FanFic.nl

Gossip, Glitter & Glamour

Hoofdstuk 21

Als Seb wakker wordt is hij verbaast dat Eva naast hem ligt. Dan herinnert hij zich weer, dat ze bij hem zou slapen. Hij kan zich alleen niet herinneren dat ze bij hem in bed is gestapt. Hij kust haar teder wakker.
“Goedemorgen prinses.”� Eva rekt zich uit en kijkt hem lachend aan.
“En heb jij je slaap al uit?”� vraagt ze plagend.
“Al lang, maar volgens mij was ik vertrokken voor dat jij bij mij kwam liggen”� zegt Seb verontschuldigend.
“Dan heb jij iets goed te maken want ik heb gisterenavond geen goede nachtkus en geen knuffel gehad.”� Seb knuffelt haar en kust haar vervolgens.
“Dat zou ik heel graag inhalen lieverd, maar moeten wij niet naar kantoor toe?”� Ze schudt haar hoofd.
“Het is zaterdag en wij hebben gisterenavond het werk al afgemaakt”� zegt ze. Seb denkt even na en zegt dan.
“Zullen wij een dagje strand doen?”� Ze lacht.
“Waar?"Scheveningen?”�
“Nee, natuurlijk niet, Ik ga echt niet weer zo’n eind rijden. Wat had je gedacht van Bergen?”�
“Goed idee Seb, maar dan moeten wij wel even langs mijn huis om mijn bikini op te halen”� zegt zij. Seb springt uit bed.
“Dan ga ik even douchen en dan kun jij douchen en ik maak wel ontbijt”� zegt Seb.
“Oké Seb ik laat me verrassen.”� Even later is Seb fluitend in de weer met het ontbijt maken. Hij weet niet of Eva trek heeft in eieren met spek, maar hij heeft weinig anders in huis. Als Eva even later de keuken binnen komt krijgt hij gelijk het antwoord.
“Seb, wat ruikt het hier lekker, dat lijken wel eieren met spek.”� Ze kust Seb en gaat zitten. Seb schept op en schenkt koffie in.
“Heerlijk”� zegt zij genietend.
“Er zijn maar weinig vrouwen die zo blij zijn met eieren en spek”� zegt Seb lachend. Na het eten rijden ze via Eva’s huis richting Bergen. Het weer is zalig nu alleen maar hopen dat het er niet te druk wordt.

Het vliegtuig van David en Wendela land op New York airport. David pakt haar hand en neemt galant haar handbagage van haar over. Als ze na enige tijd hun koffers hebben weten te bemachtigen en door de douane zijn, gaan ze op zoek naar een taxi. David geeft de chauffeur de naam van het hotel waar ze heen willen.
“Ik geloof dat ik dadelijk eerst een dutje moet doen”� zegt David geeuwend. Wendela kijkt hem aan.
“Dutje? Ik dacht dat jij eerst je koffer uit ging pakken”� zegt zij.
“Bah nee,”�zegt David. “Ik weet wel iets beters.”� Wendela schiet in de lach.
“Slapen dus? En wat dacht je dat ik ondertussen ging doen?”� David haalt zijn schouders op en raad.
“Jouw koffer leeghalen? En dan als je nog tijd over hebt de mijne?”� Wendela grijnst.
“Wacht jij maar af manneke.”� David ziet er de humor wel van in.
“Kom maar op Wendela ik kan jouw wel aan.”� De taxi stopt voor het hotel en David betaalt hem. Ze pakken hun koffers die gelijk door de piccolo worden over genomen.
“Wendela geef mij eens even die vouchers?”� vraagt David. Lachend geeft zij hem de voucher en volgt hem naar de balie. De receptioniste overhandigt David een sleutel. David blijft geduldig wachten.
“Is er nog iets van uw dienst?”� vraagt de receptioniste beleefd.
“De andere sleutel graag”� zegt David, die nu verbaast naar Wendela kijkt, die schatert van het lachen. Ze trekt David weg bij de balie en zegt tegen de receptioniste: “Thank you, that will be all.”�
“Ja, maar”� begint David.
“Niet zeuren David”� zegt ze terwijl ze de piccolo het nummer van hun kamer laat zien. Als de kamer binnen komen geeft Wendela de piccolo een fooi. Als de deur achter hem dicht gaat, begint David vragen te stellen.
“Wat is dit? Een overboeking? Waarom zei jij niets?”� Ze gaat naar hem toe en slaat haar armen om zijn nek.
“Betekent dit, dat jij geen kamer, laat staan het bed met mij wilt delen?”� vraagt ze verwonderd.
“Heb jij dit expres gedaan?”� vraagt David ongelovig. Ze schudt haar hoofd.
“Nee, maar Joan belde om te vragen of ik bezwaar had”� begint ze uit te leggen.
“Mij heeft ze niet gebeld”� moppert David.
“Dat weet ik”� zucht Wendela.
“Want ik zei dat het goed was. Dan glijdt er een grijns over Davids gezicht.
“Jij wilt bij mij zijn?”� Ze knikt.
“Natuurlijk wanneer zie je dat eens in?”� Hij kijkt haar aan neemt haar in zijn armen en kust haar teder.
“Dan vind ik het ook goed”� fluistert hij tussen twee kussen door.

Carlos is op weg naar de rechtbank. Vandaag wordt zijn scheiding uitgesproken. Hun advocaten hebben uitgevochten wie wat krijgt. Carlos heeft geweigerd om alimentatie voor haar te betalen. Ze woont al een tijdje met die kerel samen, waar hij haar mee in de badkamer heeft betrapt. Dat die haar maar onderhoud. Als hij de lange gang afloopt, ziet hij Shanna zitten. Hij knikt alleen maar zegt niets.
“Carlos kunnen wij nog even praten?”� vraagt zij.
“Ik heb jou niets meer te zeggen”� moppert Carlos. Shanna kijkt naar hem op en denkt: “Hij is harder geworden.”�
“Carlos, ik wil dit niet.”�
“Dat had jij dan eerder moeten bedenken”� gromt Carlos. “Waar is die gozer van jou?”� vraagt hij nors.
“Die komt dadelijk maar hij is niet mijn gozer maar een goede vriend”� zegt ze. Carlos haalt zijn schouders op. Even later worden ze binnen geroepen. De rechter vraagt hun of beide partijen dit echt willen. Carlos antwoordt gelijk: “Ja.”� Shanna kijkt Carlos aan, die strak voor zich uit kijkt en antwoordt tenslotte: “Ja.”�
Tien minuten later, heeft de rechter alles al afgehandeld en staan ze weer buiten. Carlos geeft haar een hand en wenst haar het allerbeste.
“Jij ook”�mompelt ze. Carlos stapt in zijn auto en rijdt weg zonder naar haar omgekeken te hebben. Dit hoofdstuk van zijn leven is afgesloten.
Als hij thuis komt ruikt hij verse koffie.
“Vreemd”�denkt hij. “Die had ik toch niet gezet.”�
Hij loopt de woonkamer in en kijkt verbaasd naar Joan.
“Hoi, wat kom jij doen?”� vraagt hij verrast, haar kussend. Ze lacht en kijkt hem onderzoekend aan.
“Ik dacht dat jij wel koffie kon gebruiken na vanmiddag.”�
“Dat is zeker. Maar gelukkig is het achter de rug. Voor jou staat een vrije man”� zegt hij. Joan kijkt hem plagend aan.
“Vrij? Ik dacht nog wel dat jij nu van mij was.”� Hij schudt zijn hoofd.
“Nee hoor. Jij bent van mij.”�
“Ook goed”� lacht Joan. “Wil jij koffie?”�
“Lekker.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.