FanFic.nl

Bite me, Edward.

Chapter 27: The twins from Hell.

De nacht kruipt zoals altijd snel voorbij. De dagelijkse routine begint weer, al weet ik dat er iets gaat gebeuren vandaag. "Waar zit je met je hoofd?" vraagt Rose die blijkbaar tegen mij praatte. "Hmm, dat ik voel dat vandaag de oorlog al bezig is. Jackie laat niemand aan haar haar komen." mompel ik. Ik doe snel mijn make-up, iets lichter dan normaal. Ik loop de trap af en zie dat ik, weeral, de laatste ben. Snel mompel ik een excuus en loop dan voor ze de deur uit. Edward gooit zijn sleutels naar Alice, die ze behendig vangt. "Ik ga vandaag samen met Mary in haar auto." antwoord hij op de blikken die hij toegeworpen kreeg. Hij slaat een arm om mijn schouders heen. "Wat is er vandaag met je?" vragat hij. "Ik heb een voorgevoel dat ik vandaag al een streek over me heen krijg." mompel ik en een lichte grijns ontstaat op mijn gezicht. "Dat is je eigen schuld love." zegt hij terug. Ik knik. Ik geef hem mijn sleutels aangezien ik geen zin heb om te rijden. Hij geeft ze meteen terug. "En dan iedereen laten denken dat ik een roze auto heb? Mooi niet." grijnst hij. Goh, dat is waar, mijn cabrio is felroze. Ik giechel eens en spring in mijn auto. Edward komt naast me zitten en ik scheur weg. Halverwege zet ik mijn auto aan de kant. "Waarom stop je?" vraagt Edward. Ik haal een armbandje van mijn pols en doe mijn haar in een knot. "Mijn haar zit in mijn gezicht als ik rijd." zucht ik. Da start ik de motor weer en rijd op een tempo van 150 km/h richting school. Daar aangekomen staat iedereen al mijn auto te bewonderen. Zodra ik uitstap haal ik het bandje uit mijn haar en doe hem weer om mijn pols. Ik sluit mijn cabriolet af. Als ik me omdraai staat er iemand pal voor me. Mike Newton, en hij bloost. "Hey Mary. Ik heb het gehoord van Bella," begint hij. Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Dat je me leuk vind, ze had het van die vriendinnen van je gehoord, die tweeling." verteld hij. Jackie en Anouk. "Oh dat!" begin ik opgewekt. "Ik denk dat dat..." begin ik maar ik word afgekapt door de bel. Edward grijpt mijn elleboog en trekt me mee. "Dat is een rotstreek." gromt hij. "Nou, vrij onschuldig. Over me roddelen." antwoord ik op dezelfde lage toon. Bij Biologie trekt Edward me naast zich. "Mary, kunt u op uw eigen plaats gaan zitten?" vraagt de docent vriendelijk. "Ik zou wel willen maar ik zit vast gelijmd." wimpel ik hem af. Hij zucht en draait zich naar het bord om. Bella loopt langs, ik geef haar een pinnige blik en laat haar struikelen. Niemand zag wat ik deed door mijn snelheid. "Eigen schuld." murmel ik op zo'n lage toon dat het neit hoorbaar is voor mensen. Onze docent zet een film op en doordat het smartboard kapot is heeft hij een kleiner scherm. Iedereen mag wat naar voren of bij anderen gaan zitten. Aangezien ik bijna helemaal vooraan zit komen de meeste mensen bij ons in de buurt zitten. Mike Newton is de kandidaat die zonder mij iets te vragen naast me komt zitten en steeds mijn hand probeerd te pakken. "Hij is vervelend, hij pakt steeds mijn hand, althans, hij doet pogingen ertoe." sis ik naar Edward, gedempt zodat Mike het niet hoort. Edwards houding verandert van ontspannen naar gefrustreerd. Langzaam gaat de tijd voorbij. Vooral nu Newton me als een schoothond volgd. In de tweede pauze ben ik het zat. "Mike, stop met me te volgen." begin ik rustig. "Waarom? Ik volg je neit, ik probeer alleen te helpen." pruilt hij. Ik grom. "Kijk, wat er jou verteld is is een roddel. Bella is jaloers op me." zeg ik. "Waarom zou ze daarover liegen?" vraagt hij uitdagend. Nu is mijn geduld langzamerhand op. "Mike! Merk je dan niets. Het is uit tussen Bella en Edward. Uit door mij. Uit omdat ik haar vriendje stal. Je kan me nu erg gemeen en anti-sociaal vinden, maar ik ben een Cullen." sis ik. "Maar waarom?" vraagt hij nu triest. Ik laat mijn schouders en hoofd uit frustratie hangen. Ik recht mezelf weer. "Wil je weten waarom?" vraag ik. Hij knikt. We staan midden in de aula ruzie te maken Edward, help me alsjeblieft eens. Edward komt er al aan. "Nou de reden van die roddels is dit." grijns ik, ik draai me om naar Edward en zoen hem. Dan keer ik me weer tot Mike. "Snap je het nu? Zo niet leg ik het uit. Ik en Edward zijn samen." vertel ik, de laatste woorden per lettergreep alsof ik tegen een geestelijk gestoorde praat. Hij vormt een 'O' met zijn lippen en druipt af. "Eindelijk." kreun ik opgelucht. Edward grinnikt. Bits kijk ik hem aan. "Dat was neit grappig." zeg ik. "Dat was het wel, jou frustratie op zijn achtervolging was uiterst grappig." brengt hij tegen me in. "Zegt meneer 'nee hoor ik ben niet jaloers ik wilde hem alleen het liefst vermoorden bij biologie' nu tegen me." kaats ik grijnzend terug. Iedereen begon ons aan te staren na mijn plotselinge opvlieging. Iedereen is doodstil. Dan komt iemand naar ons toe gelopen. Bella. Ze begint tegen me te tieren. Dat het mijn schuld is dat het uit is tussen haar en Edward en allemaal dat soort dingen. Ik stap dreigend dichterbij haar. "Ja het is mijn schuld. No, I don't give a fuck. En herinner even waar ik je al eerder op wees. Je maakt geen schijn van kans." Ik spuug de woorden zo wat in haar gezicht. Iedereen kon het horen. "Buiten dat, mocht ik je even iets duidelijk maken. Het is niet de eerste keer dat hij voor mij kiest." zeg ik nog. "De vorige keer was ik alleen nog twaalf." sis ik zodat alleen zij het hoord. Ik glimlach scheef. "Als je een poging wil wagen om met me te vechten, nu is je kans het te verkondigen." sis ik weer. Angstig kijkt ze me aan. Ik draai me om en loop naar de tafel waar de rest van mijn familie zit. "Bitch." hoor ik Bella's stem nog. Ik draai me om en zo snel een mens kan lopen, loop ik terug. Onderweg voel ik hoe ik vast gegrepen word. Ik kan me niet losmaken, waaruit ik opmaak dat Edward me vasthoud. "Je moet je bek houden! Je bent niks beter dan een goedkope..." Probeer ik te schreeuwen, Edward houdt zijn hand voor mijn mond. Ik bijt in zijn hand. Snel gaat de hand weer terug naar mijn middel waar hij me vasthoud. Ik kalmeer snel. Je bent niets meer dan een vuile, goedkope straathoer. prent ik in haar gedachten. Met een grijns manipuleer ik haar. Ik ben te min voor Edward. Ik ben een slet. Ik ging vreemd, met Jacob. Edward verdient meer. Naarmate mijn beschuldigingen via haar perspectief in haar hoofd, als haar stem komen, erger worden betrekt haar gezicht. "En nu ben ik klaar met je." zeg ik kalm. Ik duw Edward bij me weg en ga naast Alice zitten. Nog iets, vertel de iemand iets door over onze soort en je bent lunch, voor de Volturi. merk ik droog achter mijn opmerkingen op in haar hoofd. Ik hoor Edward prevelen. Dat ik het niet zo bedoelde en dat ik intrigerender overkom dan dat ik ben. "Edward. Verspil je moeite niet. Je weet dat ik zo ben en dat ik meende wat ik zei." deel ik mee. De gehele bevolking in de aula komt weer een beetje op gang en Edward keert terug naar ons. Hij werpt een kwade blik naar mij. Ik staar woedend terug. Ik kijk weg van zijn gezicht. "Ga je lekker boos doen tegen mij? Je doet maar. Eikel." sis ik naar hem. "Je had niet zo tegen Bella mogen uitvliegen. En ik ving een aantal dingen op." sist hij terug. Geschokt kijk ik in zijn gouden ogen. "Pardon! Zij begon tegen mij hoor!" vuur ik bits op hem af. "Mary, ik wil niet boos op je zijn." zucht hij. "Nou, ik nu wel op jou." zeg ik terug. Ik draai me om en leun met mijn rug tegen de tafel. Ik hoor zacht gegrom. Dan word ik bij mijn shcouder gepakt. "Toe Mary, niet boos zijn." hoor ik een schattige smeekbede. Ik probeer de glimlach te onderdrukken maar het lukt niet. Dan zie ik twee grijnzende figuren staan. Een met zwart haar en een met donkerbruin haar en blonde plukjes. "De twins from hell." sis ik kwaad.

Reacties: