Hoofdcategorieën
Home » Overige » De Grijze Jager, deel 12. » Hoofdstuk 9.
De Grijze Jager, deel 12.
Hoofdstuk 9.
Het was een drie weken geleden sinds Naëlle Will's leerling geworden was. Drie nogal drukke weken met het helpen van wat huishoudelijke klusjes, en het leren van de grondbeginselen van de Jagers-opleiding. In het begin was Naëlle wat verlegen en stil geweest, zoals ze vaak had als ze zich onder mensen bevond die ze nog niet goed kende. Dat probleem had ze inmiddels al niet meer. Ze begon haar leermeester meer en meer te mogen. Ze wist nog dat ze eerst erg verlegen overkwam en bang was iets verkeerds te zeggen. Nu niet meer. Will Verdrag was een erg aardige man met een erg goed gevoel voor humor. De kalme Alyss vond ze ook erg aardig.
Nu stond ze in het weitje achter het huis boogschieten te oefenen. Ze had van Will een machtig-mooie recurveboog gekregen. Hij was gemaakt van licht hout en had een sierlijke kromming. Ze had er iets meer kracht voor nodig dan ze gewend was van haar oude boog, maar daar raakte ze snel aan gewend. Dit ding was veel en veel beter dan haar oude.
Ze pakte de zoveelste grijsgevederde pijl uit haar koker en spande haar boog weer. Ze mikte op de schietschijf een aan de andere kant van de wei en liet de pijl gaan. Met het bekende zoevende geluid vloog het projectiel uit de lucht. Hij boorde zich in de strooien schietschijf, een centimeter of vijf van de roos.
Naëlle tuitte haar lippen. Niet slecht, maar kon beter. Het was haar een paar keer gelukt de roos te raken, maar meestal schoot ze ernaast.
'Oefenen,' had Will gezegd. 'Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Dan kom je er uiteindelijk wel.'
En oefenen was wat ze deed. Elke dag beschoot ze verschillende doelen met salvo's pijlen. Opnieuw en opnieuw schoot ze haar koker leeg. Soms was het wat eentonig aan het worden, maar het gaf wel een enorme voldoening waneer ze in de roos schoot.
Zelfs Will oefende veel. Eerst was ze verbaasd geweest. Hij was een volleerd Jager, hij schoot zo goed dat het eng was. Waarom zou hij nog oefenen?
Toen ze hem dat vroeg moest hij lachen.
'Wij Jagers hebben een gezegde, meisje,' had hij grijnzend gezegd. 'Een doorsnee boogschutter oefend tot hij raak schiet. Een Grijze Jager daarintegen oefend tot hij noot meer mis schiet.'
Haar koker was leeg. Ze liet haar boog zakken en rolde met haar schouders. Echt, boogschieten vond ze leuk, maar één ding kreeg je ervan en dat was spierpijn.
Ze liep naar de doelen om haar pijlen eruit te halen. Ze lachte toen ze zag dat er eentje in de roos zat. Ze pakte de pijl vast er trok hem eruit.
'En, hard aan het trainen?'
Naëlle schrok zich wild en draaide zich met een ruk om, haar pijl laten vallend. Ze ontspande zich weer enigszins toen ze zag wie het was. Een kleine gedaante in een groen-grijze Jagersmantel stond tussen de bomen.
'Halt!' zei ze. 'Je laat me schrikken.'
De oude man trok zijn wenkbrauw op, zijn favoriete gebaar.
'Oh echt? Goed zo, kan geen kwaad.'
Naëlle mompelde binnensmonds iets niet al te fraais en ging verder met pijlen ophalen.
Halt kwam hier vaker over de vloer. Toen hij sinds ze hier was voor het eerst langskwam had ze hem vol ontzag aangestaard. Ik bedoel, je kwam niet elke dag een levende legende als de legendarische Jager Halt tegen. Haar eigen moeder had haar nog verhalen over hem verteld.
Inmiddels was ze echter al meer dan gewend aan de aanwezigheid van de oude grijsbaard. Hij wipte zo vaak even aan dat ze er soms al bijna niet meer op lette.
'Waar is die ex-leerling van me?' vroeg Halt. 'Ik heb nog wat zaken te bespreken.
'Hij is op patrouile,' antwoordde Naëlle. 'Hij vertrok vanmorgen en gaf mij opdracht om aan m'n techniek te werken. Hij zou zo wel komen, denk ik.'
'Gelukkig voor jullie twee is hij er al.'
Voor de tweede keer binnen een paar minuten schrok Naëlle van een Jager die haar van achteren besloop. Wacht maar! Dacht ze. Als zij later ook zo goed kon sluipen betaalde ze hen wel terug.
Weer draaide ze zich om en zag Will grijnzend tegen zijn lange boog leunen.
'Is dat een gewoonte van jullie ofzo? Mensen besluipen en ze vervolgens de stuipen op het lijf jagen?' vroeg Naëlle wat geërgerd.
'Min of meer, het houd je wel scherp.' zei Will schouderophalend. 'Jij had iets met me te bespreken, Halt?'
'Een paar dingen, niet voor nieuwsgierige oortjes bedoeld.'
Will knikte. 'Kom binnen, zeg wat je te zeggen hebt, zou ik zeggen.
'Naëlle?' hij wendde zich tot zijn leerlinge. 'Jij hebt wel genoeg geschoten voor vandaag, doe de rest van de dag maar waar je zin in hebt.'
Naëlle fleurde op. De rest van de dag vrij, super! Normaal had ze een dag in de week vrij, en ze was erg blij met deze extra halve dag.
Als het goed weer was gebruikte ze haar vrije tijd veel om het bos, het dorpje hier vlakbij en de omgeving te verkennen.
'Jeej! Bedankt Will!' zei ze enthousiast.
De twee Jagers liepen naar het huisje en Naëlle liep het bos in, bedenkend wat ze zou gaan doen.
Reacties:
Ze pakte de zoveelste grijsgevederde pijl uit haar koker en spande haar boog weer. Ze mikte op de schietschijf een aan de andere kant van de wei en liet de pijl gaan.
Als je dat typt begin je de zin 2 keer met Ze. het leest voor mij wat irritanter.
Toch een super leuk verhaal! Snel verder en mij een melding geven!
Schiet toch een beetje op !!