FanFic.nl

Gossip, Glitter & Glamour

Hoofdstuk 16

David heeft Wendela gevraagd met hem te gaan eten. Ze moet morgen al naar Berlijn en David wil haar nog even zien voor ze weg gaat. Als ze besteld hebben zegt David:
“Wendela heb jij er echt geen moeite mee dat ik Joan meeneem naar het galabal?”�
“Geen probleem David, maar had ik jou al vertelt wie mijn begeleider is op het galabal dat na de modeshow wordt gegeven?”� David kijkt haar aan alsof hij het in Keulen hoort donderen.
“Galabal? Daar weet ik niets vanaf. Met wie ga jij?”� vraagt hij gespannen.
“William Jefferson”� antwoordt Wendela terloops. David fluit tussen zijn tanden. “William Jefferson? De grote man binnen Dior?”� Ze knikt lachend.
“Maak je geen zorgen David ik ga alleen maar met hem mee omdat zijn vriendin verhinderd is.”� David kijkt haar onderzoekend aan.
“Poets wederpoets neem ik aan”� mompelt David.
“Wij zijn toch geen verantwoording aan elkaar verschuldigd”� zegt Wendela.
“Nee”�zegt David, maar voelt zich ongemakkelijk bij het idee dat hij haar niet kan vergezellen naar Berlijn.
“Kijk niet zo bedrukt en eet”� zegt ze als ze hem bedenkelijk ziet kijken. “Als ik terug ben uit Berlijn, gaan wij samen iets leuks doen. Goed?”�
David knikt en zegt: “Gedraag jij je wel in Berlijn?”�
“Dat weet je toch. Altijd”� grijnst ze.

Carlos heeft alles in één dag kunnen verhuizen. Joan heeft hem geholpen met het uitpakken van de dozen en het plaatsen van de meubels. Hij heeft alles behalve een wasmachine en droger. Die gaat hij morgen even kopen neemt hij zich voor. Joan is klaar in de slaapkamer en begint nu in de keuken.
“Slapen kun je in ieder geval vannacht”� zegt ze. “Dat is het belangrijkste. Nu eerst de keuken want eten zul je toch ook moeten.”� Carlos moet lachen om haar logische manier van werken. Zijn PA pakt letterlijk alles aan. Hij besluit haar te helpen met uitpakken van de keukenspullen. Eens even polsen wat zij van David vind.
“Joan, wat vindt jij van David?”� vraagt hij zo argeloos mogelijk. Joan kijkt verbaast op.
“Hoe bedoel je?”�
“Nou gewoon wat vind je van hem?”� vraagt hij opnieuw. Joan denkt even na.
“Hij is een hele aardige jongen, heeft gevoel voor humor. Op de catwalk is hij echt goed. O, ja hij kan heel goed dansen.”�
“Je mag hem dus wel?”�
“Jij dan niet?”� klinkt haar tegenvraag.
“Natuurlijk anders had ik hem niet aangenomen.”�
Na een korte stilte zegt Joan: “Trouwens even wat anders, heb jij nog iets over jouw scheiding gehoord?”� Carlos vindt dit een moeilijk onderwerp maar beantwoordt toch haar vraag.
“Shanna wil het huis houden en verder wil ze dat ik alimentatie voor haar betaal. Mijn advocaat is uit aan het zoeken of wij daar onderuit kunnen komen. Als alles goed gaat wordt de scheiding over drie weken uitgesproken. Dan moet dus alles rond zijn.”� Ze knikt begrijpelijk.
“Het brengt ook allemaal zo’n rompslomp met zich mee.”�
“Als het maar zo snel mogelijk geregeld is”� zucht Carlos.
“Komt wel goed Carlos”� zegt ze medelevend.

Seb wordt wakker en kijkt op zijn wekker. Hij schrikt, negen uur al. Snel vliegt hij zijn bed uit en springt in de douche. Hij grist vervolgens een krentenbol uit de broodtrommel en stapt in zijn auto en rijdt naar kantoor. Hij grinnikt.
“Het is maar goed dat Eva zijn baas is, die knijpt wel een oogje dicht, als hij te laat is.”� Dan ziet hij een affiche langs de weg.
“Phantom of the opera, première vrijdag om 20.00 uur. Seb denkt even terug aan de twee jonge mensen, die hij enkele maanden geleden geïnterviewd heeft.
“Hoe heette die twee ook alweer?”� Hij denkt even na. Urs en Janine, zouden ze allebei een rol hebben? Destijds mochten beide voor een tweede auditie komen. Hij neemt zich voor om dadelijk op kantoor er achteraan te gaan. Eva kijkt gemaakt boos als hij dan eindelijk achter zijn bureau zit.
“Seb, heb jij je verslapen? vraagt ze. Seb knikt.
“Sorry Eva, maar ik zag een affiche voor die musical Phantom of the opera langs de A2. Weet je nog dat een tijdje geleden, die twee jongelui heb geïnterviewd, die toen auditie deden? Ik wilde even uitzoeken of ze inderdaad een rol hebben gekregen.”� Eva is gelijk weer de hoofdredacteur die ze altijd is.
“Schiet op Seb, regel het maar ik wil het nog deze week geplaatst hebben. En dan volgende week een verslag van de première. Ik zal kijken of daar nog kaarten voor te bemachtigen zijn.”� Seb gaat gelijk aan de slag en al snel is hij erachter dat Urs en Janine allebei een hoofdrol hebben bemachtigd. Hij wist wel dat die jongen het in zich had. Nu blijkt dat meisje het ook nog goed te doen.
“Ze waren destijds geen stel. Wie weet nu wel”� denkt Seb gniffelt. Lezers smullen van zulke verhalen, weet hij. Hij moet Urs nummer nog ergens hebben. Als hij dat eindelijk gevonden heeft belt hij gelijk voor een afspraak.
“Wat leuk”� roept Urs uit. “Ja, natuurlijk ken ik jou nog, en ja we kunnen wel wat publiciteit gebruiken.”�Hij spreekt af om morgen tijdens een lunch het interview te doen.

Urs is opgetogen.
“Janine, kom eens.”� Janine kijkt verbaast naar Urs.
“Ja, lieverd, wat is er?”�
“Goed nieuws. Herinner jij je die journalist nog waar wij koffie mee hebben gedronken na de eerste auditie?”�
“Ja”� zegt Janine. “Die heeft destijds toch een stukje in dat blad geschreven.”�
“Morgen hebben we een nieuw interview en dat komt deze week nog in hun blad.”� Urs jubelt.
“Wij worden beroemd Janine.”� Janine kijkt hem lachend aan als hij een vreugdedansje door de kamer maakt.
“Rustig aan jij, je bent er nog niet. Eerst maar eens afwachten wat het publiek ervan vind.”�
“Ik weet zeker dat het super wordt”� roept Urs enthousiast uit. “Wij hebben al die maanden toch niet voor niets geoefend?”� zegt Urs verontwaardigd.
“Ja, ja”� sust Janine. “Maar ik juich pas als we de première achter de rug hebben.”�
“Zwartkijker”�zegt Urs plagend. “Maak je nu maar geen zorgen schat ik weet dat het goed komt.”� Ze knikt.
“Ik denk het ook wel. Help jij mij met koken? vraagt ze. “Of wil je liever alleen de afwas doen en opruimen na het eten?”� Urs kijkt bedrukt.
“Nee, Janine, dan doe ik liever allemaal samen”� antwoordt hij.
“Is goed hoor. Jij de groente schoonmaken en ik de aardappels schillen? Dan braad ik het vlees ondertussen ook wel.”� IJverig gaan ze aan de slag. Elkaar ondertussen plagend en kussend.
“We lijken wel een getrouwd stel”� lacht Urs.
“Vind je?”� Hij knikt. “En hoe bevalt het?”� vraagt ze schertsend. Hij knikt en kijkt haar serieus aan.
“Weet je Janine, ik geniet van elke dag in jouw aanwezigheid. Ja, daar zou ik inderdaad aan kunnen wennen.”�
“Misschien”� zegt Janine. “Komt dat sneller dan je lief is.”�
“Hoezo”� vraagt Urs gespannen. “Tamara komt volgende week thuis en ik wil haar niet telkens voor de voeten lopen. Zeker niet nu wij zoveel met elkaar omgaan. Dus ben ik op zoek naar een eigen stekje. Al is dat niet gemakkelijk te vinden.”� Urs neemt haar in zijn armen.
“Mijn kamer en mijn bed zijn groot genoeg voor ons tweetjes. Dus lieve Janine wil jij mij komen wonen? We zien elkaar toch al elke dag.”� Ze kijkt hem gelukkig aan.
“Ja, Urs dat zou ik heel graag willen.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.