Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Meant To Be - Harry Styles » Chapter Nineteen
Meant To Be - Harry Styles
Chapter Nineteen
"Half 7 op de brug? x"
Ik drukte op verzenden. Het was inmiddels al een paar uur later. We konden het best samen op de brug afspreken met Alisa en dan samen een leuk restaurant uitzoeken.
We spraken vroeger altijd af op de brug af toen we nog tieners waren. Een klein glimlach vormt zich om mijn lippen. Wat waren die tijden toch mooi... Je hoefde je nergens zorgen om te maken.
"Top! Ik zie je zo lieverd x" Het sms’je van Alisa haalde mij uit mijn gedachten.
Ik ging me snel omkleden, ik had al in de ochtend gedoucht dus dat hoefde ik niet meer te doen.
Nadat ik me had omgekleed deed ik mijn make-up op en maakte een hoge paardenstaart.
Ik stopte nog de laatste dingen snel in mijn tas en keek op de klok. Precies kwart over 6. Dan zou ik nog net op tijd zijn.
"Maam ik gaa!" Riep ik nog snel naar de keuken waar mijn moeder bezig was met het avondeten.
Ik stapte naar buiten en voelde ik een windvlaag langs mijn gezicht strijken. Ik begon te lopen richting de brug waar ik had afgesproken met Alisa. Even later toen ik de brug op kwam lopen zag ik Alisa naar het water kijken.
Ik snelde naar haar toe en gaf haar een dikke knuffel. Zij wist natuurlijk niet wat er gebeurde, want zij zag mij niet aan komen lopen.
"Ik heb je zo erg gemist!" Zei ik toen we uit geknuffeld waren.
"Ik jou ook, niet normaal!" Zei ze met een grote glimlach op haar gezicht.
"Zullen we dan maar?" Vroeg ik en Alisa knikte.
Onderweg babbelden we aan één stuk door over alles en nog wat.
“Zullen we daar gaan eten?” Vroeg Alisa en ze wees naar een Italiaans restaurant.
“Hmm ja lekker, ik heb lang geen Italiaans meer gegeten.”
We liepen samen naar binnen en werden naar een tafel geleid bij het raam. We bestelden wat te eten en na afloop namen we nog een wijntje.
Alisa had verteld dat de jongens nu op tour zijn en dat zij ook mee mocht. Ze vertelde ook dat het heel goed ging tussen haar en Niall.
“Amelie…” Zei Alisa twijfelend.
“Jaa?” Ik keek Alisa vragend aan.
“Harr-”
“Alisa, alsjeblieft niet nu,” zei ik gauw voordat ze uitgesproken was en keek opzij omdat ik de tranen achter mijn oogleden voelde prikkelen.
“Oke, maar we gaan het er straks over hebben,” zei ze zuchtend.
We dronken onze wijntjes op en verlieten het restaurant.
“Ga je nog even mee naar mijn huis? Mijn moeder heeft je heel erg gemist, ze zal vast blij zijn als ze jou weer ziet.”
“Jaa, ik heb Karlijn lang niet gezien. Ik heb haar ook heel erg gemist,” zei Alisa.
We liepen richting huis toen ik opeens het gevoel kreeg net of we achtervolgd werden door iemand. Ik draaide me met een ruk om maar zag niks… Pff wat een raar gevoel was dat zeg. Ik trok mijn schouders op en liep weer verder.
Toen we thuis waren aangekomen belde ik aan en mijn moeder deed open.
Ik keek haar vragend aan toen ik 2 koffers achter haar zag staan.
“Alisa! Ach kindje toch, wat heb ik jou toch gemist!” M’n moeder gaf Alisa een dikke knuffel.
“Ik jou ook Karlijn! Lang niet gezien,” zei Alisa met een brede glimlach op haar gezicht.
“Kom binnen.” En mijn moeder deed een stap opzij zodat we naar binnen konden gaan.
“Uuhm mam, waarvoor zijn de koffers?” Vroeg ik terwijl ik naar de 2 koffers wees.
“Oh dat, dat is een verassing van je vader. Hij heeft een weekendje geboekt in Parijs,” legde ze uit.
“Ohh, en waarom hoor ik daar nu pas wat over?” Ik was blij voor ze maar ze konden het best eerder zeggen. Ik haat het om alleen te zijn, dan kon ik nog wat regelen voordat zij weggingen.
“Je vader heeft het ook net pas tijdens het eten gezegd lieverd.”
“Hmm okee dan. Wanneer gaan jullie?” Vroeg ik.
“Over 2 uurtjes moeten we al op het vliegveld zijn,” vertelde mijn moeder.
“Oke, wij gaan dan naar boven dan kan jij de laatste dingen nog even inpakken.”
Mijn moeder knikte en ging weer verder waar ze mee bezig was.
Toen we net de trap wilden oplopen kwamen me mijn vader tegen.
“Alisa!” Riep mijn vader uit.
“Meneer Jacobs!” Riep Alisa vrolijk terug.
“Meisje toch, we hebben je zo erg gemist!” Zei mijn vader lachend.
Mijn vader en Alisa hadden altijd al een goede band met elkaar.
Toen ze uitgepraat waren liepen Alisa en ik de trap op en gingen naar mijn kamer.
Toen ze binnen was liep ze meteen naar de muur waar heel veel foto’s hingen van vroeger.
Ze streek er met haar vingers overheen en glimlachte slapjes.
“Dat waren mooie tijden Amelie…”
“Tijden zonder zorgen.” Ik glimlachte ook slapjes.
We zuchtten allebei diep en gooiden ons op mijn bed.
Het was een tijdje stil, maar dat vond ik wel fijn.
“I-ik mis h-hem Alisa…” Zei ik toen terwijl ik naar het plafond staarde.
“Hij mist jou ook Amelie.” De stem van Alisa stelde me gerust.
“En geloof me, hij heeft niks verkeerd gedaan.”
Ik draaide mijn hoofd naar links en fronste mijn wenkbrauwen.
“Hoe bedoel je “hij heeft niks verkeerd gedaan”?”
Alisa draaide nu ook haar hoofd naar mij toe en begon te vertellen wat ze al de hele avond probeerde te zeggen.
Toen ze klaar was lag ik met open mond naar haar te staren.
“Dus… dus het was niet zijn schuld?”
Alisa schudde haar hoofd.
Wat ben ik een stom meisje. Ik moest het hem gewoon vragen, ik moest er met hem over praten en niet zomaar boos worden en weggaan uit Engeland.
“Amelie ik ga maar weer, het wordt al laat, de jongens zullen vast ongerust zijn,” zei Alisa na een lange stilte.
“Je kan ook blijven slapen als je wil hoor, ik ben toch alleen thuis.”
“Nee lieverd bedankt, ik heb Niall beloofd om morgen ochtend samen ergens buiten te ontbijten.”
“Oke, dan loop ik wel even mee naar beneden.”
Alisa knikte en we stonden op. Ze pakte haar spullen en we liepen samen naar beneden.
“Oh ik wilde jullie net gaan roepen,” zei mijn moeder.
“Gaan jullie al?” Vroeg ik.
Mijn ouders knikten allebei.
Ik gaf eerst mijn moeder en vader een knuffel, daarna gaf Alisa ze een knuffel en als laatst knuffelde ik Alisa.
“Maak je geen zorgen, het komt allemaal goed,” fluisterde ze in mijn oor toen ze me knuffelde.
Ik knikte en slikte mijn opkomende tranen weg. Het zou nooit meer goed komen, Harry zou mij nooit meer willen zien.
“Veel plezier mam en pap,” zei ik nog even voordat ze het huis verlieten.
Ik zag hoe mijn ouders de taxi instapten die al voor de deur klaar stond. Toen ze waren vertrokken kwam er al een andere taxi aan die we net hadden gebeld voor Alisa.
“Ik bel je morgen wel weer,” zei ik en knuffelde Alisa nog een keer.
Ze knikte en stapte de taxi in.
Ik deed de deur dicht en liep naar boven. Net toen ik mijn kamer in wilde lopen hoorde ik de bel gaan.
Dat zou vast Alisa moeten zijn, ze heeft vast wat laten liggen.
Ik liep weer naar beneden en deed de deur open.
“Wat ben je nu weer verge-”
Ik kon mijn ogen niet geloven…
Reacties:
En daar staat Harry
Dat is natuurlijk ook degene die haar achtervolgde,Melding xx
AAAAAH HELEMAAL VERGEVEN LIEVERD SNEL VERDEEEEERR