FanFic.nl

• Killer • Harry Styles • 16+

Chapter four.

Het was een regenachtige avond en we waren met z'n allen binnen gesloten. Met z'n alles bedoelde ik iedereen behalve Louis. Hij was zo life geweest om de krant te gaan halen. We moeten toch op de hoogte blijven of ze al gevonden waren en of dat iemand hun aan ons wist te linken.

'Grijnzend keek ik voor me uit. Vanavond zal geweldig zijn. Niet alleen zal ik iemand vermoorden, maar ik kreeg ook een schone alibi. Ik schrok van Niall die vroeg "Wat zit jij nu met je gedachten?" Van schrik vormden mijn lippen weer een strakke lijn. Ik kon toch moeilijk eromheen gaan? Tot mijn geluk, kwam onze bodyguards net de kamer binnen. "Het is tijd." We liepen met hun mee naar het concertzaal. Van het verte was het geschreeuw al duidellijk te horen. Veel tijd om ervan te genieten hadden we niet. Met een duw in onze rug, moisten we de trappen op. Van het verte waren de eerste klanken van What makes you beautiful al te horen. Ho horden fans vielen voor die mooie woorden, wat hun een nog makkelijker slachtoffer maakten. Ze dachten dat we engelen waren.
Het gordijn kwam naar beneden en Liam begon met zingen. Kort daarop volgde mijn stuk. Het publiek ging uit zijn dak en daar stond ik dan. Op zoek naar een prooi. Al gauw vond ik eentje. Ze zag er normaal uit. Niet knap maar ook niet lelijk. Veel maakte uiterlijk niet uit, fans boorden hun toch de grond in. We stopten even met zingen, maar liet het muziek wel doorgaan. Onze bodyguards hielp haar het podium op. Het jaloezie onder de fans was in de lucht te voelen. Ze gunden haar dit niet, wat me goed uitkwam. "Wat is je naam, schoonheid?" Het arme prooi bibberde van alle zenuwen. "Hanna", was het gestotterde antwoord. "Het volgende stukje is voor jou, Hanna." Terwijl ik doorzond, werd Hanna alleen maar roder. Toen het lied was afgelopen, wezen we haar naar backstage, daar kon ze even schuilen voor alle haters.

Het concert was eindellijk over en ik kon mijn gang gaan. Alleen moeten we even van Niall verlost zien te worden. Het ging makkelijker dan gedacht. Hij wou niet onder het zweet, Hanna ontmoeten. Met grote stappen liepen we op Hanna af. Tot onze verbazing was ze niet alleen. Ik zuchtte. Ze kon het natuurlijk niet laten om twee vriendinnen mee te brengen. Hoe kon dit nu in hemelsnaam gebeuren? Het gebied waar we ons bevonden was immers toch 24/7 bewaakt. Veel tijd om erover na te denken had ik niet. We moesten snel zijn. "Willen jullie onze kleedkamer zien?" eftig knikten ze van ja. We leden hun met een omweg naar buiten. Waar er buietn wc's stonden. Louis nam Hanna voor zijn zorgen en Liam en Zayn hielden de twee andere meiden vast. Aan hun blikken te zien, vertrouwden ze het niet helemaal. En ze kregen gelijk. Hun ogen werden groot van schrik toen Liam mij een mes gaf. "Wat hebben jullie liever? Stikken of de mes voelen?"

Ik moest glimlachen aan het gedachte van gisteren. Hanna deed het in haar broek van schrik, maar haar eeuwige bewondering voor mij won het uiteindellijk van haar angst. Eindellijk kwam Louis het kamer binnen, met in zijn handen de krant van vandaag. Hij hoefde zijn mond niet eens open te doen. Het antwoord was toch al van zijn ogen te lezen. "What the hell." Geschrokken draaiden we ons naar het raam, waar Niall stond. We haastten ons naar het raam toe en keken onze ogen uit. Het straat is propvol van politiewagens en die verschrikkelijke gele papier was overall te vinden. "Is dit een crime scene?" vroeg Niall, net een tikkeltje te enthousiast, Weinig wist hij wat er echt aan de hand was.

Reacties: