FanFic.nl

It All Starts Over Again

Hoofdstuk 3

Zachtjes snik ik het eruit. Hoe, hoe, hoe kon dit gebeuren? Ik heb me mee laten slepen met hem, ik liet het maar toe, en...en.... 'Chantal? Chantal?? Ben jij dat?' hoor ik zachtjes iemand zeggen. Ik stop met snikken, en luister wie het is. 'Chantal, waar ben je?' hoor ik Kim zeggen. Oh god nee! Snel schuif ik me mouw omlaag, en hou me zo stil mogelijk. Misschien hoorde ze me niet?
'Chantal, ik weet dat je daar bent' zegt ze, en klopt om mijn deur. Ik bijt op me lip, en hard ook. God, wat moet ik nu doen?? Snel slik ik en doe de deur open. 2 bezorgde ogen kijken me aan, en ik kijk snel weg. 'Chantal! What's wrong??!!' roept Kim, en raakt vlug me arm aan. Ik draai me om, en loop langs haar naar de spiegels. Ik zie der niet uit! Me mascara is van hier tot Tokio uitgelekt, ook dat nog! Ik open de kraan, en gooi wat water in m'n gezicht.
Als ik weer overeind kom, zie ik dat Kim met een doekje klaarstaat. Dankbaar pak ik het van haar aan, en veeg me uitgelekte troep eraf. 'Vertel me nu wat er met je is! Je weet dat ik er voor je ben mop! Alsjeblieft, ik wil je niet zo zien! Tell me!!' zegt Kim en kijkt me aan in de spiegel.
Ik slik, wat moet ik nu doen?? Haar ogen kijken we doordringend aan, wat het mij moeilijk maakt.
'Ik voel me niet zo goed de laatste tijd, misselijk enzo. Ik denk dat ik ziek wordt' zeg ik snel en knijp ondertussen in me been. Wéér moet ik liegen, en nou tegen Kim?? Zo loopt het nog uit de hand! Maar voor ik wat kon zeggen, omarmt Kim me al.
'Je ziet er ook zo witjes uit! Kom dan gaan we naar de boys huis? Lekker gezellig, en warm?' zonder iets te zeggen trekt ze me de wc's uit.
Buiten bij de uitgang staat iedereen al te wachten. Ze kijken geschokt als ze me zien, waardoor ik wéér op mijn lip bijt. Harry rent naar me toe, en omhelst me. 'Wat is er met jou?' roept hij bijna zo wat. Ik schud. 'Wat ziekjes, ik voel me niet zo goed, meer niet' mompel ik. Hij kijkt me bezorgd aan, die ogen; het voelt als mijn plicht ze te vertellen wat er is, maar...maar ik kan het niet! Ik kan het ze niet aan doen, niet hun! Ik zie in de verte Kim en de rest staan. Kim zit vast in Louis' armen, zo lief. Dan geven ze elkaar een kus, en Harry wrijft zachtjes over mijn wang. Jammer genoeg laat ik een traantje stromen, wéér was ik niet sterk genoeg. Het voelt net als een spel, met winnaars en verliezers. In dit spel ben ik de verliezer, die het maar niet kan winnen van de grote winnaar. Alsof ik in de finale zit, en 1 één klap wordt uitgeschakeldt. Ik voel dat Harry de traan wegveegd, wat mij doet glimlachen.
'Kom maar mee, ik zorg voor je' fluistert hij in m'n oor. 'Ik zorg voor je schat' hoor ik nog en dan trekt hij me mee. 'Me benen voelen als lood, en ze slingeren maar heen en weer. Opeens voel ik een warmte om me heen, ik zie dat we in een auto zitten. Ik voel 2 handen om me heen, zacht maar ook weer sterk gevormd. Zo goed voelt het dat ik ervan moet giechelen. 'TRUT! Als ik je kom halen dan ben je nog lang niet jarig! SLET!' ik zie mezelf weer voor de neus van papa. Oog in oog staan we, ik voel zijn adem in m'n nek. Z'n adem, dat stinkt naar Alcohol gemengd met sigarettentroep. Ik sla overal om me heen, maar dan zie ik een vrouw. Ze lacht naar me, alsof ze me al jaren kent.
Ik kijk haar goed en geconcentreerd aan. Haar gezicht, haar neus, haar ogen! Die ken ik uit duizenden! Maar...maar wie? Ze gebaart dat ik naar haar toe moet komen, en ik begin te wankelen. Dat wankelen veranderd al snel in rennen. Ik ren, en ren. Als ik voor haar sta, glimlacht ze me toe. Ze strekt haar hand uit, en ik de mijnes. Nog een stukje, 1 klein stukje! Opeens wordt het overal zwart en zie ik overal bloed stromen. Ik schrik en wil wegrennen. Haar lieve glimlach verandert snel in een boze gemene lach. Ze pakt mijn hand, en knijpt er heel hard in. Zo hard dat ik geen adem meer krijg, ik gil maar ze blijft steeds harder knijpen. Ze lacht me uit, en ik ga steeds moeilijker ademen help!!.....help!.....heee...' met een gil schrik ik wakker. Ik zit gelijk rechtop, en kijk om me heen. 'Harry!! Harry! Niall! Kim? Jongens! Waar zijn jullie?'schreeuw ik maar krijg geen antwoordt.
Tranen beginnen te vallen, en ik bibber hevig. Snel voel ik weer die 2 handen om me heen, die beschermend voelen. 'Harry? Ben jij dat?' ik voel zijn adem in m'n nek. 'Ja, ik ben er mop' zegt hij, en voel zijn hand op me wang. 'Waar ben ik??' mompel ik, en kijk hem verward aan. 'We zijn thuis, je viel in slaap in de auto, maar Kim vertelde over de wc's. Wat is er toch met je aan de hand?' vraagt hij, en kijkt me bezorgd aan. Kon ik je dit maar vertellen, kon het maar! 'Ik moet gewoon even nadenken Hazz, kunnen we erover ophouden?' mompel ik, en sta op. Ik veeg mijn koude tranen weg, en loop naar beneden. Ik hoor hem achter me aanlopen, ik slik. Ik loop de woonkamer binnen, en 5 vrolijke gezichten kijken me aan. 'Hee slaapkop!' roept Niall, en slaat met z'n hand naast hem. Ik zie dat Kim bij Louis op schoot zit, en ik grinnik. Okee, ik moet dit alles even vergeten en vergeten! Ik val naast Niall op de bank, en hij sluit zijn arm me heen. Het voelt fijn zo, even aan niks denken. En hun mogen helemaal niks denken! Ik zie dat Harry de kamer binnenloopt, en kijkt me snel aan. Ik zie de somberbeid in zijn ogen, wat mij pijn doet. Maar ik wil lol maken! Voor even niks aan me hoofd, geen gezeur, geen pijn, helemaal niks! 'Wie wil warme chocomelk??' hoor ik Zayn roepen en ik spring gelijk op. 'Ikke!' roep ik, en voel Kim's ogen op me branden. Snel wissel ik een blik met haar uit, ze kijkt me egoïstisch en onbegrijpend aan. Ik schud haar van me af, en werp me weer op de choco. Zayn staat voor me met 7 glazen chocomelk en slagroom. Ik glimlach. Dankbaar pak ik het warme goedje aan, maar ben net wat te langzaam dat hij het op me trui laat vallen. Ik zucht. 'Maakt niet uit, heb er toch een hemd onder aan!' roep ik wat verrast blij. Ik pak me mouwen, en trek het over me hoofd heen. Ik hoor een gil van Kim, en in 1 beweging trek ik de trui van me hoofd. Geschokt kijk ik haar aan, en ik hoor allemaal glazen op de grond vallen. Kim zit te huilen, en de rest kijkt me geschokt aan. Niet-snappend kijk ik naar mezelf, en slik. Oh my god, ik...ik...me...blauwe.....plekken....NEE!!! ik begin nu zelf ook wat tranen te krijgen,en zoek met m'n ogen Harry. Ik kijk hem in zijn ogen aan, hij hij kijkt verdrietig, nog verdrietig dan eerst. Zijn ogen zijn wat rood.. '
CHANTAL?! WTF IS DAT ALLEMAAL??' hoor ik Niall en Louis roepen. Het wordt me allemaal eventjes te veel, en ren de kamer uit. Snel ren ik naar buiten, zo ver als ik kan. Hoe kon ik zo stom zijn? Hoe kon dit gebeuren? Hoe..... ik kon dit voorkomen! HOE? Zonder nog enige adem ren ik door, ik moet en moet weg zijn van daar. Maar hoe??.........

Reacties: