Hoofdcategorieën
Home » One Direction » persoonlijke stand alones » sa Ivana liftlove
persoonlijke stand alones
sa Ivana liftlove
Ik zuchtte, Mijn mobiel bleef trillen. Ik viste hem uit de broekzak van mijn spijkershort. Op de display stond de naam van mijn moeder. ‘Ja?’ ‘Lieverd waar ben je?’ ‘In de auto op weg naar huis, ik ben er al bijna.’ ‘Oké is goed tot zo.’ Ik stopte mijn mobiel terug in de broekzak waar hij ook vandaan kwam. Na mijn auto op de daarvoor bestemde parkeerplaats te hebben geparkeerd, stapte ik uit en liep richting de ingang van de flat waar ons appartement zich in bevond. Ik stapte naar binnen en keek om me heen. Hier had ik zoveel herinneringen, fijne, maar ook nare gedachtes die me bleven achtervolgen. Er was nooit iets veranderd aan deze hal. Al sinds ik hier kwam wonen stond er al een grote cactus naast de deur. En stond er naast de lift een soort balie waar je kon klagen over de kwaliteit van je appartement. Niet dat ik wat te klagen had, mijn ouders betaalden een prima appartement. En over een paar maanden zou ik er zelf een huren. Ik stond nu voor de lift en drukte het knopje voor naar boven in. Ik keek naar de cijfers op het kleine schermpje boven de lift van de verdieping vier telde hij af naar beneden. Bij de twee bleef hij even staan, er zou dus wel iemand instappen daar. Toen de lift het cijfer nul had bereikt schoven de deuren opzij om plaats te maken voor mij. Er was inderdaad iemand ingestapt op de tweede verdieping. Het was een jongen met zwart haar en bruine ogen. Hij zag er wel aardig uit. De jongen maakte geen aanstalten om uit te stappen. In plaats daar van richtte hij zich naar mij. ‘Hoi, ik ben Zayn.’ Sprak hij, en hij stak zijn hand naar me uit. ‘Ivana,’ en ik pakte voorzichtig zijn hand die voor me zweefde. De deuren van de lift schoven dicht en het uitzicht op de kleurige hal maakte plaats voor grijze deuren. Zayn probeerde het gesprek op gang te houden en vroeg me of ik hier ook woonde. ‘Over drie maanden niet meer. Dan zoek ik een eigen appartement. Ik weet nog niet of dat ook in dit gebouw zal zijn.’ ‘Leuk, dus je gaat studeren.’ Ik keek weg van de deuren voor me en richtte mijn blik op zijn wenkbrauwen. ‘Ja ik ga geneeskunde studeren.’ Hij vloot, ‘knap hoor!’ De cijfers op het scherm verdwenen opeens. ‘Hé, wat is dat?’ riep ik uit. Nog voor de jongen naast mij kon reageren, begon ook het licht in de lift te knipperen. Ik gilde, dit is echt niet leuk! Opeens stopte de lift ook met bewegen en bijna tegelijkertijd ging het licht helemaal uit. Het was helemaal donker en ik stopte met gillen. In plaats daarvan begon ik zwaar te ademen. Ik ben echt extreem bang in het donker. Zayn pakte mijn arm en trok me tegen zich aan. ‘Sst stil maar. Er is niks aan de hand, ze halen ons er vanzelf uit.’ Ik kalmeerde enigszins met de warmte van zijn armen om me heen. Het gaf me een gevoel van veiligheid. Voorzichtig duwde ik zijn armen weg en pakte de stang achter mij vast. ‘Dankje, het gaat alweer.’ ‘Gelukkig.’ ‘Ik ben bang in het donker, daarom gilde ik zo.’ Ik bloosde een beetje toen ik dat zei. Gelukkig kon hij dat niet zien. ‘Maakt niet uit joh. Ik ken iemand die bang is voor lepels dus bang zijn in het donker is heel normaal.’ ‘Maar diegene is vast geen negentien.’ ‘Nee die is twintig.’ ‘Oh, oké.’ Hij lachte, ‘je mag er best om lachen hoor. Doet hij ook.’ Ik lachte voorzichtig met hem mee. Na een paar minuten hield ik echter ook weer mee op. Ik lag niet om mensen, en al helemaal niet als ik ze niet ken. Mijn ogen begonnen aan het donker te wennen en ik zag vaag het postuur van Zayn. ‘Jij bent best aardig,’ zei ik. ‘Dankje, jij ook wel.’ Ik weet het niet precies maar het voelt alsof ik een band met hem heb. Ondanks dat we elkaar pas vijf minuten kennen. ‘Als we hier uit komen…’ begon Zayn. ‘Wil je dan misschien een keer met me uit?’ ‘Ja lijkt me leuk, zullen we een keer starbucksen?’ ‘Klinkt goed.’ Ik heb nog nooit zo snel een date gehad. En ook nog nooit meer een eerlijke jongen. Ze waren altijd uit op het geld van mijn ouders. Opeens begon het licht weer te knipperen en bewoog de lift weer. Ik keek Zayn aan. ‘Morgenmiddag?’ ‘Ja, klinkt goed,’ glimlachte hij.
Reacties:
Omg zo cute!