FanFic.nl

Northerncross-Ranch

Hoofdstuk 5

Shean is in de zevende hemel, haar 13e sollicitatie in normale kleren was een succes. Nu is ze op weg naar huis met het contract in haar tas.
“Zo, nu eerst een wijntje om het te vieren”� denkt ze. Wat lijkt haar dat nu een leuke baan. Ze denkt terug aan haar baas Carlos, wat een vriendelijke man. Nog voor ondertekening van het contract stelde hij voor elkaar te tutoyeren. Ze zucht.
“En hij is zo knap. En ergens komt hij haar bekent van voor. Ze weet alleen niet waarvan. “Shean blijf met twee benen op de grond, hij is en blijft jouw baas”� spreekt ze zichzelf streng toe. Ze jubelt.
“Heerlijk morgen werken.”�
De volgende morgen meldt ze zich weer bij de balie onder in de gang. Carlos komt haar halen en zegt lachend.
”�Dit is de laatste keer dat ik jou kom ophalen. We gaan nu eerst een rondleiding doen en je personeelsbadge ophalen bij personeelszaken. Dan kun je zelf in en uit het gebouw komen.”� Als ze in de lift staan begint Carlos nog even over gisteren.
“Dat was een puike zet gisteren”� Ze kijkt hem lachend aan.
“Ik deed alleen maar wat gedaan moest worden”�
“Nou Ed loopt helemaal met je weg in ieder geval”� Als ze in zijn kantoor zijn gekomen bestelt Carlos twee koffie bij Milly. Vervolgens neemt Carlos met Shean door welke projecten onder haar verantwoording zullen vallen.
“Kijk”� zegt Carlos. “Deze projecten doe ik en daarbij ben ik bezig met nieuwe velden aan te kopen. Shean knikt.
“Het zijn erg interessante projecten”� reageert ze.
“Hier is een lijst met de namen van de mensen, die op de diversen projecten werken”�zegt Carlos haar de lijst gevend. “Kijk hier staat bijvoorbeeld Ed, die nu niet meer kan wachten om voor een vrouwelijke ingenieur te werken.”� Shean zegt lachend:
“Als alle personeel zo reageert voorzie ik geen problemen”�.
“Heb jij je koffie op?”�Ze knikt. “Dan gaan we eerst naar jouw kantoor en dan de rondleiding hier. Vanmiddag neem ik je mee naar de diverse projecten. Goed?”�
“Prima”� reageert Shean.

Seb is vanmorgen weer vroeg aan het werk gegaan. Kendall heeft hij niet gezien vanmorgen, die sliep nog. Er gaat een glimlach over zijn gezicht als hij aan zijn vrouw denkt. Hij kijkt naar haar foto op zijn bureau. Toen ze hem gisteren vertelde dat ze zwanger was had hij toch even tijd nodig om aan het idee te wennen. Maar hoe langer hij over een kind nadenkt. Hoe meer hij ervan overtuigd is dat hij en Kendall fantastische ouders zullen zijn. Daarbij is deze baby het eerste kleinkind van zijn ouders. Zijn gedachten dwalen af naar Carlos, die nog steeds niet getrouwd is en zo te zien ook geen haast heeft om aan de vrouw te raken. Dan bedenkt hij ineens dat Carlos gisteren middag laat het contract van Shean Smith kwam ophalen. Hij grinnikt. Shean waarvan Carlos dacht dat het een man bleek een vrouw van kaliber. Ze schijnt gisteren al een wonder verricht te hebben met één van de hydraulische boren. Wat hij ook zag, was dat zijn grote broer voortdurend naar haar keek.
“Laten we hopen dat die dame het aankan om met Carlos samen te werken, die is immers niet gemakkelijkste”� denkt Seb. Eigenlijk een beetje vreemd, Carlos is meestal in een heel ander soort vrouwen geïnteresseerd.
“Zo Seb nu aan het werk want anders komt er vandaag helemaal niets uit jouw vingers”� spreekt hij zichzelf berispend toe. Dan wordt er geklopt.
“Binnen”� roept Seb. Carlos steekt zijn hoofd om de deur.
“Heb jij even?”�
“Natuurlijk, Carlos, zeg het maar”�
“Ik heb Shean even naar haar kantoor gebracht en wilde het nu even met jou over haar hebben.”� zo begint Carlos. Seb reageert quasi geschokt.
“Je wilt toch niet vertellen dat je alweer van haar af wilt?”�
“Ben je helemaal gek?”� roept Carlos uit. “Ik heb nog nooit zo een technische vrouw gezien. Ongelooflijk.”� Seb gniffelt.
“Dus dat is het wat jou in haar aantrekt.”� Carlos kijkt boos en moppert.
“Hallo broertje, ze is personeel, weet je wel?”�
“Ja, dat weet ik”� zegt Seb. “Maar hoe jij gisteren naar haar keek. Nou goed het zal je type niet zijn”� Dan gaat er weer een glimlach over Carlos gezicht.
“Op technisch gebied kunnen we anders uren met elkaar praten.”� Seb heeft het niet meer. “Mijn god hoe romantisch”� reageert hij lachend.
“Oké Carlos. Welke projecten gaat zij leiden?”� Carlos somt de projecten op en voegt daar aan toe.
“Ik ben aan het bedenken dat ze mij kan assisteren bij Sterling 13”�
“Ojé”�zegt Seb. “Daar moet anders nog de hele installatie gebouwd worden”�
“Daarom juist, ze heeft misschien wel nuttige ideeën tijdens de bouw. Als ik hoor hoe zij gisteren te werk is gegaan, kon je wel eens gelijk hebben”�stemt Seb in.
“Trouwens Seb? Heb jij de calculatie van de dertien al rond? Ik moet onderdelen bestellen”�
“Zo goed als af. Ik zou alleen nog een afleverclausule erin willen hebben. Om te voorkomen dat men zich niet aan de aflevertijden houdt.”� Carlos tikt met een pen op Sebs bureau. Deze kijkt hem geïrriteerd aan.
“Nou Seb kom op, zet dat regeltje erbij dan kan ik verder.”� Zuchtend maakt Seb de calculatie in orde.
“Drammer”� gooit hij Carlos voor zijn voeten.
“Zo ik moet gaan. Even met onze nieuwe ingenieur eten om vervolgens naar de projecten te gaan.”�

David is zich aan het haasten. Hij wil koste wat kost op tijd achter zijn PC zitten.
“Het lijkt wel een date”� denkt hij bij zichzelf. Verdorie al half twaalf. Hij roept één van de voormannen.
“Ik moet even weg. Je weet wat jullie nog moeten doen?”� De man knikt. David springt op zijn paard en rijd in galop naar de ranch. Hij vergeet het paard behoorlijk vast te maken en rent naar binnen. Zijn moeder ziet het en schudt haar hoofd. David gooit zijn stetson op de kapstok en rent naar zijn appartement. Snel schakelt hij zijn PC in. Hij zet MSN en Travian aan. Ze is online. Snel tikt hij: “Hoi Garfield”�. Als antwoord krijgt hij een paar boze emoticons terug.
“Sorry schat, euh Patricia. Ben je er klaar voor?”�
“Nu zeker”� luidt haar antwoord. “Laten we beginnen”� stelt zij voor.
Het komende uur zijn beiden in een bloedige oorlog verwikkeld. Patricia heeft met haar troepen de aanval geopend op een veel grotere dorp van David. Zij zit thuis in Amsterdam in kleermakerzit voor de PC. De joystick krampachtig vasthoudend. Ze moet winnen, maakt niet uit hoe. David zit in een soortgelijke positie op zijn bed. Tong een stukje uit zijn mond. Zijn baseball pet achterste voren op zijn hoofd. Dit spel vereist zijn uiterste concentratie. Zoals het nu uitziet heeft hij zich van Garfield laten overbluffen. Hij dacht zijn grote dorp met een betrekkelijk klein leger te kunnen verdedigen. Komt zij met een leger aan, groter dan zijn dorp. Verbeten vecht David verder. Na anderhalf uur heeft Patricia zijn hele dorp ingelijfd en overgenomen. David kan zichzelf wel voor zijn kop slaan.
“Ingemaakt door een meisje. Erger kan toch bijna niet”� denkt hij. Hij vermand zich en gaat weer achter zijn PC zitten en tikt:
“Proficiat Patricia, dat was een heel slimme zet van jou. Wanneer mag ik een revanche?”�
“Mag ik alsjeblieft even genieten van mijn overwinning?”�vraagt ze.
“Heb jij een webcam?”� vraagt hij.
“Ja. waarom?”�
“Laten we onze webcams aan zetten. Ik wil het gezicht zien van de dame die me verslagen heeft”�. Patricia lacht en denkt.
“ Waarom ook niet eens kijken wie ik heb ingemaakt”� Als op commando zetten ze bijna gelijktijdig hun webcam aan. Patricia staart naar haar beeldscherm.
“Is dat David? Wow wat een gozer. Ze slikt en krijgt het er warm van. Hij ziet er fantastisch uit en die baseballcap geeft hem wat jongensachtigs.”� Ondertussen in Texas. David staart zichtbaar met open mond naar het beeldscherm.
“Help”� denkt David. “Is dat mijn tegenstandster? Ze is mooi. En hoe ze lacht. Ze kijkt ondeugend.”� Hij bestudeert haar aandachtig. “Prachtige ogen lang bruin haar. Hemel, die ogen.”�
Dan ziet hij haar berichtje op het scherm.
“Val ik zo tegen dat je me met open mond aanstaart? David kijkt beduusd naar zijn beeldscherm en schudt dan driftig zijn hoofd. Wat Patricia in Amsterdam doet schaterlachen. Het duurt even voor dat hij in actie komt. Snel tikt hij:
“Sorry, maar ik weet even niet wat ik moet zeggen. Laat ik het zo formuleren. Ik ben helemaal ondersteboven van jou”� Zij antwoord met een ‘cool’ emoticon met daarachter de tekst:
“Jij mag er ook zijn hoor, je ziet er aardig uit. Ben je de nederlaag alweer te boven?”�
“Nu ik jou gezien heb is het minder erg”� antwoordt David. Ondertussen blijft hij haar aankijken en bedenkt dan:
“Zullen we morgen ook even chatten? Ik wil je graag beter leren kennen. Zou jij dat leuk vinden?”�
“Ik dacht dat je een revanche wilde?”� zegt Patricia.
“Misschien moeten we een alliantie vormen en samen op oorlogspad gaan”� oppert David.
“Je durft niet meer?”� tikt Patricia in. David heeft zijn hoofd niet staan naar het spel. Snel maakt hij een printscreen, zodat hij een foto van haar heeft. Niet wetende dat aan de andere kant van de oceaan Patricia het zelfde al heeft gedaan. Beiden zijn van elkaar onder de indruk dat is wel duidelijk.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.