FanFic.nl

Gossip, Glitter & Glamour

Hoofdstuk 18

Seb zit in het restaurant te wachten op Urs en Janine. Het eerste wat Seb op valt als de twee binnen komen dat ze hand in hand lopen.
“Dus tocht een stelletje”� denkt hij grinnikend. “Dat zag ik de vorige keer al.”� Hij begroet hen en nodigt hem uit om plaats te nemen. Als de ober hun bestelling heeft opgenomen, begint Seb al wat vragen te stellen.
“De vorige keer vroeg ik of jullie een stel waren.”� Janine begint te schateren.
”�En toen hebben wij nee gezegd. Misschien moeten we nu onze mening bijstellen, want nu zijn wij wel een stel.”� Ze kijkt Urs verliefd aan. Urs druk een kus op haar hand en lacht naar haar. Seb ziet dat en glimlacht.
“Dat ik had ik allang gezien”� zegt Seb. “Welke rollen hebben jullie in de musical?’
“Janine is Christine en ik heb de rol van Raoul”� legt Urs uit.
“Twee van de drie hoofdrollen dus. Hoe gingen de repetities?”� vraagt Seb. Urs trekt een zuur gezicht als hij aan de danspasjes van Els denkt.
“In het begin moeizaam”� zegt Urs. “Want ik kon in het begin de danspasjes niet onder de knie krijgen maar nu gaat het prima. De generale repetitie ging goed en dan nu dus morgenavond de première.”�
“Spannend”� voegt Janine toe. Seb schrijft ijverig verder.
“Ik zie daar wel een verhaal in. Twee willekeurige jonge mensen doen mee aan een auditie. Beiden krijgen een hoofdrol en worden verliefd op elkaar. En dan na de premiere schrijf ik ook nog een stukje over de musical zelf.
“Kom jij ook naar de première?”� vragen Urs en Janine tegelijk.
“Ja”� lacht Seb. “Met mijn vriendin Eva.”�
“Mag ik jou en jouw vriendin dan uitnodigen voor de afterparty?”�vraagt Urs.
“Heel graag”� lacht Seb. “Eva zal in haar element zijn tussen al die bekende mensen.”� Seb spreekt met hen af dat ze het artikel voor publicatie ter inzage krijgen.
“Dan stuur ik mijn ouders een exemplaar”� roept Janine enthousiast uit. “Dat vinden ze vast wel leuk.”�
“Zeker weten”� zegt Seb. Als ze de lunch genuttigd hebben nemen ze afscheid van Seb en gaan naar Urs’ woning toe, waar Janine vanmorgen haar spullen gedropt heeft.
Nu moeten er nog eerst koffers uit gepakt worden. Eens kijken of Urs nog plaats heeft in zijn klerenkast.
“Hemeltje, wat heeft die man een bende”� moppert Janine in zichzelf. Ze begint automatisch orde te scheppen in Urs’ chaotische kast systeem. Drie kwartier later kijkt ze tevreden naar het resultaat. Alle kleren van Urs zijn overzichtelijk gestapeld en nu kunnen zelf haar kleren erbij.
“Wat is die kast mooi opgeruimd?”� roept Urs als hij het ziet.
“Ja, ja”� zucht Janine. “Daar was je zelf zeker niet op gekomen.”� Hij omhelst haar en kust haar in haar nek.
“Dat kan een man ook niet Janine. Maar ik weet het goedgemaakt. Zal ik dan maar iets te eten maken voor ons twee?”� vraagt hij.
“En wat kun jij dan allemaal klaar maken?”� vraagt Janine nieuwsgierig.
“Nou”� zegt Urs. “Wat dacht je van macaroni, chili concarne of een salade?”�
"En wat heb jij in huis?”� vraag zij verder.
“Alles voor de macaroni en de chili”� Janine kijkt Urs gemaakt boos aan. “Urs morgen is de première dan ga je toch vandaag geen chili eten?”� Urs grijnst.
“Dat zou nu nog eens leuk zijn.”�Janine schudt haar hoofd.
“Doe die macaroni maar. Oké?”�
Urs knipoogt en gaat fluitend aan de slag.


David komt op maandag morgen goedgehumeurd binnen bij Dolce & Gabbana.
“Eerst even naar Carlos”� denkt hij grijnzend.
“Hoi Carlos.”�
“David, jou moest ik net hebben. Een vraagje is Mystery jouw vaste vriendin?”� David schudt lachend zijn hoofd.
“Ze is gewoon een aardige meid, die mij niet alleen naar het bal wilde laten gaan.”�
“Heb jij haar telefoonnummer voor mij dan?”�
“Nee, dat ga ik niet zomaar doorgeven”� zegt David vastbesloten. Carlos zucht en wijst naar een vaasje met één rode roos.
“Kijk maar eens op dat kaartje”� zegt hij. David loopt ernaar toe en leest het kaartje.
“Dank je wel voor een heerlijke avond. Mystery.”� David moet moeite doen om zijn lach in te houden.
“Die duivelse Joan”� denkt hij. Carlos probeert het opnieuw.
“Ik heb haar mijn kaartje gegeven maar zij heeft mij nog niet gebeld.”�
“Sorry Carlos, ik zal het haar vragen en als het mag dan krijg je haar nummer.”� David neemt lachend afscheid. Carlos leest het kaartje weer opnieuw.
“Is dit een beleefd bedankje? Of zit er meer achter?”� denkt hij. Die rode roos staat voor liefde, bedenkt hij zich ineens.
De week kruipt voorbij en elke dag wordt er een nieuwe rode roos met kaartje voor Carlos bezorgd. De eerste was op maandag, het bedankje. De tweede op dinsdag, deed zijn hart op hol slaan,
“Ik krijg jou niet meer uit mijn gedachten.”� Nou hij kon anders nog maar aan één vrouw denken. Hij krijgt niets meer gedaan op zijn werk. Het lijkt wel of zijn dag alleen maar bestaat uit wachten of er een nieuw pakketje komt. En dat komt er. Op woensdag is hij nieuwsgierig naar de tekst op het kaartje.
“Ik denk de hele tijd aan jou.”� En gisteren op donderdag de boodschap:
”�Ik mis jou”� Hij kan het wel uitgillen. Hij wil Mystery. Hij neemt zich voor om David op te sporen en die onder water te houden totdat hij haar nummer heeft. Hij wil persé weten waar ze is. Hij haalt zijn gsm uit zijn zak en toetst Davids nummer in.
“David Miller”� meldt hij zich.
“David met Carlos, heb jij Mystery al gevraagd of ik haar nummer mag hebben?”� David is blij dat Carlos hem niet ziet want dan had hij zeker gezien dat David hem aan het uitlachen was. Zijn lach met moeite inhoudend zegt hij:
“Nee, Carlos ze is deze week met haar baas op pad en ik heb haar nog niet gesproken.”�
“David ik moet haar heel dringend spreken. Ik krijg al de hele week rozen met kaartjes eraan.”�
“Wat staat op die kaartjes?”� vraagt David nieuwsgierig. “Dat ze me mist en me niet meer uit haar gedachten krijgt.”� David moet zijn telefoon nu echt even afschermen en lachen. Dit is helemaal geweldig. Met moeite herkrijgt hij zich weer.
“En Carlos, mis jij haar toevallig ook? En krijg je haar ook niet meer uit je gedachten?”� Hij proest het uit.
“David, verdorie houd me niet voor de gek en geef me dat verdomde telefoonnummer”� brult Carlos. David heeft het niet meer en lacht nu hardop.
“Sorry Carlos, je zult moeten wachten tot ze terug is en ik beloof je dat ik het zal vragen. “Oké?”� Carlos snapt dat verder aandringen geen zin heeft en beëindigd humeurig het gesprek. Op vrijdag zit hij vol spanning te wachten of er weer een koerier met roos komt. Hij bedenkt zich dat hij Joan wel kan bellen. Die is er maandag toch weer. Kan ze mooi uitzoeken waar Mystery vanaf komt. Op zijn bureau liggen de foto’s van het galabal. Hij heeft gelijk beslag gelegd op de foto’s waar Mystery opstaat. Er wordt op de deur geklopt.
“Pakketje voor Dhr Marin”� zegt de koerier die al de hele week komt. Carlos tekent het formulier voor ontvangst en maakt het pakketje open. Daar ligt natuurlijk weer een prachtige rode roos. Hij kijkt naar het prachtige handschrift op het kaartje.
“Wanneer zie ik jou weer?”� Carlos kreunt.
“Waarom belt ze mij niet gewoon?”� Hij wil haar zo graag beter leren kennen. Hij denkt even na en neemt een besluit. Hij gaat Joan bellen, die moet hem hiermee helpen.
“Met Joan”� meldt zijn PA zich.
“Hoi, meid ben je weer beter? En ben je ook nog naar Zuid Limburg geweest?”� vraagt Carlos.
“Ja, hoor ik ben net terug en mijn griep is ook over. Maar waarom bel jij eigenlijk Carlos?”� vraagt ze.
“Joan je moet iets voor mij uitzoeken. Zegt de naam Mystery Carpenter je iets?”�
“Nee, niet direct”� antwoordt Joan voorzichtig.
“Ze is een vriendin van David maar die wil mij haar telefoonnummer niet geven.”� Joan kan met moeite haar lach inhouden.
“Waarom heb jij haar telefoonnummer dan nodig? Ze is toch Davids vriendin?”� vraagt Joan nieuwsgierig. Carlos vertelt haar van de berichtjes en de rozen.
“Hé chef je bent verliefd. Zal ik daar maandag maar eens werk van maken? vraagt ze onschuldig. Carlos is even stil en vraagt dan.
”�Joan, kun je alsjeblieft vanmiddag komen. Het is echt heel belangrijk voor mij. Dan kunnen wij het samen uitzoeken. En ja je hebt gelijk ik ben verliefd. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Alsjeblieft Joan?”�
“Puh”� denkt Joan. “Alsof ik die man nee kan verkopen.”� Ze zucht.
“Oké Carlos ik ben er tegen tweeën.”� Inwendig jubelt ze hij is verliefd op haar. Nou op Mystery dan. Carlos bedankt haar uitbundig. Met gemengde gevoelens beëindigd Joan het gesprek. Ze heeft A gezegd en neemt zich nu ook voor om B te zeggen.

Wendela is op schiphol geland. Haar modeshow in Berlijn ging geweldig. Ze heeft veel mensen leren kennen. Maar nu is ze wel erg blij weer voet op Nederlandse bodem te zetten. Ze kijkt of David al te zien is. Met zijn lengte moet hij toch overal bovenuit torenen. Wat heeft ze die man gemist. Ze heeft gedaan of het haar allemaal niets uitmaakte dat David met iemand anders naar het galabal ging, maar op de betreffende avond kon ze alleen maar er aan denken dat zij graag met hem mee was geweest. Dan ziet ze hem. Ze vliegt hem om zijn nek.
“Lieverd, wat heb ik jou gemist”� roept ze uit. David knuffelt haar.
“Ik jou ook.”�
“Was het gezellig met Joan?”� vraagt ze gelijk nieuwsgierig.
“Ik vertel je onderweg wel alles”� zegt David. Als Wendela het hele verhaal hoort giert ze het uit.”� Ik wist wel dat Joan veel organisatietalent bezat, maar dit is toch werkelijk een meesterzet.”�
“Die arme Carlos krijgt elke dag een roos met een lief berichtje”� zegt David. Ze zijn ondertussen bij Wendela’s huis aan gekomen en David neemt galant de sleutel van haar over en opent haar voordeur. Eenmaal binnen zet Wendela koffie en ploft vervolgens op de bank neer.
“Nu vertel mij maar eens eerst hoe het in Berlijn was?”� wil David weten. Wendela begint enthousiast te vertellen, welke mensen ze heeft leren kennen. Hoe de andere modellen waren. “Maar David, ik heb jou zo gemist”� zegt ze zuchtend.
David kijkt aandachtig naar haar.
“Ik jou ook lieverd. Maar de komende tijd kunnen we samen zijn, al moeten we wel de volgende week weer weg”� vult hij aan.
“Hoezo?”� roept Wendela verschrikt uit.
“Wij tweetjes mogen voor Dolce & Gabbana naar New York”� legt David uit.
“Wanneer?”�vraagt ze ademloos. “Volgende week, dat zei ik toch al.”� Wendela kijkt hem ongelovig aan.
“Vind jij het niet fijn om samen met mij naar New York te gaan?”� Ze vliegt hem om de nek.
“Natuurlijk met jou vlieg ik naar de andere kant van de wereld”� zegt ze. Ze is zo blij dat ze hem niet gelijk weer kwijt is. Hij neemt haar lachend in zijn armen en kust haar.
“Ik verheug me erop”� fluistert zij in zijn oor.
“Ik ook meisje. Al is het maar voor het werk, wij zullen vast wel wat vrije tijd overhouden voor ons.”�
“Zeker weten, we maken tijd voor elkaar”� zegt Wendela.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.