FanFic.nl

Gossip, Glitter & Glamour

Hoofdstuk 14

In Milaan hebben Seb en Eva een paar romantische dagen.
“Wat zou het toch heerlijk zijn”� zucht Seb. “Als jij niet mijn baas zou zijn, en wij zoals nu bij elkaar konden zijn.”�
“Wil jij dat ik ontslag neem bij Gossip, Glitter & Glamour?”� vraagt ze hem verschrikt.
“Nee lieverd, natuurlijk niet. Ik weet dat jij veel van jouw baan houd net als ik van de mijne. Ik plaag jou alleen maar.”� Ze geeft hem een por in zijn zij.
“Vervelende man, dat je bent”� moppert ze lachend. Ze zitten samen op het terras en drinken een wijntje.
“Drink maar niet te veel”� waarschuwt Seb haar. “Anders ben je morgen niet fit.”�
“Waarvoor moet ik fit zijn?”�vraagt ze nieuwsgierig.
“Voor mijn verrassing”� verklapt Seb. Nu wordt Eva wel heel erg nieuwsgierig. Ze dacht dat zij alle touwtjes in handen had.
“Ik heb voor morgen een excursie gepland waarvoor wij al om 9 uur in het trein moeten zitten.”� Eva denkt na.
“De trein, excursie?”� “Waar gaan wij heen?”� vraagt ze dan.
“Niet zo nieuwsgierig dame.”� Seb rekent de drankjes af en neemt Eva’s hand in de zijne en dirigeert haar richting hotel. Als ze in het hotel zijn merkt Eva pas hoe moe ze is. Ze ploft met kleren en al op bed en valt in slaap met Seb in haar gedachten. Als Seb haar even later slapend aantreft, trekt hij haar kleren en schoenen uit, dekt haar toe en gaat naast haar liggen. Hij trekt haar tegen zich aan en al snel valt hij in slaap. Als hij weer wakker wordt slaapt Eva nog steeds. Hij kijkt op zijn horloge en ziet dat het half acht is. Ze moeten opstaan, want de trein wacht niet. Hij kust haar wakker.
“Goede morgen lieverd. Wilde je toevallig met mij samen douchen?”� Eva gaapt en knikt. Als ze een uurtje later dan klaar zijn, haasten zij zich naar het station. Seb kijkt even op het bord op welk perron ze moeten zijn. Eva meetrekkend naar het juiste perron, maant Seb haar vooral op te schieten. Als Seb in de trein wil stappen roept Eva: “Seb stop, die trein gaat naar Venetië.”�
Hij duwt haar de trein in. Eenmaal in de trein kan Eva niet stoppen met vragen stellen. Seb snoert haar kussend de mond.
“Laat je nu toch eens verrassen, Eva. Wij gaan naar een hele romantische stad. Daar gaan we per gondel op verkenning en ik zing voor jou, O solo mio.”� Eva schiet in de lach.
“Is goed schat, ik hoop alleen dat jij niet vals zingt. Dankje wel, dit vind ik heel lief van jou.”�


Als Joan en Carlos terug zijn uit Parijs neemt Joan een besluit. Ze is op zoek naar een woonruimte voor Carlos. Maar sinds Parijs weet ze zeker dat ze neer dan vriendschappelijke gevoelens voor hem heeft. Hij is de man waarover ze hem nota bene zelf verteld heeft. Ze spreekt zichzelf moed in maar durft het Carlos niet te vertellen. Ze gaat op bezoek bij haar vriendin Marion, die visagiste is. Als de meiden gezellig aan de koffie zitten zegt Marion:
“Joan wat is er met jou. Je zit ergens meer, dat zie ik.”�Joan knikt en besluit haar vriendin in vertrouwen te nemen.
“Marion ik ben verliefd op een man die onbereikbaar is voor mij.”�
“Wie is het?”� vraagt Marion ademloos.
“Niet lachen maar ik ben verliefd op mijn baas.”� Marion lacht dus wel.
“Hoe ga jij dit aanpakken?”� Joan haalt haar schouders op.
“Ik weet het echt niet Marion. Die man ziet met niet eens staan. Hij is aardig tegen me dat wel maar uit niets blijkt dat ik ook maar een schijn van kans bij hem maak.”� Marion die haar vriendin door en door kent weet dat zij haar hiermee moet helpen.
“Ik weet wel iets”� zegt Marion. “Wij gaan jou in een metamorfose doen, dan weet Carlos niet wat hij ziet als hij op dat galabal komt.”�
“Leuk geprobeerd”� schampt Joan. “Hij gaat al met Antoinette, je weet wel die fotografe.”�
“Laat je toch niet zo afschrikken”� raadt Marion haar. “Wij gaan eerst shoppen, want jij draagt nu alleen maar donkere kleuren. En die haren van jou laten we in een coupe knippen, maar dat doen we pas die zaterdag. Verder je make up, dat doe ik natuurlijk. Maar voor ik het vergeet we gaan eerst langs de opticien, dan wordt die metamorfose helemaal compleet. ”� Joan kijkt haar vriendin verschrikt aan.
“Weet je zeker dat dit allemaal moet?”�
“Ja zeker”� gaat Marion verder. “ Die lenzen kun je ’s avonds oefenen en dan gaan we ook nog voor een nieuwe garderobe kijken, zodat je na het feest ook nog leuk voor de dag komt.”� Hoe meer Joan erover na denkt, hoe meer ze dit plan wel ziet zitten. Het is hoog tijd voor een nieuwe Joan, ze is de oude eigenlijk helemaal zat.
“Dan weet ik nog iets”� hoort ze Marion naast zich zeggen. “Jij neemt gelijk na het bal maar lekker een week vrij.”� Joan kijkt verontwaardigd.
“Ben jij helemaal gek geworden? Dan zie ik hem een week niet.”�
“Ja, dat klopt Joan, maar dan kan hij de nieuwe Joan verwerken. En na die week staat ineens die mysterieuze dame van het bal voor zijn neus.”� Joan wordt er helemaal nerveus van, maar besluit, na lang aandringen van Marion, het toch maar te doen.

Urs en Janine zitten in de trein naar Amsterdam.
“Het was gezellig”� zegt Urs.
“Ja, die koppijn van die jonge klare, dat was pas gezellig”� moppert Janine.
“Aspirines doen anders wonderen”� lacht Urs. Janine ligt tegen zijn schouder aan.
“Toch vind ik het wel prettig dat wij weer naar Amsterdam gaan, want dan heb ik jou weer helemaal voor mij alleen. Blijf jij vannacht bij mij slapen, Janine?”� vraagt Urs. Ze knikt. Hij kust haar voorhoofd.
“Jij bent een lieve schat weet jij dat?”�
“Dat weet ik al heel lang”� lacht Janine. “Trouwens nog bedankt dat je mee bent gegaan naar Groningen. Nu zijn mijn ouders vast geruster nu ze jou kennen.”�
“Vast wel”� zegt Urs. Het is al tegen twaalven als Urs de sleutel in zijn voordeur steekt. Ze gooien hun tassen in de hoek en gaan gelijk naar bed. Morgen is er weer een repetitie voor de musical. Janine kruipt in zijn armen en luistert naar zijn krachtige hartslag. In gedachte kust ze zijn borst en gaat naar boven tot ze zijn mond vindt. Urs kust haar terug.
“Dit heb ik gemist”� zucht Janine. “Lekker zo dicht tegen jou aan liggen.”� Hij streelt haar haren.
“Ik ook lieverd. Ik was zo alleen in dat grote bed. Ik heb zelfs overwogen om ’s-nachts naar jou toe te komen.”�
“Jij durfde niet”� zegt Janine.
“Jawel, euh nee”�zegt hij. “Dan heb jij iets goed te maken”�zegt zij lachend. Hij kijkt haar vragend aan.
“Ik krijg nu een uitgebreide massage en jij moet er voor zorgen dat ik het niet koud krijg.”� Urs kijkt haar verbaast aan.
“Heb jij het koud?”� Hij grinnikt.
“Laat mij maar even, ik heb je zo warm. Wat zeg ik? Ik heb je zo heet.”� Hij duikt onder het dekbed. Janine kan niet meer uitscheien met lachen.
“Urs niet doen. Jij maakt me gek.”� Hij snoert haar mond met een kus.
“Nu geen woord meer jij, want ik ben nog lang niet klaar met jou.”� Ze kijkt hem ontdeugend aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.