FanFic.nl

• Lost Girls [THEEND]

• Day twenty-three. || Rachel.

Zuchtend staar ik uit het raam in mijn kamer, nou ja Janita’s en mijn kamer, we delen samen. Het is echt saai zonder haar, en sinds dat ze in het ziekenhuis ligt hebben wij geen woord meer tegen elkaar gezegd, ik voel mij best wel schuldig. Zij was de gene die zich moest laten slaan, mijn maag draait opnieuw rond bij die gedachtes. De domste fout ooit, achter mij hoor ik de deur open en dicht gaan. ‘’ Rachel? ‘’ zijn heldere stem galmt door de kamer, ik zucht en haal mijn schouders op. Ik heb nergens zin in, ik voel dat hij naast mij komt zitten en zijn arm om mij heen slaat. ‘’ Gaat het? ‘’ opnieuw haal ik mijn schouders op, mijn ogen blijven strak naar het raam kijken. Hij wrijft troostend over mijn rug, ik veeg met mijn hand een los hangende plukje uit mijn gezicht. ‘’ Je mist Janita he? ‘’ ik knik langzaam, zachtjes ga ik wat tegen hem aan zitten.
‘’ Maar ik ben bang. ‘’ mijn ogen schieten omhoog naar de zijne, hij knikt vragend.
‘’ Bedoel je dat ze nog steeds boos is? ‘’ ik knik langzaam, een zucht verlaat zijn mond.
‘’ Ik denk van niet hoor, zij is niet zo’n persoon die jaren lang boos blijft. ‘’ ik knik, dat is waar ook. Ik ga wat rechter op zitten, Liam glimlacht naar mij. ‘’ Nu niet meer zitten te treuren, daar ben je veelte mooi voor. ‘’ bij die woorden begin ik te blozen, en niet zo’n klein beetje ook. Langzaam komt hij naar mij toe, wat er allemaal gebeurd is niet te beschrijven.

‘’ JANITA IS BACK PEOPLE! ‘’ ik schrik mij te pletter en val zowat achter over, maar gelukkig vangen twee sterke armen mij op. Het bekende gekrijs kon ik maar al te vaak horen, zo gemist. Ik draai mij om en kijk in twee groene ogen die ik zo gemist heb. Janita staat grijnzend in de deuropening, alsof ze alles maar dan ook echt alles heeft gezien. ‘’ JANITA! ‘’ ze knikt en zwaait naar mij, ik rol met mijn ogen en spring van het bed af. Ik spreid mijn armen, Janita rent er op af en samen belanden we in een stevige hug. ‘’ Ik heb je gemist kleine trol. ‘’ ze maakt zich los en kijkt mij verontwaardigt aan, ik lach en stap opzij als ik merk dat Liam haar ook een knuffel wil geven. ‘’ Ach, zo klein ben je nou ook weer niet. ‘’ Liam laat haar los en knipoogt, glimlachend kijk ik naar ze.
‘’ Ja! Ik ben al 1.66! ‘’ gilt ze gelukkig, naast mij hoor ik Liam hard lachen. Beledigend kijkt ze ons aan, ze draait zich om, haar bruine haren die los hangen zwieren met haar mee. ‘’ Ik ga meer weer eens, daag paashaas! ‘’ en met een klap zwaait de deur dicht, hoofdschuddend kijk ik Liam aan, onschuldig gooit hij zijn armen in de lucht. ‘’ Haar eigen schuld, zij had ons niet zo mogen storen. ‘’ een lichte blos waren op zijn wangen te zien, ik glimlach verlegen en kijk weg.
Lachend lopen Liam en ik de trap naar beneden, nog na genietend van Janita’s gezicht. Als we de woonkamer binnen strompelen is het leeg, té leeg als je het mij vraagt. ‘’ Waar zijn ze? ‘’ ik haal mijn schouders op en loop naar de tafel waar een briefje ligt, zonder na te denken pak ik het briefje en lees het hard op voor.

‘’ Heeyheey kleffie en beffie! Wij zijn even naar het ziekenhuis, naar Louis. Komen jullie daar ook? -xxx- KimZaJacAnHaNiJa. ‘’

Liam begint al gelijk te lachen als ik het probeer uit te spreken, ik geef hem een speelse duw.
‘’ Wedde! Dit briefje heeft Janita geschreven. ‘’ ik leg het briefje weg en pak mijn tas, Liam schud nee. ‘’ Nee, Niall! ‘’ ik rol met mijn ogen en stap de voordeur uit, Liam kijkt mij met zijn puppyogen aan.
‘’ Misschien samen. ‘’ we knikken tegelijk, het duurt niet lang of we liggen al in een deuk.
Als de schuifdeuren open schuiven van het ziekenhuis, en de geur binnen dringt, begin ik te rillen. Ziekenhuis is niet een pretje om langs te komen, snel loop ik door naar de balie waar de vrouw zit. ‘’ Hallo, waar ligt meneer Tomlinson? ‘’ de vrouw knikt en zet haar kleine brilletje op haar neus, als een snel trein begint ze te typen, terwijl ze naar het scherm blijft kijken. ‘’ Kamer 2, de onderste verdieping dus. ‘’ met een strenge blik kijkt ze ons aan, opnieuw begin ik te rillen. Liam ziet het en pakt mijn hand en sleurt mij hier vandaan, die vrouw is echt eng. Samen, hand in hand, lopen wij naar de goeie kamer. Waar onze Louis ligt, zachtjes klop ik op de deur.
‘’ Kom maar. ‘’ mijn ogen springen groot, meteen open ik de deur en sprint naar binnen. Louis zit recht op in bed met Kimberley aan zijn zijnde, een brede glimlach vormt er op mijn gezicht. ‘’ BOO BEAR! ‘’ ik ren er op en geef hem een stevige knuffel, ook Liam geeft hem een hug.
‘’ Zo, nu is iedereen bij elkaar. ‘’ Harry kijkt iedereen tevreden aan, ik volg zijn blik. Inderdaad iedereen is er, Janita Niall, Jacqueline Zayn, Anne Harry, Louis en Kimberley. ‘’ Eindelijk! ‘’ knipoogt Louis, ik glimlach en pak Liam’s hand en knijp er zachtjes in.
‘’ Oke, wie hebben er nu allemaal? ‘’ verward kijkt Janita ons allemaal aan, ik haal lachend mijn schouders op. ‘’ Ik en Anne! ‘’ Harry slaat zijn arm om Anne heen, een klein kusje drukt hij op haar wang.
‘’ Ik en Kimberley! ‘’ Louis gilt het uit en pakt Kimberley, lachend schud ik met mijn hoofd.
‘’ Ik en Rachel! ‘’ een arm voel ik om mijn schouders heen, ik voel dat ik warm word van binnen.
Janita kijkt mij met één opgetrokken wenkbrauw aan, snel knik ik voor de geloofwaardigheid.
Maar diep van binnen spring ik een gat in de lucht, aan mijn wangen te zien, zijn ze vast al wel zo rood als een paprika.



People! Het einde is in aanzicht! Nog 2 hoofdstukken en dan is het over!
Op naar een nieuw verhaal, en ik moet je zeggen dat ik even helemaal overnieuw begin..
Dus als je een rol had in één van de nieuwe verhalen, meld het mij please(:
Reageren en je krijgt een melding.

Reacties: