FanFic.nl

Het konde hun echt niets schelen dat iemand iets zeide naast hun oren. Zolang ze maar samen waren. Tot de dag.. Aankwam dat Eveline een ziekte kreeg. Genaamd 'Kanker' Ze konde er netis aan doen.. Maar ze wiste het nog niet. Ze wist alleen dat ze haar slechter en slechter voelde. Maar ze weet niet waarom. Ze ging naar de dokter. "Dag dokter!" "Aaah dag Eveline, hoe gaat het met jou?" "Nou daarover ging ik net praten." "Oeioei, wat is er?" "Nou, ik voel me steeds slechter en slechter, zou je iets kunnen doen om te weten waarom? Amstubiekft?" "Tuurlijk ik ga er onmiddelijk aan beginnen! Kom maar mee Eveline" "Oké, dankje dokter." "Haha graag gedaan hoor." De dokter ging dus kijken wat ze heeft of meer waarom ze haar slechter en slechter voel. "Oh.. Kun u uw moeder bellen Eveline?" "Oh ja, waarom?" "Ik zou haar willen spreken." Eveline belt dus haar moeder op en ze kwam direct. "Kan je even hier wachten Eveline?" "Ja hoor, doe maar op uw gemak dokter." "Oké, dankje hoor.' De dokter en de moeder van Eveline waren in de gang en dokter begon direct. "Zo.. Ik heb slecht nieuw over uw dochter.." "Oh nee.. Zo slecht? Wat is het??" "Eveline heeft Kanker gekregen" "Oh neen.. zp verselijk!.." Moeder begon te huilen.. Dichter kwam buiten omdat ze vond dat het echt veel tijd neemde. "Mama? Mama!? Waarom huil je??" "Oh lieverd.. Ik heb slecht nieuws voor je.." "Wat is het mama?" "Je hebt kanker.." En moeder begon direct weer te huilen. "Mama.. neen, toe?.. Niet huilen.. Het is vast niet waar.." "Jawel hoor.. er zijn beel dokters die het gezien hebben.." Eveline wist niet meer wast te zeggen.. haar mond bleef ongeveer open maar er komt niets uit. Ze was geschrokkeerd dat ze kanker had.. En wist natuurlijk ook niet hoe ze het moest zeggen tegen Denzel. (Oh neen.. Oh mijn god! Wat kan ik nou doen?...) Ze stond echt gefixeerst. Ze wist zo niet wat te doen dat ze bijna begon te huilen.

De volgende dag was ze niet op school. De dag derna ook niet. En de dag derna ook niet. Een heele week neit en bijna 2 weken zelfs niet. Dus automatisch belde Denzel naar haar. "Hey. Schat. Waarom ben je al zo lang niet meer op school?? Ik ben erg bezorgd hoor!" "Oh.. Maak je geen zorgen om mij. Alles gaat prima!" Maar Denzel hoorde dat haar stem raar was en dat ze gehuild had. "Ik geloof er neits van! Waar ben je?" ".. In een ziekenhuis..." " Wablieft?? In een ziekenhuis?! Wat is er gebeurt?! En welke ziekenhuis?" "Die van Veurne.. Maar toe.. Je moet neit komen het is neit zo erg.." "Niet zo erg? Waarom dnek je dat je in een ziekenhuis bent beland dan?" Ze zeide neits meer.. Ze was geraakt aan wat hij alemaal zei om naar haar toe te komen. Hij kwam aan " sorry! Mag ik binnen?" "Ja.. Kom maar binnen.." En hij zag haar in bed liggen en loopte naar haar toe met een groot knuffel. " Alsjebelieft! Leg uit wat er is..." "Het is echt niets ergs hoor.." De moeder riep hem " Denzel?! Kan je even komen?" "Oh, ja hoor! Wacht even hier Schat.. Ik ben er zo weer!" Met en erg bezorgde stem.. "Je vraag je vast af waarom Eveline in ziekenhuis ligt.? En waarom ze het niet wilt zeggen?" "Ja en ik ben erg bezorgd.. Weet u het misschien?" "Ja.." "En wat is het??" 3 zeide het als eerst niet omdat ze je neit nog bezorgder wou brengen. En ze heeft eigenlijk Kanker.." "Kanker?.. Minder bezorgd?.. Oh mijn god.." Denzel begon zoals wat te huilen. En lopend naar Eveline toe te gaan. Hij heeft een groot knuffel naar haar. "Stomkop!" "Het spijt me.." Ze zeiden alebei niets meer. Ze wisten gewoon niet wat te zeggen. De volgende dag was ze op school. En waren allebei blij en al haar vrienden kwamen als een trein op haar af! Ze waren zo blij dat ze terug op school was.