What happens in bed, stays in bed.

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » One Direction » What happens in bed, stays in bed. - Harry Styles » Hoofdstuk 9.

What happens in bed, stays in bed. - Harry Styles

Geschreven door:

suzanxvampir

Onderdeel van:

What happens in bed, stays in bed. - Harry Styles

Laatst bijgewerkt:

11 sep 2013 - 19:26

Aantal woorden:

469

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

401

Hoofdstuk 9.

Hallo allemaal, Allereerst wil ik jullie mijn excuses aanbieden dat het zo lang heeft geduurd voordat ik dit hoofdstuk uploadde, en dat het ook nog niet zo heel lang is ook. Dat komt omdat ik op vakantie ben geweest (naar Londen, whohooo!) en toen ik terugkwam is het bedrijf waar mijn vader werkte failliet gegaan (ze hebben wel een doorstart gemaakt dus mijn vader heeft nog wel werk gelukkig!) en daarna is mijn oma plotseling opgenomen in het ziekenhuis. Toen ze er ongeveer anderhalve week lag kreeg ze de diagnose longkanker, en 2 dagen daarna is ze al overleden. Ik heb het hier best moeilijk mee gehad, en had dus ook niet veel zin om te schrijven. Ik hoop dat jullie nog net zoveel plezier mijn fanfic lezen! :) Tips en tops zijn altijd welkom! :) I am backkkkk! :3 xoxo Suzan

‘Wat? Harry hoe kun je zo stom zijn?’ hoorde ik van naast me.
Ik wist niet wie het gezegd had, maar de tranen sprongen in mijn ogen. Dit kan gewoon niet, ik dacht dat zijn beste vrienden ons wel zouden steunen, fout gedacht dus.
‘Stom? Ongelukken zitten in een klein hoekje, oké? Het is niet dat we het geplant hebben of iets dergelijks,’ zei Harry, terwijl hij zijn hand op mijn schouder legde.
Ik stond op en liep naar het raam. Ik besloot de jongens maar te laten praten, mezelf er zo veel mogelijk buiten te houden.
De tranen biggelden ondertussen over mijn wangen en zachtjes haalde ik mijn neus op.
‘Ik wil dat jullie gaan,’ hoorde ik Harry’s stem, ‘Ik zie jullie morgen wel weer.’
Ik hoorde dat er iemand naar de deur liep en deze open deed. Ik draaide me om en zag dat Harry de deur voor de anderen open hield. Nog geen seconde later stonden de jongens langzaam op en verlieten de deur. Ik kreeg verontschuldigende blikken naar me toegeworpen, maar reageerde er niet op.
Toen Harry de deur achter de jongens dichtdeed liep hij naar me toe.
‘Het spijt me. Misschien had ik het ze moeten vertellen waar jij niet bij was!’ zei hij.
‘Ze zijn vast geschrokken, bang dat jij straks de band verlaat voor mij en het kindje. Maar ik weet dat jij dat niet gaat doen want ik wil dat niet. We kunnen wel mee op tour en..’ begon ik, maar Harry suste me.
‘Het komt wel goed! Daar kunnen we nog heel lang over nadenken, het is nog vroeg!’ zei hij, en kuste me op mijn voorhoofd.
‘Vind je het erg als ik ga slapen?’ vroeg ik hem zacht.
Ik voelde aan mijn voorhoofd hoe zijn lippen omkrulden in een glimlach.
‘Natuurlijk niet. Ik kom gewoon lekker naast je liggen!’ hoorde ik hem zeggen en dit keer moest ook ik glimlachen.
Ik trok snel mijn pyjama aan en klom in bed. Ik ging op mijn linker zij liggen en keek door het raam naar de donkere lucht. Nog geen halve minuut later voelde ik een arm over mijn rechter zij glijden, een hand over mijn buik.
‘Nog even en hij of zij schopt je straks,’ fluisterde ik.
‘Ik denk dat jij daar meer last van gaat hebben,’ antwoordde Harry met een duidelijke glimlach in zijn stem.
‘Ach ja, het komt allemaal wel goed,’ zei ik, niet alleen over de aanstaande schopjes van onze baby, maar ook over Harry’s bandleden.
‘Ze draaien wel bij,’ zei Harry, ‘Ik weet het zeker!’
Ik knikte, maar bedacht me toen dat dat niet te merken was.
‘Inderdaad,’ reageerde ik.
Ik voelde zijn lippen in mijn nek gedrukt en ik pakte zijn hand, die nog steeds op mijn buik lag, vast.
‘Ik hou van je Harry,’ zei ik en sloot mijn ogen.
‘Ik ook van jou, schatje!’ fluisterde hij, en drukte nog een kusje in mijn nek.