FanFic.nl

• Lost Girls [THEEND]

• Day twelve. || Anne

Verbaasd laat Janita ons achter, alsof zij dit allemaal net heeft uitgedacht. Vooral Niall is verrast, niemand verwacht zo’n reactie, vooral niet van haar..
‘’ Eum, jongens? ‘’ ik kijk op, twee groene prachtige ogen kijken mij aan.
‘’ Ja? ‘’ Jacqueline kijkt verbaasd, Harry komt naast mij staan en laat zijn IPhone zien.

‘ Taylor Swift ; ‘ De meiden van Lost Girls zijn alle vijf nep, alles wat zij dragen zijn namaak. En hun zang kunsten? Ver onder het niveau wat je hoort te hebben als zangeres zijnde. ‘

Ik slik en kijk weg, opnieuw voel ik een traantje prikken achter mijn ogen, waar komt die haat vandaan? Rachel pakt de IPhone af en leest hard op voor, de woorden dreunen door mij heen.
‘’ OK, ZIJ GAAT DOOD! ‘’ Rachel geeft de IPhone terug aan Harry en wil naar de deur lopen, maar Kimberley houdt haar tegen. Boos werpt ze een blik naar Liam, met een poes gezicht pakt hij haar beet.
‘’ Wat is dit? ‘’ Zayn vat het blijkbaar niet zo goed, ik haal mijn schouders op, een snikje verlaat mijn mond. Troostend slaat Harry een arm om mij heen, waardoor ik het erg warm krijg.
‘’ Ik ga naar haar toe. ‘’ Harry staat op en kijkt vast beraden voor zich uit, zonder ook maar iets hoef over te denken sta ik op.
‘’ Met mij. ‘’ hij pakt mijn hand en glimlacht, samen lopen wij de kamer uit, op weg naar het stuk ongeluk daar.
‘’ Hier is het. ‘’ ik kijk naar de witte strakke villa, hier woont zij. Zij die mij geestelijk echt pijn doet, ik slik en knik maar wat duf voor mij uit.
‘’ Laat mij anders maar even. ‘’ hij laat mijn hand los en knipoogt naar mij, ik schud willig van nee.
‘’ Ik ga- ‘’
‘’ Niet mee, blijf hier kom zo weer. ‘’ hij drukt een kort kusje op mijn mond en loopt dan richting het huis, zonder ook maar antwoord af te wachten van mij. Een zuchtje verlaat mijn mond, langzaam volg ik zijn voetstappen, die richting de voordeur lopen. Wat ongemakkelig schuif ik heen en weer, in de verte hoor ik veel lawaai van hard pratende mensen.
‘’ OMG! IS DAT NIET ANNE VAN LOST GIRLS?! ‘’ een zachte glimlach vormt er op mijn lippen, glimlachend draai ik mij om en kijk in twee gezichten van twee meisjes van ongeveer zestien jaar oud.
‘’ Mogen wij asjeblieft samen op de foto met jou? ‘’ een meisje met bruin haar kijkt mij smekend aan, lachend knik ik en kom naast de meisjes staan. Één meisje haalt haar IPod uit haar zak en richt het op ons af, met mijn aller mooiste lach, lach ik naar de camera.
‘’ Dank je wel! ‘’ gilt de andere meisje, snel geef ik ze nog een knuffel als afsluiter en zwaai ze uit. Fans maken je altijd blij en gelukkig, tevreden draai ik mij om naar de deur om te kijken hoe ver Harry is. Maar dat had ik beter niet kunnen doen, mijn mond zakt meteen open en mijn ogen springen groot als twee golfballen. Ik slik om mijn tranen binnen te houden, maar veel werkt niet. Ik zie hoe ze elkaar zoenen, voor de deur.


‘’ Janita? ‘’ bibberig hou ik mijn telefoon vast, aan de andere kant van de lijn hoor je vaag andere stemmetjes. Snel versnel ik mijn stap, nog één keer kijk ik achter om.
‘’ Ja? Anne? Is er iets? ‘’ haar bezorgde stem dreunt door mijn telefoon heen, ik slik opnieuw.
‘’ Waar ben je? ‘’ een traantje rolt over mijn wang, opnieuw kijk ik achter mij, niemand die mij volgt.
‘’ Eum, ergens. ‘’ haar antwoord en stem verandert in kilheid, zonder ook maar iets nog te zeggen hang ik op, even schiet er een schuldgevoel door mij heen. Maar ik schud het van mij af, snel ren ik weg van deze straat. Ook al heb ik echt geen flauw idee waar ik ben, ik kijk naar de lucht die langzaam grijs word. Maar dan voel ik een lichaam tegen mij aanbotsen, met een klap val ik op de grond. Nu rollen de tranen echt over mijn wangen, niet om de pijn, maar om alles.
‘’ Oh gusch, het spijt mij zo erg! ‘’ een stem weerklinkt, ik hef mijn hoofd om en kijk in twee bruingouden ogen. Hij steekt zijn hand uit en trekt mij met één hand omhoog, snel veeg ik mijn tranen weg.
‘’ Goed zo, mooie meisjes hoeven niet te huilen. ‘’ een brede glimlach vormt er op zijn lippen, ik laat mijn ogen verder over hem heen glijden. Hij draagt een donker blauwe hoodi, een paar plukjes zwart haar komen te voorschijn. Zijn neus, ogen, oren alles is perfect valt mij nu op. Ik sla mijn ogen neer, langzaam voel ik mij blozen om zijn compliment.
‘’ Niet blozen, dat maakt je schattig. Maar wat doe jij hier? ‘’ ik hef mijn hoofd op en kijk hem diep in zijn ogen aan, opnieuw voel ik mijn tranen komen, maar ik slik ze dapper weg.
‘’ Verdwaalt. ‘’ antwoord ik vaag, hij knikt en legt zijn arm om mijn schouder.
‘’ Ik loop wel even met je mee. ‘’ zijn lichaamswarmte dreunt door de mijne, opnieuw glimlacht hij naar mij. Ik voel mij plotseling fijner, dicht kruip ik tegen hem aan.
‘’ Oké, ik denk dat ik nu ook de weg niet meer weet. ‘’ verschrikt kijk ik rond, ergens vind ik het ook wel grappig. Vele grote huizen staan om ons heen, de zon heeft plaats gemaakt voor de maan.
‘’ Haha, slim. ‘’ een lach verlaat mijn mond, zachtjes geeft hij mij een porretje in de zij.
‘’ Nah, dankje. ‘’ ik spring opzij als ik zie dat hij mij weer een porretje wil geven, snel duw ik hem opzij. Een grote glimlach verschijnt er op zijn gezicht, lachend begin ik te rennen.
‘’ JE PAKT MIJ TOCH NIET! ‘’ snel begin ik nog harder te rennen, ik hoor hoe hij terug schreeuwt.
‘’ ECHT WEL! ‘’ ik moet lachen, bijna bots ik tegen een fietser op. Op dat moment voel ik twee armen om mij heen, een zachte adem valt op mijn schouders.
‘’ Hebbes. ‘’ fluistert hij zwoel in mijn oor, ik voel dat ik smelt.
‘’ Oeps. ‘’ ik voel mij rood worden, zijn bruingouden kijken mij aan. Zonder ook maar één antwoord te kunnen geven verstekt hij zijn grip op mij, ik laat hem gaan, alles is anders nu. Ook al voel ik iets voor hem, Harry blijft wel nummer één, toch?








Eerlijk, wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal?
Alleen de mensen die reageren krijgen een melding.

Reacties: