FanFic.nl

The eyes of the Prophet

The old witch

Eric sliep lang en vast de dag door. Pas toen de zon onderging en de lucht bloedrood kleurde ontwaakte hij. Doodstil bleef hij in zijn schuilplek liggen tot zijn instinct hem influisterde dat de zon en haar kwalijke stralen buiten volledig verdwenen waren, toen verroerde hij zich en klauterde hij uit zijn hol. In de veronderstelling dat Freya een beschermende spreuk over de schuur had uitgesproken, tilde hij het luik op en kroop uit zijn schuiloord. Hij besefte direct dat hij een cruciale fout had gemaakt: Freya stond wel op hem te wachten, maar met haar een heel gevolg van mensen die hem met gemengde gevoelens stond aan te kijken.

In eerste instantie verstijfde Eric, maar toen besloot hij dat hij razendsnel moest handelen wou hij heisa vermijden: hij zou hen één voor één moeten vangen en hun geheugens manipuleren. Een met macht beladen stem weerhield hem daarvan. ‘Zo, zo jij bent dus de vampier van Witchtail.’
Eric keerde zich onmiddellijk richting de stem: sissend en met getrokken hoektanden. De eigenares van de woorden was een oude vrouw en - zo besefte Eric ogenblikkelijk – een bekwame heks. Ze was stokoud naar menselijke normen, maar door een heksengemeenschap zou ze worden bestempeld als een vrouw van gemiddelde leeftijd. De jaren hadden echter enorme ravage aangericht op haar lichaam: haar kastanjebruine jurk met wijde rokken kon niet verhullen dat ze dik en kwabbig was. Haar gezicht was rond van vorm met een bruine, gegroefde huid waarin twee waterige, bloeddoorlopende ogen waren verzonken. Haar stompe neus had de vorm van een mislukte aardappel en haar haren waren een wilde massa grijzende krullen.
‘Marnie Gerda Freya Anthonius.’ Stelde de oude heks zich met een grimas voor. ‘Clanhoofd van de Azende Aasgier en grootmoeder van Freya.’
Eric trok zijn hoektanden in en keek Marnie Gerda Freya Antonius schattend aan: ze leek in geen straten en wegen op haar kleinkind. ‘Ik zou je mijn hand toereiken ter begroeting, Erik Northman. Maar dat is niet gebruikelijk onder vampiers heb ik begrepen.’ Vervolgde de oude helleveeg neerbuigend. ‘Maar ik zou je willen uitnodigen om de avond met ons door te brengen: we hebben vermoedelijk veel te bespreken met elkaar.’
Voor Eric kon reageren op het voorstel, reageerde een donkerharige jongeman uit het gezelschap erop: ‘Maar waarde grootmoeder! Bent u helemaal gek geworden! Die man is een vampier!’ Eric trok dreigend zijn hoektanden toen de man met overduidelijk Spaanse roods op hem afstormde. De man verstijfde en keek Eric met grote ogen aan.
‘Dank voor je commentaar Juan.’ Kraste Marnie zonder hem ook maar een blik waardig te gunnen. Haar blik was strak op de vampier voor haar gericht. ‘Mijn excuses voor Juans ongepaste gedrag. Zijn moeder bracht Spaans bloed in deze familie met de smoes dat ze afstamde van een bekende druïde. Een spijtige vergissing bleek achteraf: ze was niet meer of minder dan een venijnige charlatan. Helaas heeft hij haar roekeloze gedrag geërfd.’
Juan verbleekte zichtbaar van ingehouden woede, maar zei niets.
De heks knipte met haar vingers en een gespierde, bebaarde man bracht twee fijnbesneden stoelen naar voor. Hij plaatste ze beiden vlak voor Marnie’s voeten. Buigend vertrok de man weer.
‘Ga asjeblieft zitten.’ Sprak Marnie op een zoetgevooisde toon ‘Dat spaart mijn gewrichten ziet u.’ Ze wachtte zijn reactie niet af en zonk neer op een van de stoelen. Haar waterige varkensoogjes keken hem priemend aan. Eric keek op zijn buurt strak naar Freya: het meisje stond er bleek bij en haar angst voor de oudere vrouw was overduidelijk.
‘Wat heeft dit te betekenen.’ Gromde Eric tegen de oude vrouw.
‘Mijn beste Eric Northman,’ Antwoordde deze met opgetrokken wenkbrauwen van geveinsde verbazing. ‘U bevindt zich in mijn heksenclan, verschuilt zich in mijn schuur en gaat om met mijn kleindochter. Het is toch redelijk dat ik u om een verantwoording vraag en pols of we geen zakenpartners kunnen zijn?’ Verbijstering overmande Eric, maar uiterlijk liet hij niets merken. Wat bedoelde ze met zakenpartners? Wat wou ze van hem? Wat kon hij Eric Northman haar bieden dat waarde had voor haar en wat zou hij ervoor terug kunnen krijgen? Hij dacht aan Godrics deal met de Autoriteit: zou die in het plaatje van de lelijke heks passen? Zijn blik gleed van de oude heks, naar de doodsbange Freya die hem met grote groene ogen aanstaarde, naar het groepje toeschouwers die duidelijk allemaal clanleden waren en terug naar Marnie.
‘Wat wilt u van me.’ Sprak hij langzaam ‘Wat kan ik u bieden en wat is uw tegengift?’
Zijn snelle begrip viel duidelijk in goede aarde bij Marnie: ze grijnsde en gebaarde met een goedkeurend gebaar dat hij moest neerstrijken op de stoel voor haar. Dat deed hij ook: zij het schoorvoetend en ongemakkelijk.
‘U kunt me enorm veel bieden.’ Begon ze met een suikerzoete stem ‘Om te beginnen zou je kunnen vertellen over je leven als vampier. Jullie soort is alom gekend en gevreesd, maar er is schandalig weinig over jullie levenswijze terug te vinden in onze oude documenten.’
‘We leven ’s nachts, rusten overdag en voeden ons met menselijk bloed.’ Zei Eric zo snel dat Marnie moeite moest doen om hem te verstaan. ‘Veel meer kan er van ons niet gezegd worden.’
Marnie lachte toegeeflijk ‘De algemene feiten.’ Gniffelde ze ‘Maar hoe zijn jullie echt? Wat zijn jullie eigenschappen? Wie maakt jullie? Wat zijn jullie sterktes en jullie zwaktes? In welke morele en geestelijke zaken geloven vampiers? Hoe werkt jullie machtsorgaan? De hiërarchie wordt meestal bepaald door leeftijd en temperament, maar zijn er nog andere factoren? En vooral: wat zijn de mogelijkheden van jullie bloed?’ De laatste vraag bleef nazinderen. De overige clanleden en Freya hielden hun adem in, Marnie daarentegen wist duidelijk dat ze een statement had gemaakt en genoot er ten volle van.
‘Ons bloed,’ zei Eric met op elkaar geklemde kaken ‘Is heilig wegens de krachtige en veelzijdige , maar wispelturige uitwerking ervan. Het is verboden om het te consumeren met gewone stervelingen tenzij het dient tot het voortbestaan van onze soort. ’
‘Maar het is oud en krachtig.’ Fluisterde Marnie en een koortsachtige gloed verscheen in haar grijze ogen. ‘Het bevat het bloed van honderden soms zelfs duizenden stervelingen. Er worden vele krachten aan toegeschreven: de een nog duizelingwekkender dan de andere. Het zou de drinker ervan ongekende krachten verlenen evenals het een band zou smeden met de eigenaar ervan. O, de toepassingen in onze brouwsels en magische formules zou ongezien zijn!’
‘Vampierbloed versterkt het menselijke wezen door zijn genezende kracht.’ Zei Eric dreigend ‘Maar het laat het menselijke brein overkoken: buitensporig risico gedrag is daar een gevolg van evenals hallucinaties en een verhoogd libido.’
Na het laatste woord liet hij een lange pauze waarin hij genoot van de uitwerking ervan: heksen waren dan minder preuts dan christenen, zelfs zij voelden zich ongemakkelijk wanneer dergelijke termen au plein public werden verkondigd.
Toen hij tevreden was over het onrustige gemompel, geschuifel met de voeten en verlegen blikken vervolgde hij zijn monoloog: ‘Daarbij moet je rekenen dat een vampier wiens bloed is gedronken perfect weet waar de consument zich bevindt en zijn gevoelens kan peilen. Deze band tussen vampier en mens is levenslang of toch tot één van hen overlijdt. Aangezien vampiers verraderlijke en bloeddorstige wezens zijn is dat laatste niet echt handig.’ Eric toverde een glimlach op zijn gezicht die het midden hield tussen een charmant gebaar en een levensbedreigende grijns.
Het duurde even eer Marnie haar volgende vraag stelde:
‘Jullie bloed wordt krachtiger naarmate het ouder wordt: hoe oud ben je?’
‘Ikzelf ben vierhonderd jaar oud.’ Antwoordde Eric luid en hij boog zich voorover zodat zijn gezicht vlakbij dat van de oude heks kwam. ‘Maar maak u vooral geen illusies: mijn maker Godric is er meer dan duizend en draait er zijn hand niet voor om, om uw heksennest uit te moorden mocht dat nodig zijn. U bent hierbij gewaarschuwd vrouwe Marnie Gerda Freya Huppeldepup: krenk mij één haar voor mijn bloed en u zult het u berouwen dat u ooit geboren bent.’

Reacties: