FanFic.nl

Love is all I need (AF)

-24-

~Louis~
Dankzij Harry's speech ben ik niet meer boos op Nola. Ik heb nu zelfs een schuldgevoel, ik heb spijt dat ik net zo tegen haar was uitgevallen. Ze heeft ook helemaal gelijk, ik zou ook gek worden als zij dat bij mij deed. Nu moet ik nog wel tegen Nola zeggen dat ze maar alleen met de meiden moet gaan.

Nola staat met haar rug naar mij toe gedraaid te praten met Robin en Eleanor. Ik gebaar naar Eleanor dat ik even met Nola moet praten. Ze knikt en zegt tegen Nola dat ze even naar de wc moet. Die knikt daarop en draait zich om. Nu Louis, nu moet je het doen. Nola kijkt duidelijk geschrokken als ze mij ziet. Een beetje bang zelfs...O nee, wat heb ik net gedaan? Voor mij waren het maar woorden maar Nola is al zo gevoelig...
,,Nola, het spijt me. Ga alsjeblieft alleen met de meiden. Ik sta altijd achter je keuze, wat je ook doet. Je bent mijn kleine zusje." Ik kijk in Nola's ogen. Ze heeft tranen in haar ogen, shit wat heb ik nu weer gedaan?
,,Lou...ik...Bedankt voor je speech. I love you!" Onverwachts geeft ze me een knuffel. Die ik maar al te graag met haar deel. Ik ben blij dat Nola het me vergeeft.

~Robin~
,,Robin, kom je ook mee naar de rest?" Nola gebaard naar me om mee te komen. Ik knik en pak mijn tas en loop achter Nola aan. Als we bij de jongens aankomen zie ik Zayn bij de tv zitten. Binnen no time zitten alle vriendjes bij hun vriendinnen. Alleen Zayn en ik waren nog waar we in het begin ook stonden of in Zayn's geval zaten. Dan begint opeens iedereen te lachen. Ik voel me een beetje buitengesloten dus ik kijk uit het raam.
,,Robin, kom op! We weten dat je Zayn leuk vind!" De meiden giechelen en proberen me richting Zayn te duwen. Maar ik ben te verbaasd over wat ze net zeiden. Hoe weten ze dat en waarom zeggen ze dat als Zayn erbij is?
,,Zayn, jij ook!" De jongens lopen naar hem toe en duwen hem in mijn richting. Ik kan alleen maar blozen en naar de grond kijken. Voordat ik het weet kijk ik naar Zayn's schoenen.
,,Uhm...hi." Ik kan wel door de grond zakken van schaamte. Waarom kan ik nooit normaal doen bij leuke jongens? Ik zucht zachtjes en kijk naar Nola die een duim naar me opsteekt. Ik glimlach fake terug en gebaar een thanks wat ik absoluut niet meen. Nola begrijpt volgens mij dat het een onhandige situatie is en zegt tegen iedereen dat we maar eens naar de stad moeten gaan. Ik ren naar haar toe en knik hevig ja. Ze lacht en knipoogt naar Harry. Wat zijn ze nu weer van plan...als het maar niet weer een van die gênante opmerkingen is. Ik heb me voor vandaag wel genoeg geschaamd.
,,Robin, wij gaan shoppen zodat jij en Zayn tijd met elkaar kunnen besteden." De andere meiden doe hun moeite hun lach in te houden, zelfs Eleanor. Voordat ik nog iets kan zeggen zijn ze weg. Zayn kucht.
,,Uhm...dat was..." Ik kap hem af.
,,Gênant? Vreselijk?" Nu is het mijn beurt om te kuchen. ,,Vrienden horen elkaar toch te helpen?" Dan zie ik de gekwetste blik in zijn ogen.
,,Vind je mij dan geen gezellig gezelschap?" Oh oh...
,,Ja, natuurlijk! Sorry ik ben nogal hard tegen je maar ik..." Wou ik nou serieus gaan zeggen; maar ik vind je leuk?! Robin, focus! Je mag jezelf niet nog een keer bijna verspreken, wat moet Zayn er wel niet van denken? De zoveelste fangirl hopeloos verliefd op me is...Wacht, zei ik nou net hopeloos? Ben ik dat? Zayn verstoord mijn gedachten.
,,Robin, ik uhm...ik weet niet hoe ik dit moet zeggen maar ik uhm..." Waar moet hij zo zenuwachtig voor zijn? Voor mij niet, ik ben een gewoon meisje. ,,Robin, ik val voor je...Ik vind je leuk." Mijn ogen worden groot. Zei Zayn Malik nou net dat hij me leuk vond?! Is dit een grap? Maar nee, aan zijn uitdrukking te zien is hij heel serieus. Hij kijkt zelfs een beetje bang. Ik ben benieuwd waarvoor.

