FanFic.nl

The Cute Scream Let's Him Fall In Love

Hoofdstuk 10

Je draait je naar je pa en zegt
papa *puppyeyes* ik stap in Parijs terug af en neem de trein terug naar Toulouse, ik euh.. ben iets vergeten.. maar.. zo evil als papa's zijn weet hij dat je niks bent vergeten en zegt daarom ook:
Joyce, je bent helemaal niets vergeten,, je wil gewoon terug naar je vriendjes, en ik laat je niet gaan,, je hebt morgen school en je moet gaan jij: 'och, school bestaat da ook nog,, alsof ik daar nog naartoe ga.' Snel sloeg je je hand voor je mond, oeps mond voorbij gepraat. Nu wist je pa dus dat je geregeld spijbelde. Pa: 'WAT??!!! hoe bedoel je alsof ik daar nog naartoe ga?' jij: euh niks papa, laat mij maar gewoon terug naar Toulouse gaan.' Je zette een fake smile op in de hoop dat je pa het als een grap zag. Pa:'niks daarvan. Jij gaat mee naar huis of je het nu wil of ni.' Jij: mooi niet, ik stap aan de eerst volgende halte af en niemand die mij gaat kunnen stoppen, je snapt er helemaal niets van, ik heb een verschrikkelijke fout gemaakt en als ik nu niet terug ga is het misschien te laat' Je pa kijkt je raar aan en vraagt:' wat voor fout dan.' Je verteld hem het hele verhaal van begin tot einde en uiteindelijk scheen hij het toch te berijpen en liet je terug naar Toulouse gaan. Je mocht zelfs,, als alles goed ging daar,, een tijdje blijven en je kleren en andere belangrijke spullen (zoals dagboek enzo) stuurde hij dan nog wel op. Je kreeg nog geld mee en je gaf je pa nog een laatste knuffel en ging van de trein af om een nieuwe trein richting Bordeaux te nemen en om daar over te stappen op een gewone trein naar Toulouse. Je zat in de trein (naar Toulouse ondertussen al) en plots begon je te twijfelen. Wat als ik te laat ben en Bill me al is vergeten en een nieuw meisje heeft, je weet hoe dat gaat bij die rocksterren. De trein vertraagd stilletjes en je hebt geluk dat er net een bus naar de concert zaal vertrekt waar de jongens over een uurtje moeten optreden. Je stapt de bus op en merkt dat ze vol zit met TH fans. 'Ja lap, dat ook nog' vloek je zacht en zet je ergens neer. Na een half uurtje rijden stappen jullie uit en hol jij naar de backstage. Daar kom jij je vriendjes van gistere avond weer tegen (de kleerkasten) Jij:'ejj pop, kende mij nog? zeg euh.. ik heb mezelf zo een beetje buiten gesloten toen ik opzoek was naar het toilet, wilde mij zo een pleziertje doen en mij weer binnen laten *puppyeyes*. Gelukkig kan de securityguard je puppyoogjes niet weerstaan en laat je binnen. Je loopt de kleedkamer van de jongens in en ziet daar.. Je slaat de deur open en ziet Maite recht vliegen uit een zetel maar.. de jongens zijn er al niet meer.. ze staan al klaar om op te gaan.Plots hoor je oorverdovend gegil en weet je dat je te laat bent Maite komt verbaast naar je toe en vraagt: Joyce wat the fuck doe je hier? *megaknufff* Je begint te lachen en knuffelt haar terug. Jij: ik ben van gedacht veranderd.. ik euh..ga denk ik toch maar.. zeg maar.. Bill een kans geven Maite begint het uit te gillen. Zo luid dat je durft te zweren dat de stemmen in de zaal even stokte. Maite: en jij kon niet even bellen nee :o Jij:' Ja je zei: bel me zodra je in België bent en ik ben nooit in België geraakt dus moest ik je ook niet bellen' Maite tikte je een keer vanachter tegen je kop en zei: gekkie, ik me maar zorge maken terwijl madam er maar op der gemak vandoor gaat en terug komt zonder iets te zeggen Je moest lachen met Maite der gebaren en gezicht, echt wel een komisch zicht. Maite: maar euh.. wat ga je nu tegen Bill zeggen, ik denk dat die er niet mee ga kunnen lachen dat je hem eerst zoveel pijn doet en dan zomaar terug komt alsof je gewoon even naar de wc zijt geweest en der nik is gebeurt. en wat zeide je ouders er trouwens van? waren ze niet boos dat je terug wou komen? en ga je blijven? maar hoe zit het dan met je kleren? en school? of weten je ouders dat je meer in het park zit dan in school? komaan vertel vertel vertel *hyper* je valt bijna omver door de plotse aanval van Maite's vragen en zegt zo rustig mogelijk terug: kalm Maite, ik ga eerst rustig met Bill praten, en mn ouders weten dat ik hier ben en ik mag blijven, mijn spullen sturen ze mij nog achterna, en mn ouders denke dat ik een grapje maakte over school toen ik zei dat ik toch al bijna niet meer ging en euh.. ik weet niet meer wat je nog allemaal had gevraagt Jullie vallen samen lachend in de zetel en praten dan nog wat na plots.. horen jullie een hele boel geschreeuw en stemmen in de hal.. het is blijkbaar pauze

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.