FanFic.nl

Gossip, Glitter & Glamour

Hoofdstuk 8

Het dansen lukt Urs niet. Hij wordt helemaal gek van al die pasjes en van Els.
“En voor, voor, opzij. Zij sluit zij”� hoort hij Els zeggen. Hij stampvoet boos. Nu is de maat vol. Urs wil niet meer.
“Ik wil dit niet meer en ik wil jou niet meer.”� Els kijkt Urs verbaast aan.
“En wat heb ik jou in de weg gelegd?”� vraagt ze.
“Jij moet niet zo drammen met die pasjes en je moet vooral met je vingers van mij afblijven”� moppert Urs.
“Zo het hoge woord is eruit”� denkt hij opgelucht. Els kijkt naar Janine, die haar schouders ophaalt.
“Zit ik echt zo te drammen? vraagt ze aan Janine.
“Volgens mij valt dat wel mee”� zegt Janine voorzichtig. Els loopt naar Urs.
“En ik zit te veel aan jou? Ik probeer jou alleen in de goede richting te sturen.”� Urs heeft de pee in en kijkt mokkend. Els kijkt weer naar Janine.
“Ken jij de choreografie al een beetje?”� Janine knikt.
“Zou jij mij dan met Urs willen helpen?”� Janine knikt weer.
“Wat moet ik dan doen?”�
“Jij doet wat ik deed, dan loop ik ernaast om aanwijzigingen te geven.”� Demonstratief loopt Janine op Urs af, gaat achter hem staan en legt haar handen op zijn heupen. Ze grijnst.
“Eigen schuld”� mompelt ze in zijn oor. “Nu zul je het met mijn warme handjes moeten doen.”� Maar Urs kijkt in iedere geval al een stuk vrolijker dan toen Els achter hem stond.
“Sorry”� mompelt hij tegen Els. “Ik kon het gewoon niet hebben.”� Els kijkt hem onderzoekend aan.
“En is meneer dan nu wel bereid om zijn best te doen?”� Urs glundert.
“Ja hoor.”� In het volgende half uur gaat het stukken beter. Els is tevreden over de vorderingen die Urs maakt. Op weg naar de kleedkamers, zijn ze nog aan het giebelen om de warme handjes van Janine.
“Hier voel maar”� grinnikt ze, haar handen onder zijn T-shirt stekend. Razendsnel slaat Urs zijn armen om haar heen.
“Kijk uit jij. Je daagt mij uit”� waarschuwt hij.
“Ja en?”� klinkt het brutaal voor hem. Urs buigt naar voren en kust haar teder. Ze kijkt hem ondeugend aan.
“Krijg ik deze beloning elke dag als ik jou help?”� Urs knikt.
“Natuurlijk.”�

Eva roept Seb bij zich op kantoor.
“Seb, Peter van de Vorst heeft zich ziek gemeld. Kun jij dat interview doen met prinses Victoria van Zweden? Dat staat voor morgen gepland.”�
“Dat kan Eva maar heeft hij al voorbereidend werk gedaan?”� vraagt Seb.
“Ja, ik heb zijn aantekeningen hier. Maar jij mag natuurlijk ook zelf nog vragen toevoegen. Alleen moet er wel een fotograaf mee. Hans van Melick stond gepland. Ken jij die?”�
“Ja, hoor Eva, die heb ik wel eens gesproken”�.
“De vlucht is al geboekt. Ik hoef alleen nog maar die van Peter om te boeken naar jou. Jullie vliegen om 8.30 uur morgenvroeg vanaf schiphol. Denk jij dat je het redt voor die tijd?”� Seb glimlacht.
“Dat zal wel lukken als mijn vriendin mij niet van mijn werk afhoudt.”� Eva kijkt hem gemaakt verschrikt aan.
“Eerlijk waar? Dan zal ik jou hier moeten houden vanavond. Seb, afleiding kunnen wij nu niet gebruiken.”�
“Is goed”� zegt Seb. “Regel jij even iets te eten dan ga ik gelijk aan de slag.
Fluitend loopt hij naar buiten en gaat in zijn kantoor aan de slag.”�

Carlos heeft eerst een tijdje op een bankje in het park gezeten en is nu op weg naar kantoor. Hij heeft veel te verduren gehad sinds gisterenavond. Gisterenavond de ruzie met Shanna en vanmorgen betrapt hij haar met een kerel vrijend in de douche. Hij is er kapot van. Eenmaal op kantoor komt hij maar niet op gang. Hij zou met Shanna moeten praten maar daar staat zijn hoofd nu niet naar. Er klinkt een klopje op zijn deur Joan steekt haar hoofd om de deur.
“Heb jij even tijd om het planningsschema door te nemen?”� vraagt zij.
“Nu niet”� bromt Carlos. Joan kijkt verbaast en schuift haar bril weer verder op haar neus. Ze slikt en durft hem dan toch te vragen wat er is. Carlos kijkt haar boos aan en realiseert zich dan dat zij er niets aan kan doen.
“Sorry Joan kom binnen. Ik heb mijn dag vandaag niet.”�
“Zal ik even koffie bestellen?”� vraagt ze verlegen. Carlos kijkt zijn personal assitent aan alsof ze hem gevraagd heeft naar het einde van de wereld te gaan.
“Goed, bestel jij die koffie en dan kijken we gelijk even naar die planningschema’s”� Joan haast zich koffie te bestellen, pakt haar planningsmap en gaat weer bij Carlos naar binnen. Even later zitten ze verdiept in de planningen van modeshows en andere activiteiten. Het loopt al tegen zeven uur als ze eindelijk klaar zijn. Joan overweegt om Carlos te vragen wat hem zo bedrukt, maar eigenlijk durf ze dat niet.
“Zo Joan, dat was het. Ga maar gauw naar huis. Het is alweer laat geworden.”�
“Heb jij me dus niet meer nodig? vraagt Joan.
“Nee, Joan. Ik geloof dat we alles hebben gehad. Joan blijft twijfelend in deuropening staan. Carlos ziet dat.
“Joan zit jij ergens mee?”� vraagt hij. Eerst schudt ze heftig nee, dan knikt ze ja. Carlos staat op en loopt naar haar toe.
“Kom maar weer binnen dan ik heb alle tijd vandaag.”� Als ze weer zitten weet Joan niet hoe ze moet beginnen. Carlos wacht geduldig want hij weet dat Joan verlegen is.
“Vertel het me maar”� moedigt hij haar aan. “Heb je ruzie met collega’s?”� Ze schudt haar hoofd en zucht. Ze weet niet hoe te beginnen en besluit het maar gewoon eruit te gooien.
“Ik ben bezorgd om jou. Sinds jij hier tegen de middag binnenkwam, heb ik het idee dat jou iets dwars zit”� zegt ze dan verlegen. Ze kijkt Carlos voorzichtig aan.
“Ik weet niet wat het is en het gaat mij ook verder niet aan. Maar ik wilde je alleen zeggen, dat als er over wil praten dan…….. Ze zwijgt even. Er gaat een glimlach over Carlos gezicht.
“Dank je wel Joan.”� “Wat een lieve meid “ denk hij. Zij regelt zoveel achter de schermen wat buitenstaanders niet kunnen zien. Maar hij komt heel vaak dingen tegen waarvan hij weet dat zij dat geregeld heeft. En nu is ze bezorgd om hem.
“Joan jij bent werkelijk een voortreffelijke PA, een betere kan ik mij niet wensen en jij hebt inderdaad goed gezien dat mij iets dwars zit. Maar als ik nu hier begin te vertellen, zitten wij hier vannacht nog”� zegt Carlos.
“Ik heb alle tijd Carlos. Er is bij mij thuis niemand die op mij wacht.”� Carlos denkt even na.
“Wil jij met mij uit gaan te eten? Dat praat gemakkelijker en we moeten tenslotte nog eten.”�
“Is goed”�antwoordt zij. “Maar niet te chique want ik heb mijn werkkleding nog aan.”�
“Zeg jij maar waar.”�
“Oké Carlos.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.