~Zayn~
Ik kijk in de grote ogen van het mooiste meisje wat ik ooit heb gezien. Meteen de eerste keer vond ik haar al leuk, maar toen had ik nog met Perrie. Uiteindelijk heb ik Perrie verteld dat ik verliefd was op Robin...nou ze was woedend en sindsdien heb ik haar niet meer gezien. Mijn gevoelens voor Robin zijn steeds sterker geworden en nu heb ik het gezegd tegen haar. Eindelijk heb ik het haar gezegd! Maar het meisje van mijn dromen reageert niet. Zou ze al een vriendje hebben? Nee toch? Vind ze me niet leuk? Ben ik niet goed genoeg voor haar? Een meisje zoals haar verdient natuurlijk een perfect vriendje. Ik weet dat ik dat ook niet ben. Ik had het gewoon nooit moeten zeggen...
,,Zayn?" Robin's stem klinkt zacht en warm. ,,Ik vind jou ook leuk." Ze bloost als ze dat zegt. Ik loop langzaam naar haar toe totdat ik voor haar sta. Dan buig ik me voorover en raak haar lippen. Ze zoent me terug. Het meisje van mijn dromen zoent me terug. Mijn dag kan niet meer stuk!

~Nola~
Als we net gezellig in een café zitten gaat mijn telefoon. Ik loop even naar buiten zodat ik rustig kan bellen.
Met Nola Tomlinson?
Hallo Nola, met het politiebureau.
Uhm...ik doe het. Zo dat is eruit. Maar mag ik wel 3 vriendinnen meenemen? Het is even stil.
Oké, als je maar zorgt dat ze niet storen. Als je morgen naar het politiebureau komt leg ik je alles uit en zorg ik dat je een goede advocaat krijgt. Ik zag dat je die nog niet had.
Dat klopt.
Oh en vraag daar naar Tim de Klein. Oké, Tim de Klein, onthouden Nola.
Oké, tot morgen dan.
Tot morgen en fijne dag verder! Dan hangt hij op en hoor ik een lange pieptoon. Ik druk op het rode hoorntje en wil naar binnen lopen. Dan gaat mijn mobiel weer, alweer het politiebureau?
Nola, ik was wat vergeten te zeggen. Je moet een lijst maken van wat hij je allemaal heeft aangedaan.
Oké.
Dag. Dan hoor ik de pieptoon weer. Een lijst maken? Dat word een lange lijst. Ik kan nu beter naar huis gaan en die lijst gaan maken. Ik wil goed voorbereid zijn. Als ik binnenloop zie ik dat iedereen lol heeft. Ik wil hun lol eigenlijk niet verstoren, maar gewoon weggaan zonder iets te zeggen kan natuurlijk ook niet. Ik tik Eleanor op haar schouder.
,,El, ik moet gaan. Ik heb net een telefontje van de politie gehad en ik moet een lijst maken van wat hij heeft gedaan." Ze knikt begrijpend.
,,Moet ik meegaan?"
,,Nee joh! Blijf lekker hier El, bij mij kan je toch niks doen." Ze knikt en geeft me een knuffel. Ally heeft het gesprek volgens mij ook gehoord en geeft me ook een knuffel. Harry, Liam en Louis kijken ons verbaasd aan.
,,Ga maar Nola, wij leggen het wel uit." Ik kijk ze dankbaar aan en loop dan naar huis.

Pff...ik ben nog maar een halfuur bezig en ik ben pas op de helft. Ik heb mijn dagboek naast me gelegd. Die hield ik bij tot en met de dag van mijn vertrek. Elke dag werd ik wel een paar keer mishandeld. Ik vraag me nu af hoe ik dat heb overleefd...Ik wil niet dat anderen dit zien. Ik schaam me er teveel voor. Robin is de enige die veel weet en nog niet eens alles. Hij sloeg me gewoon waar Robin bij was...ik weet nog precies hoe het de eerste keer ging.
~Flashback~
Robin en ik lopen zachtjes de trap op. Wij waren toen nog maar 10. Plots staat mijn vader voor ons en begint hij me uit te schelden. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte. Robin heeft dit thuis niet, die heeft schatten van ouders. En toen ik dacht dat het voorbij was...zijn vlakke hand tegen mijn wang...
~Einde flashback~
Ik krijg weer tranen in mijn ogen als ik eraan terug denk, maar ik mag niet gaan huilen. Dan loopt mijn pen uit. Maar de eerste traan ontsnapt uit mijn ooghoek. Snel volgt de tweede en de derde traan laat ook niet lang op zich wachten. Shit! Mijn hele handschrift is een beetje een kliederboel geworden. Ik kan het beter overtypen. Snel pak ik mijn laptop erbij. Binnen een half uur ben ik klaar. Soms heb ik iets weggelaten, omdat het niet zo heel belangrijk was.

Op dat moment komt de rest binnen. Robin en Zayn komen van boven. Ik dacht al dat ik soms wat hoorde. Ik heb geluk dat ze niet beneden kwamen toen ik aan het huilen was. Ik heb geen zin om nog meer mensen van mijn verhaal te vertellen.
,,Heey meis, hoe gaat het?" Ik glimlach zwakjes naar Robin.
,,Ik moest weer aan de eerste keer met jou erbij denken." Robin kijkt bedroeft en geeft me dan een knuffel. Nu komen de anderen ook dichterbij staan. Snel sla ik het op en klap mijn laptop dicht. Oh oh, waar is mijn blaadje gebleven? Meteen heb ik antwoord op mijn vraag, Harry leest het. Snel ren ik naar hem toe en trek het uit zijn handen. Hij kijkt me serieus aan.
,,Nola...dat is verschrikkelijk." Zijn stem klinkt zacht en verdrietig. Ik verfrommel het blaadje en gooi het in de prullenbak.
,,Haz, waar heb je het over?" Louis komt naast ons staan en kijkt ons vragend aan. Mooi niet dat ik daar antwoord op ga geven. Snel schud ik mijn hoofd. Ik kan wel door de grond zakken van schaamte. Mijn geheim is vanaf nu MIJN geheim niet meer en het voelt niet goed. Ik moet hier weg! Nu zullen ze me toch wel dumpen! Ik geef ze geen ongelijk. Zij verdienen een zorgeloos leven en dan boem! Daar ben ik dan...ze hebben niet om me gevraagd. Ik draai me om en grits de laptop van de tafel. Dan ren ik naar mijn slaapkamer en gooi mezelf op bed neer. Ik kan beter gaan inpakken. Ik sta op en gooi wat kleren in mijn koffer. Dan draai ik me om en schrijf: IK GA, SORRY VOOR ALLES, op een post-it en plak die op mijn deur. Dan sluit ik de deur en hou de dichtsbijzijnde taxi aan.
,,Naar een hotel hier in de buurt." Daar zullen ze me vast niet gaan zoeken, als ze me überhaupt al gaan zoeken. Als ik bij de aangegeven bestemming ben regel ik een kamer voor een week. Ik heb een week de tijd om een nieuwe woonruimte te zoeken. Ik moet ook mijn spullen ophalen, maar dat doe ik als ze naar een interview zijn ofzo. Ik val op bed neer en binnen tien minuten lig ik te slapen.

Reacties: