FanFic.nl

The eyes of the Prophet

Who are you?

1400 Witchtail, een dorpje vlakbij Londen.

Het was een stille, maar frisse avond. Het was bijna volle maan en de omgeving baadde in een zilveren licht. Eric Northman zat verscholen in de duisternis van een klein bosje dat gelegen was bij een traag kabbelend beekje. Hij zat op zijn hurken en speurde als een echt roofdier zijn omgeving af. Als hij een mens was geweest zou zijn hart gebonkt hebben van opgekropte spanning. Maar hij was geen mens meer en zijn hart was al eeuwen geleden gestopt met kloppen toen zijn maker Godric hem toeliet tot de selecte club van de onsterfelijken.

En daar als door magie was ze daar: een klein meisje van hooguit elf of twaalf jaar. Ze was klein voor haar leeftijd en tenger gebouwd. Haar witte jurk met rode bloemen ruiste in de zachte avondbries en benadrukte haar bleke huid. Voorzichtig boog Eric zich naar voren in de hoop een glimp op te vangen van haar gezicht dat spijtig genoeg verborgen bleef achter een sluier van donker haar. Al weken bespiedde hij deze plaats in de hoop om meer over dit meisje te weten te komen. Avond na avond viseerde hij deze plaats, snuivend naar de zoete geur die haar bloed leek uit te stralen. Zich afvragend wat ze kon wezen dat hem zo aantrok. Vanavond nog wou hij het weten…In een oogwenk stond hij dankzij zijn vampierensnelheid voor haar. Het meisje schrok niet, ze stond daar alleen maar: onschuldig en lieftallig. Normaal gezien moest ze nu doodsangst uitstaan wist Eric. Ze moest verbaast zijn, stamelen, trachten te vluchten of op z’n minst gillen. Maar ze deed niets, ze stond gewoon roerloos alsof het doodnormaal was dat er een gigantische manspersoon voor haar was opgedoemd. Met zijn lengte van bijna twee meter en zijn gespierde lijf wist Eric al eeuwenlang mannen én vrouwen te intimideren. Dankzij zijn puntige hoektanden en vaak bloeddorstige blik hadden velen doodsangsten uitgestaan.

‘Wie ben je?’ Hoorde Eric zichzelf luidop vragen. ‘Waar kom je vandaan?’
Het wezentje voor hem tilde voorzichtig haar hoofd op zodat hij voor het eerst haar gezicht zag. Het was even mager en bleek als de rest van haar lichaam. Ze had fijne lippen en een bijpassende neus, ze was voorzien van hoge jukbeenderen en haar ogen… O, haar ogen waren van het helderste groen dat hij ooit had mogen aanschouwen. Zijn adem stokte en hij kon niet anders dan vol eerbied kijken naar zoveel jeugdige perfectie.
Het wezentje keek hem met haar heldere groene ogen aan. Ze lachte. Haar lach was licht en fladderde door de lucht als een vlinder. Bij het horen van haar stemgeluid verstarde Eric: hij mocht dan niet weten wie zij was… zij wist perfect wie en wat hij was. Hetgeen bevestigd werd in haar eerste woorden tot hem. ‘Wat doet het ertoe wie ik ben of waar ik vandaan kom? Het gaat erom dat jij Eric, Godrics creatie bent.’

Reacties:

Rebella zei op 2 okt 2013 - 15:10:
Whow!