FanFic.nl

I Don't Wanna Hurt || Harry styles [end]

--> 22 Nothing going on..

Na nog een heerlijke nacht met Emily open ik me ogen. Ik kijk naast me naat emily. Ze lijkt elke dag wel weer mooier te worden. Ik kon gister avond totaal niet slapen. Ik kon aleen maar aan die Owen denken. Vandaag is het de 25ste als hij echt mij echt iets gaat aan doen dan moet dat morgen gebeuren. Ik ben nu toch wel echt bang. Misschien moet ik het toch maar allemaal aan Emily vertellen. Maar niet voor de brits ik wil niet dat haar avond verpest word ik vertel het haar daarna wel. Ik sta op en loop de douche in. Als ik klaar ben hoop ik een zacht klopje op de deur dat moet Zayn zijn. ja of Mary maar die was er gister ook niet. Ik open de deur en inderdaad het is Zayn. “goeie morgen. Kom je zo naar Niall’s kamer Paul wil ons spreken.” Zegt hij. Hij is overduidelijk net wakker hij loopt dan ook weer als een zombie veder. Ik laat een briefje voor Emily achter en loop Zayn dan achterna. Als ik binnen kom vertelt Louis vol enthousiasme een verhaal aan Niall die het blijkbaar allemaal heel grappig vind. Zayn ligt tegen Liam aan met zijn ogen dicht. Liam zelf zit op zijn mobiel. Ik plof naast hem neer. “goeie morgen.” Zegt Liam. “goeie morgen.” Zeg ik terug. “hoe zit het nu met Danielle?” vraag ik uit puur nieuwsgierigheid. “Dat is uit.” Zegt hij. “voor altijd denk je?” Liam zucht. “dat is wel de bedoeling.” Ik hoor de verdriet in zijn stem. “je bent beter af geloof me. “ ik leg me hand op zijn schouder. Liam lacht naar me. “misschien wel ja.” Dan komt Paul binnen en begint meteen met de meeting.

Na een lange meeting loop ik met Liam terug naar de kamers. “ik ga haar wel missen denk ik” zegt Liam na een tijdje. “het komt wel goed. Het begin is zwaar maar zoals ze over je heen walste was niet normaal Liam. En vertrouw me het gaat over.” Probeer ik hem gerust te stellen. Liam knikt. Dan ben ik bij mijn kamer aan gekomen. “hou vol he.” Roep ik nog naar Liam die door loopt. Ik haat het als mensen om wie ik geef verdriet te zien hebben. Hij komt er wel weer boven op. ik open de kamer en meteen zie ik dat Emily er niet is. ik dacht het al wel waarschijnlijk is ze bij Eleanor. En als ik op me telefoon kijk heb ik een sms’je van haar:

Hee,
Ik ben bij El
Love You! Eem

Zie je wel. Ik laat me mobiel in me zak glijden en pak een flesje uit me minibar. ik open een flesje en begin over Owen na te denken. Hoe wil ik het aan Emily gaan vertellen? Moet ik het wel vertellen? Wat als hij helemaal niks gaat doen? En bij wie? Ik heb liever dat hij mij wat aan doet dan Emily. Hoe weet ik dat hij het morgen pas doet? Wat als hij het vandaag gaat doen? Misschien ligt Emily nu wel in een steegje. Fuck.. wat doe ik hier ik moet bij Emily zijn. Ik moet haar beschermen. Ik schiet om hoog en ren zo snel als ik kan naar Louis en Els kamer. Ik gooi de deur open en vlieg Emily die met Eleanor in gesprek was aan. Ik druk haar in tegen me aan. “woow, Hazz wat is er?” vraagt ze overdonderd. “ik wil je niet kwijt.” Luister ik in haar oor. De tranen stromen over me wangen. Ik ben zo bang. Emily wrijft zachtjes over me rug. “Ik jou ook niet schat maar wat is er?” vraagt ze terwijl ze me van haar afduwt zodat ze me aan kan kijken. “niks ik.. ik was gewoon bang om je kwijt te raken.” Ik durf haar niet eens aan te kijken. Ze drukt me weer in haar armen. “ rustig maar, mij raak je niet zo maar kwijt lief.” Zegt ze zacht. Ik maak me los. “ja weet ik ook wel.” Zeg ik. “Je hoeft niet bang te zijn lief.” Zoals gewoonlijk zegt ze precies wat ik nodig heb.

Na tien minuten toe te kijken hoe Emily en Eleanor elkaars haar doen belt Paul Louis dat we naar the O2 toe moeten. Met tegen zin loop ik de deur uit. “let je goed op jezelf?” geef ik Emily mee. Ze knikt. Dan loop ik naar El die met Louis stond te praten. “ik wil dat je goed op haar let. Verlies haar niet uit het oog.” Zeg ik. “Hazz… dont worry. Ze kan heel goed voor zichzelf zorgen.” Zegt ze. “ik wil gewoon dat je op haar let.” Eleanor zucht. “Ja ik zal op haar letten” zegt ze. Dan loop ik met Louis naar de parkeerplaats waar we in een busje stappen. Louis blijft maar vragen stellen over wat er aan de hand is. ik blijf zeggen dat er niks is. ik wil niemands avond verpesten we staan tenslotte over 3 uur op het podium. Ik besluit me zoveel mogelijk te richten op dat optreden. We doen voor de eerste keer One way or another. Ik ben best wel zenuwachtig maar niet zo erg als Niall die geen seconde stil zit. Hij zit letterlijk te stuiten in zijn stoel. Heel langzaam door de vele fans die ons volgen rijden we richting the O2.

Sinds dien gaat alles heel snel. We repeteren het optreden en kleedden ons daarna meteen aan. Ik heb een bloesje met een printje erop aan. Daarover heb ik een zwarte blazer met een witte bloem en een pikzwarte strakke broek. Lou (styliste) doet me haar terwijl ik met Lux speel. Ook doet Lou een beetje make-up op. Wij zijn de openings-act dus we zien de meiden pas weer als we in de zaal zitten. Daar baal ik wel van. Ik het totaal geen rust als ik niet bij haar in de buurt ben.

Eindelijk is het moment daar we gaan over een minuut het podium op. “succes boys!” roept Louis door het lawaai van de zaal heen. Iedereen wens elkaar succes en dan lopen we het podium op. Ik word verblind door de lichten.

Reacties: