Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Il Divo » Northerncross-Ranch » Hoofdstuk 7

Northerncross-Ranch

1 mei 2009 - 12:37

1456

0

290



Hoofdstuk 7

Patricia heeft de foto van David zo groot mogelijk vergroot. Ze had eerst een screenprintje gemaakt maar de kwaliteit liet te wensen over. Dus heeft ze vliegensvlug haar fotocamera gepakt en met een speciale lens een foto genomen van het beeldscherm.
“Poeh”¯denkt ze. “Dat is mij nog nooit gelukt. Liefde op het eerste gezicht.”¯ Ze zit nu al uren de foto te bestuderen. De volgende keer vraag ik of hij zijn pet af wil zetten.
“Wat een prachtige ogen, en zo blauw”¯ mijmert ze verder. Ze is dolblij dat ze van hem heeft gewonnen, zo blijft ze in ieder geval in contact met ‘super David’. Ze lacht in zichzelf.
“Hij is echt super”¯ “Hoe zou zijn stem klinken?”¯ Ze heeft zelf een microfoon op haar laptop maar gebruikt die alleen maar om met vriendinnen te kleppen. Ze neemt zich voor David te vragen om er ook één te gaan gebruiken. Ze heeft haar bord nog niet leeg maar ze krijgt geen hap meer door haar keel.
“Wat wil ik ook met al die vlinders in mijn buik”¯ denkt ze.

David brengt samen met Maria en Dave, Saundra naar het vliegveld. Carlos en Seb hebben thuis al afscheid van haar genomen.
“Pas goed op jezelf kindje en als je heimwee hebt bellen hoor. We regelen gelijk een ticket naar huis voor je. Goed?”¯ vraagt Maria. Saundra knikt.
“Natuurlijk mam en ik bel zo vaak mogelijk”¯. Ze geeft eerst haar moeder en dan haar vader een dikke knuffel. Als ze bij David komt, tilt deze haar op en zwaait haar in het rond.
“We Msnnen en ik wil op de hoogte gehouden worden over die chatvriendin van jou. David lacht.
“Zeker weten”¯ Nog een laatste kus en dan loopt Saundra naar de incheckbalie. Een laatste keer zwaaien en tot ziens Texas. Zwitserland ‘here I come’.

De volgende dag is Urs op weg naar het vliegveld. Hij heeft een bordje meegenomen met daarop de naam Saundra Sterling. Hij is benieuwd naar het meisje. Hij parkeert zijn auto en loopt naar de ontvangsthal. Even kijken of het vliegtuig vertraging heeft. Nr. 8139 komende uit Parijs want daar heeft het vliegtuig en tussenlanding gemaakt van American Airlines wordt om 21.15 verwacht. Hij kijkt op zijn horloge 21.10 uur, dat valt mee. Het duurt echter toch nog een klein half uurtje voor de eerste passagiers de ontvangsthal binnen komen. Urs steekt zijn bordje omhoog en wacht rustig af. Dan staat er ineens een dame voor hem met lang blond haar en blauwe ogen. Zij lacht en steekt hem een hand toe.
“Ik ben Saundra Sterling. Jij bent van hotel ‘Zum Goldene Ochsen?”¯ Urs knikt en stelt zich voor.
“Heb je de koffers al?”¯ Ze knikt wijzend op de drie koffers die naast haar op de grond staan. Urs neemt twee koffers en vraagt of het lukt de derde koffer zelf te dragen. Ze lopen samen naar Urs auto en stappen in. Als Urs zijn auto weer op de autostrada heeft vraagt hij beleefd hoe haar reis was.
“De reis was goed alleen slapen gaat niet zo goed in een vliegtuig.”¯
“Je hebt geluk het is hier al avond en je kun dus vrij snel je bed op zoeken.”¯
“Hebben jullie al een bed voor mij klaarstaan?”¯ vraagt Saundra verwondert.
“Natuurlijk, maar dadelijk eerst uitrusten en morgen bespreken we de rest. Saundra kijkt hem dankbaar aan. Ze is bekaf.
In het hotel wordt ze welkom geheten door Caroline en Herman. Sepple laat zijn neus ook nog even zien.
“Morgen stel ik jou de rest van de familie voor.”¯
“Hebben jullie een grote familie?”¯ vraagt Saundra. Urs licht even toe.
“ Sepple is de oudste, dan kom ik en dan de drie meiden.
“Wat gezellig”¯ roept Saundra uit. “Ik heb thuis alleen maar broers.”¯
“Wacht maar tot je de meiden leer kennen”¯ waarschuwt Urs. Na een welkomstdrankje loopt Urs met Saundra mee om haar kamer te wijzen. Ze wenst iedereen welterusten en neemt zich voor haar ouders nog even te bellen.

Shean begint haar draai al aardig te vinden op haar nieuwe werkplek. Over het algemeen hebben de mannen die op de diverse projecten werkzaam zijn geen moeite met een vrouw als baas. En de enkeling die meende een grote mond te moeten opzetten, heeft ze terplekke, in bijzijn van zijn collega’s van repliek gediend. Het is heel interessant werk maar de grootste uitdaging lijkt haar toch wel de nieuw te bouwen installatie. Carlos is een fantastische baas die op technisch gebied erg kundig is. Vaak vraagt hij haar wat zij er van vindt. Hij hoort haar geduldig aan en vormt dan pas zijn mening over haar werk. Dat betekent echter niet dat ze het overal met elkaar eens zijn. Maar dat is ook niet nodig. Beiden hebben technisch inzicht en zijn capabel genoeg om hun mening bij te stellen. Shean staat telkens weer verbaast te kijken waar Carlos al die technische wijsheden vanaf haalt. Zoals nu is hij bezig met de tekening van de nieuwe installatie. Hij blijft de tekening veranderen en verbeteren. Hij is niet gauw tevreden met zich zelf. Ze moest vandaag toch lachen met Seb die op financieel gebied de teugels strak houdt. Carlos noemt hem liefkozend. “Krent”¯.Maar in werkelijkheid vullen de twee directeuren elkaar perfect aan.
Shean en Carlos werken uren onafgebroken om de tekening zo optimaal mogelijk te krijgen. “Zo”¯ zegt Carlos. “Vanaf morgen kunnen we de materialen en onderdelen gaan bestellen. Shean kijkt nog eens kritisch naar het beeldscherm met de tekening. Ze slaat de tekening op en vervolgens weer opnieuw maar als test. Vervolgens tilt ze behendig de diverse onderdelen uit de CAD tekening. Ze creëert ruimte tussen de diverse onderdelen. Zo ontstaat er een lagen palet. Carlos kijkt verwondert over haar schouder mee. Als ze alle lagen eraf heeft blijft de onderste laag staan. Ze draait zich om naar hem.
“Volgens mij hebben we dit als eerste nodig”¯
“Mijn complimenten dame, dat is verrekte handig”¯.
“Zo doe ik dat altijd”¯ antwoordt zijn.
“Ik dus niet”¯grijnst Carlos. “Zo is de tekening veel makkelijker te lezen.”¯ Als hij een blik op de klok werpt ziet hij dat het al negen uur is. Geen wonder dat hij honger heeft. Thuis is het avondeten natuurlijk allang weer geweest. Hij kijkt naar Shean . “Zij zal ook wel honger hebben.”¯ Denkt hij.
“Kom op meid, wij stoppen ermee voor vandaag”¯ spreekt hij haar toe.
“Wat nu al?”¯vraagt ze lachend.
“Zeg heb je geen zin om een hapje met mij te gaan eten? Ik eet niet graag alleen? Ik trakteer omdat ik je zo lang heb laten doorwerken.”¯
“Shean sluit de computer af.
“Oké, thuis wacht toch niemand op mij.

David zet zijn PC aan. Even kijken of zijn game vriendinnetje er al is. Nee, nog niet. Dat is jammer. Hij laat MSN aan staan en surft wat op internet. Dan verschijnt een blokje rechts onder in beeld dat Patricia zich heeft aangemeld. Snel tikt hij: “Hoi Patricia”¯.
“Hé David, je was er al. Met webcam?”¯ tikt ze.
“Wat mij betreft goed, als jij dat ook wilt?”¯ De webcams gaan aan en David kijkt lachend naar haar ondeugende snoetje.
“Volgens mij kan ik paarden met haar gaan stelen”¯denkt David. Ping.
“Hé, je hebt je cap niet op. Dit staat je veel leuker”¯ David lacht.
“Dat is echt iets voor vrouwen”¯ denkt hij. Hij vervolgt: “Heb jij daar ook een microfoon? Ik zou dolgraag jouw stem willen horen”¯. Patricia klikt haar microfoon aan.
“Oké maar alleen als jij die van jou ook aanzet.”¯ Weer die smile over zijn gezicht. Snel zet hij zijn microfoon aan.
“Kun je me horen Patricia?”¯
“Luid en duidelijk”¯ klinkt het. Ze kijken elkaar aan en even lijkt het erop dat geen van de twee iets gaat zeggen.
“David, wat ben je aan het doen?”¯ roept Patricia uit.
“Naar jou kijken”¯ lacht hij.
“En dat gaat niet vervelen?”¯ vraagt zij weer. Hij schudt zijn hoofd.
“Zeg Patricia, waarom is je nickname Garfield?”¯ Ze lacht.
“Niet weglopen ik ben zo terug. Twee minuten oké?”¯.
“Oké, je maakt me wel nieuwsgierig hoor”¯geeft David haar terug. Zich afvragend wat ze in hemelsnaam aan het doen is, surft hij nog even over het net.
“Ik ben er weer”¯ hoort hij haar stem weer. Hij kijkt naar de webcam en schatert het uit.
“Mijn hemel, lieve schat, wat een verzameling. Ben jij zo’n fan van die Garfield?”¯
“Wat ziet hij er ontspannen uit”¯ denkt Patricia. “En wat zei hij daarnet? Schat? Lieve schat?”¯ Ze voelt haar gezicht rood worden. Ojé dat zul je net nu hebben. Zit ik hier te blozen als een tiener. Snel staat ze op en roept:
“Ben zo terug, even dit opruimen”¯. David staart naar het lege beeld. Als ze na een tijdje terug komt, kletsen ze nog een tijd samen en hebben allebei het gevoel of ze elkaar al jaren kennen.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.