FanFic.nl

-

wie waren het?

ik wordt wakker en wrijf in mijn ogen. er staat een man voor me?
neem wat te eten, dan voel je je vast beter. Ik kijk naast me om te zien of mijn mobiel er wel is. hij is er niet?! er staat alleen een bordje met en vies papje op het tafeltje. 'waar is mijn mobiel?' vraag ik aan de man. 'en hoe ben ik in dit ziekenhuis beland?' 'je moeder heeft je mobiel mee genomen en een groepje jongens in een rooie auto hebben je hier heen gebracht. er waren geloof ik 5 jongens. 2 blonde jongens hebben je in deze kamer neer gelegd en verteld waar en hoe ze je hebben gevonden. 'hoe zagen de jongens er uit?' 'weet ik niet, ze waren allemaal vermomd om een een of de andere reden'.
even moet ik lachen, beau van the janoskians heeft ook een rode auto. maar ze hebben geen blond haar dus dat zou sowieso niet kunnen. ik ga zitten en wrijf over mijn hoofd. 'mag ik een asprientje?' de dokter knikt en loopt weg. ík bel je ouders ook meteen even'. en hij loopt de hoek om. Na 20 minuten staan mijn moeder en mijn vader binnen. de dokter komt ook net binnen lopen met een glaasje water en een asprientje. het is een tijdje stil totdat mijn moeder begint te praten. ze komt op mijn bed zitten. 'wat is er nou gebeurt meisje?' vraagt ze. ik ga recht op zitten. 'ik fietste naar huis toe, met muziek in mijn oren zoals altijd. ik was mijn lievelings liedje aan het horen. toen viel ik naast de weg in het gras en mijn mobiel viel naast me op de grond. dat is wat ik nog weet.' de dokter had mee geluisterd want die had ook nog niet gehoord wat er was gebeurt. mijn moeder doet haar tas open en geeft me mijn mobiel. ik neem mijn mobiel aan en ga meteen op twitter. "ik ben dus vannacht door 5 vreemde jongens naar het ziekenhuis gebracht". zet ik op twitter. ik krijg al een paar reacties maar ik mag niet reageren. ik moet naar een speciale kamer gebracht worden waar ze gaan kijken of ik ook hersenbeschadegingen heb ofzoiets dergelijks. na een half uur is dat klaar. ik wordt weer naar mijn eigen kamer gebracht. ik heb nog steeds mijn kleren aan die ik gisteren aan had naar school. ik moest even op mijn bed zitten om te wachten op de uitslag. na 5 minuten komt de doketer binnen met een papier. 'lees maar'. hij geeft me het papier. 'yes! ik mag weer naar huis'.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.