe ik moet beginnen."
,,Nola, begin maar bij het begin." Ik knik.
,,Mijn ouders zijn een paar jaar geleden gescheiden. Toen is mijn vader mij de schuld ervan gaan geven en sindsdien slaat hij me en..." Verder kom ik niet, want ik voel de tranen als watervalletjes hun vrije gang gaan. Harry zit naast me en slaat een arm om mijn schouders heen. Ik val in zijn armen en huil zachtjes met schokkende schouders verder. Ik hoor Robin op staan en ze komt op de leuning van de bank zitten en legt haar hand op mijn rug en wrijft zachtjes heen en weer.
,,Nola, wat zei hij net aan de telefoon?" Ik ga weer rechtop zitten.
,,H-hij z-zei dat ik een ondankbare trut was en een bitch en..." Ik ben alweer aan het huilen en Harry wrijft over mijn rug. Robin is weer naast Zayn gaan zitten.
,,Nola, ik vind het goed van je dat je nu op jezelf woont, maar je hebt geen spullen zoals een echt bank en bed enzo." Ik ga weer rechtop zitten, maar Harry heeft nog steeds zijn arm om mij heen geslagen. Ik vind het eigenlijk wel een heel fijn gevoel. Dan springt Robin op.
,,Oh my god! Ik ben iets super mega belangrijks vergeten!!" Ik kijk haar verbaasd aan. ,,Nola, sorry meid, maar wil je alsjeblieft even naar de badkamer gaan ofzo? Het is nog geheim." Ik kijk haar verbaasd aan.
,,Harry, waar is de badkamer?" Hij loopt even met me mee en loopt dan weer terug naar de woonkamer. Ondertussen bedenk ik hoe ik aan een bank kom. Ik vind het heel lief van Harry, maar ik wil zelf ook aan mijn spullen komen. Hoe ga ik vannacht doorbrengen? Zal ik naar huis gaan? Dan kan ik mijn luchtbed mee nemen. Dat is nog het beste idee, want de winkels zijn op zondag niet open.
,,Nola?" Ik kijk op en zie Louis staan. ,,Je mag weer komen." Ik knik en sta langzaam op. Ik loop hem achterna. Binnen no-time zijn we in de woonkamer en blijf ik staan.
,,Robin, wil je even met me mee komen naar de gang?" Ze knikt en loopt achter me aan de gang op. Ik sluit de deur van Harry's appartement. ,,Ik ga terug naar mijn vader om daar een luchtbed te halen enzo."
,,Nee! Dat doe je niet Nola!" Ik schrik van de reactie van mijn vriendin. Ik had verwacht dat ze met me mee zou gaan. Nou, dan niet.
,,Ik ga wel Robin. Ik moet toch ergens overnachten?" Ze knikt.
,,Maar dan slaap je maar bij mij."
,,Robin, nee. Ik moet ook op mezelf wonen. Ik ga toch, wat je ook zegt." Zeg ik vastberaden. Robin weet dat ze deze weddenschap niet kan winnen en geeft toe.
,,Ik ga wel met je mee." Zegt ze duidelijk met veel tegenzin. ,,Maar we moeten wel even tegen de jongens zeggen dat we weggaan." Ik knik en we kloppen weer aan. Meteen word de deur open gedaan. Ik kijk in het lieve gezicht van Harry. Wow, wat is hij knap. Die krullen...
,,Nola en ik gaan nu eventjes naar haar oude huis om spullen op te halen." Harry's gezicht betrekt in bezorgdheid.
,,Nee, doe het niet. Daar woont je vader toch ook?" Louis, Niall, Liam en Zayn komen erbij staan. Harry praat ze snel even bij. Ook de jongens zeggen dat we niet moeten gaan.
,,Jongens, het helpt niet als jullie dat zeggen hoor." Ik rol met mijn ogen.
,,Jongens, Nola heeft gelijk. Ze krijgt altijd gelijk, ik win ook nooit van haar als ik tegen haar in ga, dus heb ik maar toegestemd." Ik kijk Robin dankbaar aan. De jongens knikken met tegenzin. Robin en ik zeggen doei en we gaan.
Als we beneden staan, check ik of ik nog gemiste oproepen of gemiste sms'jes heb. Twee van mijn vader en voor de rest niks meer. Robin en ik lopen samen naar buiten. We zeggen niks, maar er valt ook niks te zeggen. Mijn vader slaat me en ik...Tja, wat ben ik?
Ik heb de hele tijd voor me uit gestaard, maar nu staan we voor het huis waar ik 18 jaar gewoond heb. Daar waar ik nu eigenlijk helemaal niet wil zijn. Ik twijfel of ik wel naar binnen wil, maar ik heb mijn zin gekregen. Zachtjes open ik de deur en sluip als een dief in eigen huis de trap op. Ik pak snel een dekbed, luchtbed en prop nog wat spullen in mijn tas. Net als Robin en ik denken dat we veilig zijn, wordt de deur open geslagen door mijn vader. Ik trek wit weg en weet niet wat ik moet doen. Robin gaat beschermend voor me staan. Heel lief, maar ik weet nu al dat dat niet gaat werken bij mijn vader...
,,Ondankbare trut..." Hij spuugt de woorden uit en komt op me af lopen. Dan haalt mijn vader vol uit en slaat me. Ik val op de grond en hoor Robin angst kreten uit schreeuwen. Dan voel ik een pijnscheut door mijn buik gaan. Mijn vader heeft me daar ook geraakt. Dan wordt het zwart voor mijn ogen en valt alles weg...
ALLEEN ALS JE EEN REACTIE ACHTERLAAT, KRIJG JE EEN MELDING!
Reacties:
Omg! Melding
Zo spannend... Snel verder