FanFic.nl

The eyes of the Prophet

What the Authority wants

Na de uitspraak van deze woorden ontstond er een hoop commotie: diverse clanleden hapten angstig naar adem of mompelden vlug een paar beschermende spreuken om hun vege lijf vampiervrij te houden. De reacties raakten Eric’s koude botten niet, in tegendeel: in een oogwenk was hij de schuur uit gestormd. De wind gierde in zijn oren terwijl hij zich op ijl tempo verwijderde van Wichtail. Pas toen hij aankwam bij het vertrouwde bosje, liet hij zijn emoties de vrije loop. Met een schreeuw ontwortelde hij een van de oude bomen en sloeg de stam aan gruzelementen. Daarna ging hij het struikgewas te lijf: vloekend trok hij de verschillende struiken uit de grond en smeet ze zo ver hij kon. Pas na enkele minuten werd zijn woede milder. Hij zonk neer tussen de ravage die hij had aangericht en begroef zijn gezicht in zijn handen. Het bloed kolkte door zijn aderen en de verschillende schrammen die hij had opgelopen tijdens zijn woedeaanval brandde behoorlijk. Het was jaren geleden dat Eric nog zo’n haat en afkeer had gevoeld voor iemand en die op zo’n brutale manier had geuit. Maar de oude helleveeg Marnie had in geen tijd al zijn negatieve gevoelens weten op te wekken alsof ze de doos van Pandora had geopend. Haar arrogantie en macht hadden hem in ongeziene tijd de kast op gejaagd. Ze was iets van plan wist Eric: iets smerigs, iets verraderlijk en Freya zou ongewild deel uit maken van haar verdorven plan.

Het volgende ogenblik werd hij overmand door een andere emotie: het was Godric die hem opriep via de band van verwantschap. Eric waar ben je? Heb je ze al gevonden?
Eric hapte geruisloos naar adem en trachtte krampachtig iets terug te sturen: Ja, ik heb ze gevonden nabij Witchtail… Ik moet alleen nog haar vertrouwen zien te winnen…
‘Mooi zo,’ reageerde Godric tevreden ‘Je krijgt een paar dagen de tijd om haar voor te bereiden. De Autoriteit is nu bezig om al de overige nesten in de buurt te bevragen over hun moordgedrag.’
Het beklemmende aanwezigheidsgevoel verdween even zeer als die gekomen was toen Godric zich mentaal terugtrok van zijn schepping. Eric bleef een paar tellen verbluft zitten: hij mocht dan al vierhonderd jaar lang vampier zijn, de oproepen van Godric bleven onaangenaam en ronduit stresserend.

‘Eric?’
Eric keek op en zag Freya naderen. In tegenstelling tot anders klonk haar stem niet feeënachtig, maar bang en onzeker. Haar onbezorgde en lichtvoetige manier van lopen was veranderd in dat van een kreupele, oudere vrouw. Zijn engeltje was veranderd in een bang vogeltje met gebroken vleugels. Handwringend schuifelde dichterbij, in het maanlicht kon Eric duidelijk zien dat ze had gehuild. Hij zweeg en bleef zwijgen tot ze vlak voor hem stond. Freya slikte een paar keer zenuwachtig waarbij haar glasgroene ogen alle kanten op schoten en stortte toen met een kreet in.
‘Het spijt me,’ jammerde ze en ze barste weer in snikken uit ‘Het was niet mijn fout, ik heb je niet verraden. Ik zou je nooit of te nooit verraden, maar grootmoe had de schuur magisch beveiligd zodat ze weet wie er wanneer in de schuur komt. Als ik dat had geweten had ik je daar niet verborgen.’
‘Je grootmoeder houdt wel van beveiligen en betoveren hé.’ Sprak Eric laconiek ‘Je zou haast denken dat ze er plezier in heeft.’
Freya kromp ineen ‘Grootmoe bepaald heel ons leven in de gemeenschap. Zij is de baas en zij regeert ons met ijzeren hand om de familietraditie verder te zetten.’
Eric trok ironisch zijn wenkbrauwen op ‘En jullie lijden dat allemaal? Spotte hij. ‘Heeft in al die jaren niemand ooit gepoogd om haar eens stevig op haar plaats te zetten? Is er dan niemand die haar qua hocus pocus even de les kan lezen?’
‘Neen,’ kermde Frey ‘Ze is te sterk, te machtig. Ze komt voort uit de machtigste heksenfamilies die er zijn: haar bloed is door en door magisch.’ Ze keek hem met grote, bange ogen aan. ‘Je moet me geloven,’ zei ze hees ‘Ons geslacht en onze clan zijn bezeten van bloedlijnen: alleen met een goede heksenfamilie mag je trouwen en kinderen verwekken. Doe je dat niet, dan ga je er onvermijdelijk aan.’
‘Als je familie dan zo kieskeurig is op het bloed: waarom slaagt er dan niemand in om Marnie te overtreffen?’ snauwde Eric en hij greep haar vast. ‘Zijn er dan geen broers of zussen die haar bemoeizucht beu zijn en samenspannen? Is er dan niemand die inziet dat wat ze van plan is illegaal is en zelfs levensgevaarlijk?’
Hij liet de jammerende Freya los en spuwde minachtend op de grond.
‘Vampierbloed is zo krachtig dat het heilig is.’ Gromde hij ‘Wij vampiers bewaken ons bloed met ons leven. Wanneer heksen het gaan aanwenden om te gaan toveren, zijn wij de klos. Want dat is wat Marnie van plan is nietwaar? Ze wil vampierbloed toepassen in haar magische praktijken en zo de effecten van haar magie versterken.’
Grote tranen stroomden over Freya’s wangen terwijl ze langzaam knikte.
‘Die obsessie heeft ze van haar vader –mijn overgrootvader geërfd,’ murmelde ze ‘Die liet zijn jongste zoon zelfs omvormen tot vampier om diens bloed te gebruiken, maar eenmaal overgezet wist Franciscus te ontsnappen. Enkele belangrijke clanleden werden toen door Franciscus omgebracht om de drang naar vampierbloed te temperen, maar Marnie liet hij leven. Ze was te jong om te beseffen waar ze mee bezig was, dus liet hij haar ongemoeid.’
‘Zonde.’ Bomde Eric gemeend en Freya ging verder met haar relaas: ‘Door die gebeurtenissen was Marnie de oudste van de resterende clanleden en dus zette ze de traditie naar bloedzuiverheid voort – het gewilde vampierbloedplan liet ze varen, omdat ze wist dat Franciscus zou weerkeren mocht hij erachter komen, om de resterende clanleden uit te moorden.’
‘En nu ziet ze een andere vampier verschijnen en bedenkt zich dat Franciscus het minder erg zou vinden mocht er een andere vampier aan geloven.’ Vulde Eric aan ‘Fantastisch plan gewoon.’
Freya friemelde nerveus aan de zoom van haar rok.
‘Ik wil gewoon dat je weet wat er aan de hand is.’ Zei ze gesmoord. ‘Ik weet hoe ze is en hoe ze haar plannen doordrijft. Ze zal iedereen meesleuren in haar walgelijke plan. Bovendien heb ik de toekomst hieromtrent gezien.’
Eric keek op en Freya wende haar blik af: het was de eerste keer dat ze sprak over haar eigen voorspellingen. Eric’s hand gleed over haar onderarm en greep haar hand vast, ze huiverde alsof ze het ijskoud had. Eric forceerde niets en uiteindelijk kwam Freya’s voorspelling er met horten en storten uit. ‘Ik krijg soms beelden door… gruwelijke beelden vol bloed en afgeslachte clanleden…’
‘Afgeslacht? Door wie of wat?’
‘Vampiers…’ rilde Freya ‘Ik zie ze in mijn dromen… boos over het onrecht dat ze is aangedaan en de geschonden wetten…’
‘Herken je de vampiers?’
Ze schudde ze het hoofd. ‘Ik kan niet afleiden of het Franciscus is, want ik heb hem nooit gekend laat staan gezien. Zijn gedwongen transformatie was ver voor mijn tijd…’
