Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Il Divo » Gossip, Glitter & Glamour » Hoofdstuk 9

Gossip, Glitter & Glamour

1 mei 2009 - 12:10

1141

0

418



Hoofdstuk 9

David is fluitend op weg naar Schiphol. Vandaag vertrekt hij naar Parijs. De stad van de romantiek. Hij heeft er zin in. Joan, de PA van Carlos heeft alles voor hem geregeld. Een maal ingecheckt wordt hij omgeroepen. Hij gaat naar de infobalie waar hij Joan ziet staan.
“Hoi, David jij mist de voucher voor het hotel nog. En Carlos vroeg mij, jou door te geven dat je dit schrijven aan Pascal La Compte moest afgeven. Jij wordt opgehaald op het vliegveld en morgen begin je met de voorbereiding van de show. Carlos en ik vliegen morgen pas na Parijs om de modeshow bij te wonen. Doe je best en tot morgen David.”¯ David kijkt onzeker.
“Als ik nu maar niet zenuwachtig wordt”¯ fluistert hij Joan toe. Joan lacht.
“David Miller volgens mij ben jij naar complimentjes aan vissen”¯ zegt ze lachend.
“Het gaat goed dat weet ik zeker”¯ zegt ze knipogend ten afscheid.
Eenmaal in Parijs wordt hem al snel duidelijk wat Joan allemaal geregeld heeft. Hij wordt opgehaald met een limousine en naar het hotel gebracht. Het hotel is super de luxe en het eten fenomenaal. De volgende ochtend wordt hij weer door de limousine opgehaald voor de repetities. Als hij de te showen kleding ziet is hij helemaal perplex. Complete zomerkleding met accessoires tot en met zonnebrillen en schoenen toe.
“Wow, wat een mooie spullen mag ik showen”¯ denkt hij. Er loopt een klein Frans manneke driftig aanwijzigingen te geven. David moet lachen.
“Die maakt alle modellen gek”¯ denkt hij geamuseerd.
“Monsieur Miller”¯ roept hij uit als hij David in het oog heeft gekregen. “Je suis, Pascal la Compte”¯ en ratelt vervolgens in rap Frans verder.
”¯Ho, ho roept David. Dit kan ik niet volgen hoor.”¯ Verbaast kijkt Pascal hem aan om vervolgens in het Engels verder te gaan. David herinnert zich de brief weer en overhandigt hem aan Pascal. Als hij hem gelezen heeft begint hij in het Frans aanwijzigingen te geven. David wordt meegenomen naar een visagiste en de kapster staat ook al klaar. Pascal roept hem nog na dat hem een grote carrière als model te wachten staat. David lacht er gelaten om. “Laat maar komen, ik zie wel wat het wordt”¯ denkt hij.

Janine legt de telefoon neer dat was haar moeder. Of zij van het weekend weer eens naar huis wilden komen. Ze moppert in zich zelf dat ze geen zin heeft om een weekend naar het boerenplatteland te gaan. Want dat is Sappemeer wel. Ze heeft haar moeder beloofd terug te bellen maar ze wil eerst met Urs overleggen wat die het weekend gaat doen. Want Urs is nu dagelijks in haar leven. Ze is helemaal gek van die jongen en als ze het goed heeft, hij ook van haar. Als de deurbel gaat, opent ze de deur en ziet dat Urs er is.
“Hé, jou moest ik net hebben”¯ lacht ze.
“Hoezo? Heb ik jou, je salaris nog niet uitbetaald? Ze schudt haar hoofd en kijkt hem afwachtend aan. Hij omarmt haar en kust haar gretig.
“Weet je Janine, volgens mij ben ik een beetje verliefd op jou aan het worden.”¯
“Een beetje maar?”¯ roept ze verontwaardigd uit. “Bij mij is het al een beetje veel.”¯
“Grapje, bij mij ook. Daarom. Zullen wij iets leuks van het weekend gaan doen?”¯ vraagt Urs.
“Ik weet iets”¯ zegt Janine. “Laat ons eens een weekendje naar Sappemeer gaan.”¯
“Sappemeer? Waar ligt dat? Daar heb ik nog nooit van gehoord”¯ antwoordt hij.
“Nou dat ligt in Groningen”¯ laat Janine hem weten.
“Mijn lieve schat, dat ligt aan de andere kant van de wereld. Wat is daar te doen dan?”¯
“Mijn ouders willen graag dat ik weer eens die kant uit komt”¯ legt Janine uit.
“Ik heb er eigenlijk geen zin in want ik ben liever hier bij jou.”¯ gaat ze verder. Urs sluit haar in zijn armen.
“En deze arme jongen mag niet mee?”¯ vraagt hij. Janine kijkt verrast,
“Wil jij echt mee? Eerlijk waar?”¯ Hij knikt.
“Dan ga ik gelijk bellen”¯ Als ze even later de telefoon neerlegt zegt ze tegen Urs.
“Je mag mee maar moet wel in de logeerkamer slapen. Mijn ouders zijn een tikje ouderwets.”¯
“Maakt niet uit lieverd het belangrijkste is dat we samen het weekend door kunnen brengen,”¯ Ze knikt en denkt dat is inderdaad een heerlijk vooruitzicht.

Als Seb en Eva gegeten hebben, Eva had chinees geregeld, buigen de twee zich over het aanstaande interview met de kroonprinses van Zweden. Tegen elven zijn de twee eindelijk tevreden over de opzet. Seb is moe maar wil eigenlijk wel nog even in Eva’s gezelschap vertoeven.
“Wat kijk je Seb?”¯
“Ik mag toch wel naar jou kijken? zegt Seb.
“Natuurlijk”¯ glimlacht ze.
“Eva, waarom kom jij niet mee naar Zweden?”¯
“Jij weet dat het niet kan Seb. Overmorgen gaat de nieuwe editie weer ter perse. En jij weet hoeveel stress dat elke week is. Seb knikt.
“Dat is begrijpelijk. Jammer ik was met jou graag een dagje langer in Stockholm gebleven. Ze kijkt hem aan en glimlacht.
“Ik had jou dit nog niet willen zeggen maar wij gaan volgende week samen weer naar Milaan.”¯ Seb kijkt bedrukt.
“Niet alweer een modeshow hé Eva?”¯ Eva barst in lachen uit.
“Jawel, maar die hoef jij niet te verslaan. Dat laat ik iemand anders doen. Dus wij zijn er om van de modeshow te genieten en de rest van die vier dagen zijn voor ons alleen.”¯
“Eva? Heb jij al een hotel geboekt?”¯ Ze knikt.
“Wat kijk jij nu weer geheimzinnig”¯ zegt Seb. “Eva, voor de dag ermee. Wat ben jij uit aan het broeden?”¯
“Niets hoor”¯ zegt ze onschuldig. Seb staat op en kust haar. “Seb toch niet hier”¯ roept ze geschrokken uit.
“Iedereen is toch al weg en ik wil weten welk hotel jij geboekt hebt in Milaan”¯ zegt Seb.
Ze zucht.
“Ik heb de Ambasssador geboekt. Nou goed?”¯
“Nee”¯ zegt Seb. “Ik wil weten in welke kamer ik lig”¯ gaat Seb verder.
“Maak je geen zorgen je hebt de suite.”¯ Seb fluit tussen zijn tanden.
“Het heeft wat mogen kosten en waar slaap jij?”¯
“Dat weet ik nog niet. Mijn budget was op, na die suite. Ik moet nog eens kijken bij wie ik op de kamer mag.”¯ Hij grijnst van oor tot oor.
“Jij mag bij slapen op één voorwaarde.”¯ Ze kijkt hem geamuseerd aan.
“En die is?”¯
“Dat jij mijn rug wast want daar kom ik zelf niet bij.”¯
“Is dat zo monsieur Izambard. Zijn jouw armen te kort of zo?”¯ Hij kust haar weer.
“Wat een geweldig vooruitzicht lieverd. Jou een paar dagen voor mij helemaal alleen. Kom ik zal jou naar huis brengen, want ik moet morgen bijtijds weer op schiphol zijn.”¯ Hij pakt zijn tas en stopt daar alles in wat hij denkt nodig te hebben. Vervolgens brengt hij Eva thuis en maakt dat hij in zijn bed komt. Morgen weer vroeg op.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.