FanFic.nl

Gossip, Glitter & Glamour

Hoofdstuk 26

“Mam”� roept Urs als hij zijn ouderlijk huis binnenkomt.
“In de keuken, jongen”� roept zijn moeder. Urs haast zich naar de keuken en omarmt zijn moeder.
“Jongen, wat heerlijk dat jij er weer bent”� roept ze verheugt uit. Urs maakt zich uit haar omarming los en stelt haar aan Janine voor. Janine wil haar beleeft een hand geven maar Urs’ moeder geeft haar dezelfde behandeling als haar zoon. Een mega knuffel en een dikke kus dus. Janine is een beetje overdonderd en kijkt Urs geschrokken aan. Die knipoogt dat het wel goed is. Ze heeft geen tijd om er over na te denken want Urs’ zusjes, Margit, Tanya en Liesl, vliegen op dat moment Urs om de nek. Die arme Urs. Wordt bijna dood geknuffeld door de meiden. Janine kijkt lachend toe hoe Urs zich uit de greep van zijn zussen losmaakt. Op dat moment klopt iemand op Janine’s schouder. Ze draait zich om.
“Mag ik mij even voorstellen? Ik ben Herman Bühler, Urs’ vader.
“Janine Colbers, aangenaam.”�
“Pa”� roept Urs als hij zijn zussen van zich af heeft geschud. Herman omhelst zijn zoon hartelijk.
“Welkom thuis jongen en wat heb jij een lieve vriendin meegebracht”� zegt zijn vader. Urs kijkt glunderend naar Janine.
“Ja pa. Zij was de liefste die ik in Nederland kon vinden.”�
“Kom”� zegt Urs moeder. “Zitten allemaal, want ontbijt is klaar.”� Janine geniet van het ontbijt. Heerlijk spek en eieren en dan die heerlijke verse melk. Zalig. Ze kijkt naar Urs die zich tegoed doet aan zijn ontbijt. De zusjes hebben het hoogste woord. Af en toe moet moeder Caroline tot rust manen.
“Wat moet onze gast wel niet van ons denken”� moppert ze op de meiden. Janine lacht en zegt: “Ik vind het wel gezellig.”� Ze wordt gelijk bekogeld met vragen.
“Wat doe je? Hoe heb je Urs leren kennen?”� Enzv enzv. Als ze na het ontbijt hun koffers naar boven brengen verklapt ze Urs wat ze van de begroeting vind.
“Wat een heerlijke familie heb jij. Een beetje druk maar heel erg aardig.”� Urs lacht.
“Zeg Janine. Zullen een picknickmand meenemen en naar de Alm gaan straks?”�
“Lijk mij wel leuk”� antwoordt Janine. “Oké maar eerst de koffers uitpakken”�vervolgt ze.

Seb neuriet een deuntje onder de douche. Dadelijk komt Eva. Gezellig een avondje samen. Als hij vanuit de douche zijn slaapkamer uitkomt valt zijn blik op haar foto. Hij drukt een kus op de foto en kleed zich snel aan.
Als hij de kaarsen heft aangestoken gaat de bel. Hij opent de deur en begroet haar met een kus.
“Eva, wat heerlijk dat jij er bent. Houd jij nog wel een beetje van mij?”� plaagt hij.
“Een beetje veel, vrees ik”� antwoordt zij lachend. Hij ontkurkt een fles rosé en schenkt eerst haar glas vol.
“Op ons”� brengt hij een toast uit.
“Op ons”� stemt Eva in. Eva piekert hoe ze het Seb het beste kan zeggen. Na het vierde glas rosé besluit ze het maar gewoon eruit te gooien. “Seb, ik heb mijn ontslag ingediend hij Gossip, Glitter & Glamour.”� Seb kijkt haar verschrikt aan.
“Zei jij nu net dat jij ontslag had genomen?”� Ze knikt. “Maar waarom dan Eva?”� Eva zucht hoorbaar en steekt van wal.
“Ik moest bij Pietersen komen en kreeg toen een preek dat collega’s geen verhouding met elkaar mogen hebben binnen ons bedrijf.”�
“En dan neem jij gewoon ontslag?”� zegt Seb met ingehouden woede.
“Hij was duidelijk Seb. Ik eruit of jij. En als wij die keuze niet konden maken deed hij het wel”� vervolgt Eva. Seb ontploft bijna.
“Ik ga naar kantoor en timmer dat heerschap in elkaar”� roept hij opgewonden uit.
“Seb, ben alsjeblieft verstandig en zet jouw baan ook nog niet op het spel.”� Seb is echter onvermurwbaar.
“Ik ga ander werk zoeken. Ik wil niet meer voor meneer kwal werken. Trouwens wie wordt nu hoofdredacteur?”�
“Ik zou het niet weten Seb. Misschien vraagt hij jou wel.”�
“Ik wil jouw baan niet”� moppert Seb.
“Denk daar maar eerst goed over na, alvorens jouw baan op te zeggen.”�
“Eva, wat ga jij nu doen?”� Ze zucht.
“Ik ga morgen naar het arbeidsbureau. Kijken of er vacatures zijn in de journalistiek. Desnoods word ik verslaggever. Maakt mij niet uit Seb. Al is het natuurlijk wel jammer van deze baan. Maar ik heb weloverwogen voor jou gekozen, Seb.”� Hij neemt haar in zijn armen.
“Eva, dat jij dit voor mij hebt gedaan”� zegt hij ontroert.
“Het komt wel goed Seb”� zegt ze om hem gerust te stellen, al is ze daar zelf nog niet zo zeker van.

De taxi stopt voor hun hotel in New York. David stapt uit en helpt Wendela uit de taxi. Ze heeft krukken gekregen in het ziekenhuis. Ze is boos dat ze door die blonde van de catwalk is geduwd. Ze probeert zo snel mogelijk voorwaarts te komen op haar krukken. Maar daar moet ze nog wat mee oefenen. David kijkt haar medelijdend aan. Hij geeft de tassen en de kamersleutel aan de piccolo en duwt hem ook de krukken in zijn handen.
“Wil jij even meelopen naar mijn kamer? vraagt David. Hij tilt Wendela op en draagt haar naar de lift.
“David, jij kunt mij niet blijven dragen. Dat is veel te zwaar”� protesteert ze.
“Mondje dicht jij want ik laat jou niet meer los.”� David probeert serieus te kijken maar dat lukt niet helemaal. Wendela grinnikt.
“Ben ik niet te zwaar, lieverd?”� Eenmaal op de kamer zet hij Wendela neer op het bankje dat daar staat en geeft de piccolo een fooi. “David, weet je? Ik ben echt boos op die tut hola die mij van de catwalk heeft geduwd.”�
“Dat geloof ik lieverd. Maar nu zit jij wel enkele weken in het gips.”�
“Dat is een blok aan mijn been”� moppert Wendela.
“Maar ik heb een verrassing voor jou”� zegt David. Wendela kijkt hem verbaast aan. “Wij blijven nog 6 dagen in New York. Heb ik met Joan geregeld”� zegt hij glunderend.
“Echt waar? Jij en ik samen?”� Hij knikt en kan zijn lach bijna niet houden.
“Jazeker. Hier in dit hotel met mij.”� Hij komt bij haar op de bank zitten en trekt haar tegen zich aan. “Zo nu ga jij maar eerst eens een uurtje rusten. Het was hectisch genoeg vandaag, dan gaan wij daarna beneden een hapje eten”� stelt hij voor. Ze knikt en vraagt: “Wil jij televisie kijken? Ze geeft hem de zapper.
“Is goed.”� David begint te zappen en voor hij heeft kunnen besluiten welke zender het zal worden, ziet hij dat Wendela in slaap is gevallen tegen hem. Hij verlegt haar een beetje en kust haar voorhoofd ondertussen afwezig TV kijkend.

Carlos heeft even bij D&G in New York geïnformeerd wat er gebeurd is met Wendela. Hij heeft een gesprek gehad met Henry Jones, die daar scout is. Die vertelde hem dat de blonde dame, Alice Louwrens genaamd, inmiddels ontslagen is. Bij D&G staat collegialiteit hoog in het vaandel en dergelijke acties worden zeer hoog opgenomen. Carlos legt zuchtend de telefoon neer.
“Nou”� zegt Carlos. “Alice is ontslagen, maar komt Wendela nu niet veel verder mee.”�
“Nee”� stemt Joan in. “Die arme Wendela, maar goed dat David bij haar is. Hopelijk kunnen ze nog iets leuks ondernemen. Maar op krukken zal ze wel niet veel kunnen.”� Carlos trekt zijn wenkbrauw omhoog.
“Heeft Wendela krukken gekregen?”� Joan knikt, maar voor ze iets kan zeggen heeft Carlos de telefoon al weer in zijn handen en drukt op de herhaaltoets.
“Henry met Carlos nog even. Ik hoor hier net dat Wendela, je weet wel die van de catwalk gevallen is, krukken heeft. Ze kan dus niets. En nu willen zij en haar vriend nog wat dagen in New York blijven. Kun jij een rolstoel regelen dat die twee zich kunnen verplaatsten?”� Henry denkt na.
“Volgens mij krijg ik dat wel geregeld Carlos. Weet jij in welk hotel ze verblijven?”� Carlos kijkt Joan aan en fluistert: “Welk hotel?”�
“Hilton”� fluistert ze terug.
“Henry, het Hilton.”�
“Ik weet genoeg, Carlos en ga het gelijk regelen.”� Carlos hangt op en kijkt verbaast naar Joan.
“Wat ben jij lief”�zegt Joan. Carlos grijnst.
“Jij weet toch wel dat ik altijd lief ben als ik iets voor mooie vrouwen kan doen.”� Joan laat zich niet vangen.
“Jammer dan voor jou. Wendela is bezet”� plaagt ze hem. “Dat geeft niet want ik heb genoeg aan mijn twee vrouwen”� plaagt hij terug. Joan heeft hem door en trapt er niet in. “Ik deel jou wel met Mystery. Geen probleem.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.