Eric opende zijn mond, maar Freya schonk hem een waterige glimlach: ‘Het was ook jou niet Eric.’
‘Hoe wist je eigenlijk wie ik was?’ flapte Eric de vraag eruit die hij zich al zoveel jaren had gesteld. ‘Jaren geleden toen jij nog een kind was en ik afkwam op je zeemzoete geur?’
Freya lachte verlegen en sloeg haar ogen neer. Toen ze hem weer aankeek glansden haar groene ogen. ‘Ik had eerder die nacht gedroomd over je,’ sprak ze zacht en eerbiedig ‘Ik had gezien waar je was en besefte direct wie en wat je was. Het klinkt raar, maar soms overvallen dat soort zaken me gewoon.’
Ze veegde haar gezicht af met haar mouw: ‘Ik zie er vast verschrikkelijk uit.’ Zei ze lichtelijk gegeneerd. ‘En je bent vast zwaar teleurgesteld over wie mijn bloedverwanten en clangenoten zijn en vooral wat hun ware bedoelingen zijn.’
Eric keek haar een paar ogenblikken lang en afwachtend aan. ‘Ik apprecieer je verontschuldigingen.’ Zei hij na een poosje ‘Maar ik kan ze niet aannemen vanwege het simpele feit dat je niet verantwoordelijk kunt worden geacht voor ze.’ Freya keek opgelucht.
Eric haalde diep adem: ‘Maar ook ik heb iets te verbergen voor je.’
En in de minuten die volgden vertelde Eric haar alles over zijn band met Godric, het nest dat ze samen deelden, de moordpartij die Candide en haar gevolg hadden aangericht en de confrontatie met de Autoriteit die daaruit voortsproot.
‘Godric wou een verder gezichtsverlies tegenover de Autoriteit tegengaan.’ Besloot hij zijn verhaal ‘Daarvoor deed hij hen een aanbod: een nieuweling die zijn of haar leven ten dienste zou stellen voor de Autoriteit en in ruil daarvoor vergetelheid voor zijn blunder.’
Freya snakte naar adem.
‘Dus ik ben het zoenoffer voor de Autoriteit.’ Besloot ze met trillende stem en ze begon weer te rillen. ‘Ik moet vampier worden om jou en je maker te redden van gezichtsverlies.’
Eric sloeg zijn gespierde arm om haar schouders en drukte haar stevig tegen zich aan. ‘Zo hoeft het niet te gaan.’ Fluisterde hij beslist in haar oor ‘Niet als jij het niet wilt lieverd.’
Ze haalde reutelend adem terwijl haar handen krampachtig in zijn rug klauwden. ‘Ik weet niet wat ik wil…’ mompelde ze bijna onhoorbaar ‘Ik weet alleen dat ik wegwil vanuit de Azende Aasgier en mijn eigen ding wil doen zonder dat ik daarvoor mijn gave moet verbergen.’
‘Bij de Autoriteit zul je, je gave alles behalve moeten verbergen.’ Zei Eric met tegenzin en hij begroef zijn neus in haar donkere haren. ‘In tegendeel je zult constant als waarzegger moeten optreden en meer moeten voorspellen dan ooit tevoren. Je zult nooit vrij zijn, Freya. Je gave zal je volledig opslokken.’
‘Ik wil mijn gave niet verliezen.’ Zei Freya grimmig en ze liet hem abrupt los. ‘Ik ben ermee geboren en ik zal ermee sterven… Mijn moeder en grootmoeder hebben alle gegevens over zieners verzamelt en geordend, daaruit blijkt dat de weinige zieners die ooit verandert zijn in vampier hun gave gedeeltelijk behielden, zij het in een wispelturige vorm.’
Eric gaapte haar aan, hij kon zijn oren niet geloven: ‘Je wilt vampier worden?’ siste hij ongelovig.
‘Geen idee,’ verzuchte Freya en ze keek gekweld en afgepeigerd. ‘Maar ik wil een leven dat meer te bieden heeft dan gedwongen voorspellingen en een huwelijk dat gebaseerd is op de kwaliteit van het heksenbloed.’
‘Denk er goed over na.’ Zei Eric ernstig en hij kneep in haar zachte schouder. ‘Je hebt geen idee welk leven je te wachten staat als de Autoriteit je opeist.’
Freya haalde onverschillig haar schouders op.
Eric streelde teder haar rug en trok haar dichter tegen zich aan. ‘Ik beloof dat ik je niet zal keren als je dat niet wilt,’ fluisterde hij ‘Ook al betekent dat, dat ik de Autoriteit tegen de borst stoot of erger: dat ik moet breken met Godric.’
Met tegenzin liet hij haar los. ‘Ik zou graag de rest van de nacht met je doorbrengen, maar ik moet me dringend voeden wil ik niemand te lijf gaan.’
‘Hoe lang geleden heb je, je gevoed?’
‘Enkele dagen geleden, vlak voor de Autoriteit kwam.’ Peinsde Eric ‘Maar het waren drukke nachten dus moet ik mezelf weer aansterken.’
‘Je mag gerust mijn bloed drinken.’ Bood Freya behulpzaam aan. ‘Als je, je tenminste kunt beheersen.’
‘Dat kan ik niet aannemen.’ Zei Eric vlug en hij schudde zijn hoofd. ‘Je bent me eerlijk gezegd te dierbaar om zomaar van je te gaan drinken.’
‘Ik heb er geen problemen mee.’ Zei Freya speels, ze streek haar gitzware haren naar achteren en ontblootte zo haar melkwitte hals. Even treuzelde Eric: hij vroeg zich af of hij dit kon maken, maar toen ze voor hem ging staan: nerveus, maar vastberaden zwichtte hij. Hij greep haar vast, trok zijn hoektanden en boorde ze in haar nek.

Reacties: