FanFic.nl

Gossip, Glitter & Glamour

Hoofdstuk 13

Laat in de nacht gaan Carlos en Joan weer terug naar het hotel. David heeft een taxi genomen naar zijn hotel. Daar aangekomen opent Carlos galant de deur voor haar.
”�Dank je wel”� zegt Joan, die gelijk de badkamer induikt om zich te verkleden. Als ze in peignoir even laten naar buiten komt gaat Carlos douchen. Ze peinst er niet over om gebruik te maken van het bed en neemt een kussen en een deken en installeert zich op de bank. Als Carlos uit de badkamer komt vindt hij een slapende Joan op de bank.
“Niets zo eigenwijs als vrouwen”� mompelt hij. Hij kijkt op haar neer. Ze ziet er zo anders uit. Haar haren die ze altijd in een staart of knot heeft, liggen nu los op haar kussen. Haar bril ligt op de salontafel en het lijkt wel of ze zachtere gelaatstrekken heeft. Hij loopt naar het bed en slaat het dekbed terug. Dan loopt hij terug en slaat haar deken terug, legt haar arm om zijn nek en tilt haar op. Hij legt haar in bed en stopt haar in. Vervolgens gaat hij zelf op de bank liggen en denkt nog even na hoe hij Joan en David aan elkaar kan koppelen.
Hij neemt zich voor David te vragen of hij Joan wil vergezellen naar het galabal. Misschien dat hij ook al eens kan vissen of David iets in Joan ziet. Hij valt in slaap maar schrikt even later weer wakker. Hij spitst zijn oren en hoort dat Joan aan het dromen is. Zachtjes loopt hij naar haar bed en ziet dat ze onrustig ligt te woelen. Hij probeert haar wakker te maken door aan haar te schudden. Als dat niet lukt besluit hij naast haar te gaan liggen en haar in zijn armen te houden tot ze rustiger wordt. Opeens wordt ze wakker en kijkt Carlos verschrikt aan.
“Stil maar je hebt naar gedroomd. Weet je nog wat je gedroomd hebt?”� Ze knikt en fluistert.
“Sorry heb ik je wakker gemaakt?”�
“Maakt niet uit, meid”� zegt hij. Ze verontschuldigt zich.
“Sorry, dat ik zo’n lastpost ben.”�
“Dat ben je niet”� zegt Carlos. “Gaat het weer? Alle griezels weg?”� Ze knikt. Ze ligt nog steeds tegen hem aan.
“Kun jij niet slapen? Of heb ik jou wakker gemaakt?”� vraagt ze. Hij glimlacht.
“Allebei. Ik kon niet slapen. Toen ik eindelijk sliep werd ik wakker toen jij lag te dromen.”� Ze kijkt verschrikt.
“Sorry Carlos, maar die bank is ook niet geschikt om op te slapen.”�
“Jij hebt gelijk. Ik ben kreupel gelegen.”� Joan kijkt schuldig naar het onbeslapen deel van het grote bed.
“Je mag daar wel liggen”� zegt ze ernaar wijzend.
“Oké”� grijnst Carlos haar loslatend en om het bed lopend. Hij stapt in bed en trekt haar weer in zijn armen. Ze kijkt hem verschrikt aan. Hij schudt glimlachend zijn hoofd.
“Alleen maar, dat je geen akelige dromen meer krijgt”� fluistert hij. Ze glimlacht dankbaar naar hem en gaat weer tegen hem aan liggen. Een heerlijk veilig gevoel om zo in zijn armen te mogen liggen.

Janine en Urs wandelen hand in hand door Sappemeer. Ze zijn naar de bioscoop geweest.
“Wat heb jij met mijn vader gedaan”� vraagt Janine.
“Ikke?”�vraagt Urs. “Niets.”�
“Niets? ”� zegt Janine. “Hij sprak vol lof over jou tijdens het avondeten. En voor jouw rondleiding was hij hartstikke sceptisch.”� Urs lacht.
“Wij hebben een goed gesprek gehad van man tot man.”�
“Ik weet niet wat jij hem verteld hebt, maar hij schijnt werkelijk te denken dat jij iets van het boerenbedrijf afweet.”�
“Zou je mij ook willen als ik een boerenzoon was?”� vraagt hij aan Janine.
“Natuurlijk wel Urs, ik mag je graag zoals je bent.”�Hij knuffelt en kust haar.
“Meer wilde ik niet weten. En jouw vader is een hele aardige man. Toen hij mij die melkinstallatie liet zien zei hij: Kom maar eens mee mien jong.”� Janine lacht.
“Dan is hij tevreden over jou als hij zo praat.”� Als ze weer op de boerderij zijn aan gekomen is het al na elven. Janine’s ouders zijn nog op.
“Zeg, jongelui”� zegt vader Colbers. “Willen jullie nog een slaapmutsje?”�
“Graag”� zegt Urs voordat Janine iets kan zeggen. Janine kijkt verbaast. Zo genereus is haar vader normaal gesproken niet met zijn slaapmutsje. Janine neemt een rosétje en kijkt toe hoe haar vader en Urs zich aan de jonge klare wagen. Het gaat er gezellig aan toe.
“Ojé”� denkt Janine ineens. “Als Urs morgen maar geen kater heeft. Nu voert hij nog het hoogste woorden vertelt opgetogen over hun werk bij de musical. Hij stuit hoe goed Janine wel niet kan zingen en maakt zelfs haar vader enthousiast.
“U komt toch ook eens naar een voorstelling kijken”� zegt Urs.
“Ja maar, ik kan hier niet weg”� denkt vader Colbers hardop.
“Één avond toch wel?”� zegt Urs. Na een paar uur heeft Urs hem zover dat hij met zijn vrouw naar de première in Scheveningen komen. Verder belooft Urs hen een hotel voor hen te boeken.
Urs is vrolijk als hij een tijdje later naar zijn kamer gaat. Jammer dat hij niet bij Janine mag slapen. Maarja dat wist hij al voor hij met haar mee ging. Hij kust haar op de gang welterusten en gaat dan slapen. Janine kijkt hem lachend na.
“Als hij morgen geen kater heeft”� denkt ze. “Dan eet ik een bezem.”�

David denkt terug aan het gesprek dat hij met Carlos heeft gehad. Hij heeft hem gevraagd om Joan te vergezellen naar het galabal. Hij wil best iets voor Carlos doen maar misschien wil Wendela ook wel gaan. En in dat geval gaat hij liever met haar. Hij besluit haar te bellen.
“Wendela met David”�
“Hoi hotshot, hoe was het in Parijs?”� vraagt ze.
“Helemaal super”� begint hij enthousiast te vertellen. Heel anders dan bij ons. Een echte ervaring”� gaat hij verder.
“Zeg Wendela, maar waar ik voor bel. Over twee weken op zaterdag is er een personeelsfeest. Ga jij daar heen?”� Ze denkt even na.
“Ik denk het niet David, want ik ga in dat weekend een modeshow lopen in Berlijn.
“Wat geweldig voor jou meid, super”� reageert David blij voor haar. Ze lacht.
“Jij maakt het me wel gemakkelijk hé. Ik dacht dat jij het niet leuk zou vinden.”�
“Voor mij niet, maar voor jou is dat een geweldige gelegenheid. Zeker doen”� raadt David haar.
“Jij vindt vast wel een andere dame om je te vergezellen”� zegt Wendela.
“Lach niet. Ik heb er al één”�
“En dat zeg jij mij nu pas?”� moppert Wendela.
“Carlos vroeg mij om Joan te vergezellen.”�
“Joan is ok, David. Daar mag jij gerust mee gaan.”�
“Meen je dat echt?”� Wendela licht toe.
“Ja David, dat meen ik want Carlos heeft destijds veel voor mij maar ook voor jou gedaan. En als je hiermee iets terug kunt doen, moet je dat zeker doen.”�
Als David een tijdje later de telefoon neerlegt heeft hij een leeg gevoel. Hij had gehoopt Wendela de komende weken meer te kunnen zien. Maar nu zij naar Berlijn gaat is dat weer ijdele hoop. Hij neemt zich voor zich verder op zijn carrière te storten. Carlos heeft hem een gesprek met Armani beloofd. Wie weet wat daar nog uitrolt. Carrière gaat momenteel voor het meisje. Daarnaast hoopt hij nog steeds ooit iets te kunnen doen met zijn zangtalent, al zijn er maar weinig mensen die dat van hem weten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.