Hoofdcategorieën
Home » One Direction » It All Starts Over Again » Prologue
It All Starts Over Again
Prologue
Pijnlijk staar ik naar de paars-rode plek op m'n arm. Het brand elke minuut steeds meer. M'n ogen beginnen waterig te worden, maar ik knipper de tranen weg. Ik moet me sterk houden, ik ben de pijn nu al gewend. Het is niet de 1ste keer dat papa me slaat, nouja een tik geeft. De beelden van net schieten voor m'n netvlies.
Flashback:
Ik hoor dat de deur open-en-dicht gegooid wordt. Langzaam hoor ik die akelige stem dichterbij komen, en mopperen. ' Waar is 't eten?! Ik heb honger!' hoor ik papa schreeuwen. Verschrikt kijk ik naar 't aanrecht, en zie de tas vol met boodschappen liggen. SHIT! Het eten helemaal vergeten! Ik zie papa in de deuropening van de keuken staan. 'Waar is 't eten?' roept hij me verbitterd toe. Nerveus knipper ik met m'n ogen. 'Vergeten' mompel ik zachtjes. 'Vergeten? VERGETEN? Weet je wat ik vergeten ben...?' zegt hij lachend, en wankeld naar me toe. 'Nee! Niet doen!' schreeuw ik jammerend. Als hij dichterbij is zie ik dat z'n ogen rood zijn, en zijn adem stinkt naar drank- zoals altijd-. Ik probeer weg te rennen, maar ik sta verstijfd. Verstijfd van angst. 'Asjeblieft niet! Niet doen!' gil ik, maar telaat. 'PATS!' en hij raakt mijn arm. 'De volgende keer is het je gezicht! TRUT!' schreeuwt hij, en ik kijk hem angstig aan. Ik zie die blik in z'n ogen, die samen glinsterren met z'n gemene lach. Met een gil ren ik de badkamer boven in. Ik draai de deur zo gauw als ik kan opslot, en hoor voetstappen naar boven. Ik maak me zo klein en stil mogelijk in de hoek. Ik hoor wat gegrom, en dan wordt er op de deur geklopt. 'Chantal, lieverd, h-h-het spijt me-he' snauwt papa zachtjes. Ik hoor aan z'n stem dat hij dronken is.
Nu, Heden:
Nog steeds zit ik in dat hoekje, voor hoelang weet ik niet. Langzaam zet ik m'n hand op mijn borst, en haal diep in en uit. Ik voel de ritme van m'n hart als een gek tekeer gaan, alsof je in een achtbaan zit. Alleen dat gevoel is geweldig, en dit niet. Nog steeds staar ik naar de plek... 'Chantal! Chantal!! Kom nu naar beneden! hoor ik papa grommen. Ik wil niet, maar z'n stem wordt steeds dreigender...
Reacties:
...
doet me denken aan mijn leven.. alleen dan op een heel andere mannier...
wel super mooi geschreven!
geef me maar een melding
xxx
Wow heftig 0.0
You've got some writing skills girllll ^.^
Melding please
Xxx
melding 4ever this story