FanFic.nl

Gossip, Glitter & Glamour

Hoofdstuk 12

David is vanaf backstairs aan het gluren of hij Carlos en Joan al ziet. Hij hoopt maar dat alles goed gaat. Hij zou het vreselijk vinden als er iets mis ging zeker als Carlos daar zit. De repetities gingen goed. Als dan na een kleine tien minuten de show eindelijk van start gaat is David tot het uiterste gespannen. Pascal checkt alle modellen voor ze de catwalk opgaan. Maar zodra David zijn voeten op de catwalk zet, valt alle spanning van hem af en loopt alles gesmeerd. Hij ziet Carlos en Joan in het voorbij gaan en lacht vriendelijk. Joan heeft David nog niet eerder zien lopen tijdens een show.
“Wow”� denkt ze. “Die heeft talent. Dat had Carlos gauw gezien.”� Ze blijft geboeid naar de catwalk staren en hoopt dat David snel weer terug komt. Carlos kijkt verbaast naar zijn PA, die bewonderend naar de catwalk aan het kijken is.
“Het lijkt wel of ze David wel ziet zitten”� denkt Carlos. Hij kijkt naar David en bedenkt, dat die nu toch wel erg vriendelijk lacht. Hij denkt te weten op wie Joan verliefd is en neemt zich voor die twee nader tot elkaar te brengen. Misschien is dat personeelsfeest een goed begin.
Wat Carlos niet weet, is dat David zo straalt omdat het zo goed gaat. Nu de finale nog en dan zit het er al weer op. Als David weer terug aangekleed is, staan Joan en Carlos hem al op te wachten.
“Nachtclub of disco?”� vraagt Carlos aan David.
“Disco”� lacht David.
“Daar gaat een goed gesprek”� denkt Carlos, die niet van disco houdt maar het David wel gunt. Misschien kan hij eens polsen of die twee iets voor elkaar voelen. Als ze in de disco allemaal voorzien zijn van een drankje gilt Carlos in Davids oor:
“Hier versta je, je eigen woorden niet.”� David gilt terug.
“Dat hoeft ook niet hier moet je swingen en dansen”�
“Ga je gang zou ik zeggen”� brult Carlos over de herrie heen. David trekt Joan mee de vloer op. Ze is een beetje verlegen. David die dit ziet. Schreeuwt in haar oor.
“Laat je gewoon gaan. Voel de muziek dan gaat het vanzelf.”� Joan kan wel dansen, maar dat is toch alweer een tijdje geleden. Een half uur later lijkt het wel of die twee elke zaterdag in de disco hangen. Carlos ziet vanaf de zijkant, zijn PA los komen.
“Het begin is gemaakt”� denkt hij. “Aan de rest zal ik eens gaan werken.”�

In Sappemeer gaat het er enigszins onwennig aan toe. De familie Colbers weten niet goed wat ze met Urs aan moeten. Janine is onderste boven van de jongeman, die met haar in die musical zal zingen. Hij spreekt vloeiend Nederlands, maar hij is wel een vreemde eend in de bijt. Hij probeert het gesprek gaande te houden, maar als de ouders van Janine alleen maar knikkend luisteren, weet hij al gauw niets meer te zeggen. Janine ziet dat Urs zo zijn best doet en probeert hem te helpen.
“Tja”� zegt haar vader. “Een boer zal het wel nooit worden.”�
“Moet dat dan vader?”� vraagt Janine.
“Nee kindje, natuurlijk niet. Maar jullie hebben werk zolang de musical draait en daarna? Wat is dan?”�
“Dan hopen wij bekend te zijn en na een nieuwe productie te gaan”� haakt Urs erop in.
“Trouwens wist u dat deze musical ook naar New York gaat? Wie weet mogen er ook mensen van deze cast mee.”�
“Het maakt niet uit”� zegt Janine’s moeder. “Als je maar iets doet, dat je graag wilt doen.”� Dankbaar kijkt Janine haar moeder aan. Zij heeft deze discussie al zo vaak meegemaakt.
“Kom”� nodigt Janine’s vader Urs uit. “Dan zal ik jou eens een rondleiding over de boerderij geven.”� Janine kijkt verschrikt naar Urs die opstaat en tegen haar vader zegt:
“Graag meneer Colbers, dat lijk mij erg interessant.”� Hij knipoogt bij het naar buitengaan naar Janine. Als de heren weg zijn zegt Janine: “Mam, had je hem niet tegen kunnen houden?”�
“Lieverd je weet hoe jouw vader is. Misschien is het wel goed hem even met Urs alleen te laten.”� Janine is er niet gerust op. Ze kent haar vader en de jongens die tot nu toe thuis kwamen hadden het meestal na één gesprekje met pa wel gezien.
“Hij zal het hele boerenbedrijf met hem door nemen”� roept Janine verontwaardigd uit.
“Misschien vindt die Urs van jou het eigenlijk wel interessant. Kom Janine laten we alvast beginnen met de voorbereidingen van het avondeten”� stelt haar moeder voor. Janine stemt zuchtend toe.
Ondertussen vertelt Janine’s vader honderduit over het wel en wee op de boerderij. Van de groenteteelt tot aan het fokprogramma van de koeien. Urs luistert geïnteresseerd en vraagt af en toe wat. Soms vertelt hij iets over de boerenbedrijven bij hun in Zwitserland, in het dorp waar hij is opgegroeid.
“Hebben jullie thuis ook een boerderij? vraagt Janine’s vader hoopvol. Urs schudt lachend zijn hoofd.
“Maar een eigen bedrijf hebben is altijd geweldig”� zegt Urs. “Ik kan me voorstellen dat U hier elke dag mee in de weer bent”� zegt Urs. Janine’s vader gaat enthousiast verder.
“Kom mijn jongen dan laat ik jou de melkmachine zien.”� Urs gaat grinnikt achter hem aan. Hij denkt aan Janine die zich vast zorgen om hem aan het maken is. Ze moest eens weten wat hij allemaal van het boerenbedrijf af wist.

Een auto toetert beneden.
“Ja, ja ik kom”� moppert Seb. Snel kijkt hij of hij alles heeft. “Waarom zijn vrouwen toch altijd zo ongeduldig?”� Het is maar goed dat deze vrouw een potje bij hem kan breken. Hij sluit zijn voordeur af en rent naar beneden.
“Ha drammer”� groet hij haar plagend als hij bij de auto komt. Ze pruilt.
“Geen goedemorgen kus?”� Seb lacht.
“Dat zou nog net moeten lukken, denk ik.”� Hij kust haar teder. “En heb jij er zin in?”� vraagt hij. Ze knikt. Als ze op Schiphol zijn checken ze in voor de vlucht naar Milaan. Seb kijkt naar buiten als ze eenmaal boven de alpen zitten. Hij pakt haar hand.
“Heerlijk om jou een paar dagen voor mij alleen te hebben. Geen werken alleen wij tweetjes.”� Ze glimlacht.
“Er staat wel één modeshow op het programma, maar alleen omdat ik daar zelf graag bij wilde zijn”� zegt Eva. “Eens even kijken wat het nieuwe seizoen te bieden heeft.”�
“O, je, dat wordt weer winkelen”� zucht Seb. Ze knijpt in zijn wang.
“Als jij iets beters weet, dat gaan we dat wel doen.”� Seb grinnikt.
“We zullen wel zien.”� Als ze in Milaan geland zijn nemen ze een taxi naar het hotel.
“Blijf jij even bij de koffer, dan zal ik inchecken”� stelt Eva voor.
“Oké”� zegt Seb en gaat even in een fauteuil in de lounge zitten en wacht tot Eva terug is.
”�Kom Seb we moeten naar de vierde verdieping. Ga je mee?”� Als ze in de lift staan zegt Seb:
“Eva, jij hebt echt maar één sleutel.”� Ze kijkt hem ondeugend aan.
“Het is toch niet waar zeg, hebben ze mij maar één sleutel gegeven ”� zegt ze lachend. Seb heeft haar door en neemt haar de sleutel af.
“Dan is deze dus voor mij”� plaagt hij, haar.
“Mag ik dan niet bij jou slapen?”� zegt ze schertsend.
“Geen denken aan”� zegt Seb gemaakt boos. Als ze even later voor de deur van kamer vierhonderd zeventien staan maakt Seb de deur open en vraagt Eva even buiten te blijven staan. Hij loopt naar binnen en ziet een gigantische grote kamer met een luxe groot bed en een apart woongedeelte. Er liggen rozenblaadjes op het bed en de champagne staat in de koeler. Op het tafeltje staan allemaal kleine hapjes klaar.
“Die duivelse meid. Wacht jij maar eens dame”� denkt hij. En loopt terug de gang op om de koffers te pakken. Tegen Eva zegt hij dat ze nog even moet wachten. Als de koffers om de hoek staan komt hij terug en tilt Eva op.
“Seb, wat doe je?”�
“Volgens mij kan ik beter aan jou vragen wat jij gedaan hebt.”�
“Ikke? vraagt ze. “Niets bijzonders.”�
“Ik ook niet Eva”� zegt Seb de deur met één voet dicht gooiend en legt haar vervolgens op bed.
“Zo”� zegt Seb. “Dus jij hebt dit allemaal bekokstoofd?”� Ze knikt en giebelt.
“Jij bent toch niet boos hé Sebby?”� Hij schudt zijn hoofd, kust haar en begint haar uit te kleden.
“Wat doe je?”� vraagt zij.
“Iets wat ik allang eerder had moeten doen. Ik hou van jou Eva en nu is er voor mij geen weg terug meer. Jij wilt dit toch ook?”� Ze knikt terwijl haar handen de knopen van zijn overhemd los maken. Zij kleedt hem uit en als dan eindelijk alle belemmerende kleding is verwijderd, omhelzen ze elkaar hartstochtelijk. Seb hijgt zwaar.
“Eva, mijn god wat doe je me aan?”�
“Weet jij dan niet dat ik heel veel van jou houd?”� fluistert ze in zijn oor. Hij kust haar weer. Hij kijkt haar diep in de ogen.
“Ik ook van jou lieverd.”�
“Waar wacht je nog op Seb? Maak je nog af waar je aan begonnen bent?”� vraagt ze plagend.
“Reken maar”� grijnst Seb.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.