Hoofdcategorieën
Home » One Direction » It All Starts Over Again » Hoofdstuk 8
It All Starts Over Again
Hoofdstuk 8
POV Chantal:
Ik beweeg zenuwachtig van mijn linkerbeen op mijn rechterbeen.
Ik zucht, en zie dat Kim met haar handen speelt, ze staart naar de grond.
Alsof er niks aan de hand is, alsof niks is gebeurd.
'H-hh-oe bedoel je uitt-tt-maken?' stottert Louis wat, en beweegt onbegrijpelijk met zijn handen. Die gebaren, het doet hem pijn, dat is zeker.
Ik kijk Kim aan, en voel dat Harry van hand pakt. Eventjes voel ik me van binnen weer opgloeien, maar dat verdwijnt na een poosje weer.
'Gewoon, Louis, je weet heus wel waarom!' roept ze boos, en kijkt me aan.
'Kom je nog of niet?' zegt ze, en kijkt wat nerveus. Ik kijk omhoog, Harry aan.
Hij knikt, en ik geef hem een dankbare wenk. Snel geef ik hem een kus, en ik voel dat Kim mij al meetrekt.
Ze trekt me best wel onhandig mee, ik voel dat ze weg wil.
Ik kijk nog is snel achterom, en zie dat Louis met zijn ene hand in zijn gezicht wrijft, en met zijn andere hand in zijn kapsel wroet.
Hij kijkt verdrietig, de boys troosten hem. Ik zucht, waarom Kim, waarom?
Na een tijdje zijn we bij thuis, en we lopen naar boven.
'Niet Louis kamer...''mompelt ze als ik daar naar binnen wil lopen.
Ze schud, en ik knik. We lopen samen nog is naar boven, de logeerkamer.
'Hier slaap ik vanaf nu' zegt ze, en gaat op bed zitten. Ik frons met mijn wenkbrauw, en kijk haar verward aan.
'Ik weet wat je denkt, maar ik heb niks anders! Ik slaap hier alleen omdat ik anders niet kan!' roept ze, en kijkt me boos aan.
Ik schud snel, en ga naast haar zitten. Ik zie dat haar tranen opkomen.
'Sorry, het spijt me' zeg ik, en omarm haar.
Ik voel haar trillen, en ze snikt een beetje. 'Ik snap nog steeds niet waarom ik dat deed..' biecht ze op, en ik slik. 'Chantal, ik heb nu zoveel spijt!' roept ze, en ik knuffel haar. 'Waarom deed je het dan?' vraag ik wat ongemakkelijk, en ze schud onbegrijpelijk met haar armen. 'Omdat hij niet meer van me houd..' fluistert ze, en laat haarzelf achterover vallen. Ik laat me ook vallen, en kijk Kim aan. Haar mascara is helemaal uitgelopen, en ik moet er zachtjes van grinneken. 'What's wrong?' vraagt ze, en ik pak een spiegel van het nachtkastje.
Snel geef ik het aan haar, en lach. Als ze het zelf ook merkt, ligt ze in een deuk.
'Ik lijk wel een clown!' zegt ze, en veegt met haar mouwen de troep eraf.
Ik knik, en lach nog wat.
We horen een deur beneden opengaan, en horen stemmen.
'Ze zijn er....' mompelt Kim, en ik hoor aan haar stem dat ze het niet zo leuk vindt. Ik knik, 'Wat nu?' vraag ik zo voorzichtig mogelijk, en ze bijt op haar lip.
'Ik vermijd hem gewoon, het leven gaat door,ja, dat doe ik' zegt ze vastberaden, en staat op.
We lopen eerst naar de badkamer, en ze frist zich wat op. Na haar gezicht goed afgedroogd te hebben zie je niks meer van de uitgelopen mascara, gelukkig, een probleem opgelost.....
Kim loopt voorop naar beneden, ze wil echt gaan doen alsof er niks aan de hand is. Ik zucht, maar ben wel weer blij om Harry te zien, en natuurlijk de rest.
Kim loopt de keuken in, en snel volg ik haar. Ik hoor dat ze in de woonkamer zijn, en Kim pakt wat drinken. 'Wil je ook?' vraagt ze, en kijkt wat down.
Ik knik, en ze pakt wat glazen. Dan komt Louis de keuken ingelopen, en ik kijk snel naar Kim. Ze bijt op haar lip, maar doet alsof er niks aan de hand is.
Louis loopt hulpeloos naar haar toe, 'Ik laat jullie wel even alleen..' zeg ik, en loop snel weg.
In de kamer tref ik de rest aan, en ren snel naar Harry. 'Ik heb je te lang gemist!' gil ik, en spring in zijn armen. 'Awhh' zegt hij, en port me in mijn zij.
Ik lach naar hem, en geef hem een zoen. We horen de stemmen vanuit de keuken, ze klinken niet echt blij zo te horen....
POV Kim:
'Wil je ook?' vraag ik, en pak wat glazen. Als ik net wat drinken wil pakken, hoor ik Louis binnenkomen. Shit! Ik zie Chantal snel vluchten, en kijk Louis aan.
Hij heeft gehuild, zo te zien. Ik bijt op mijn lip, dit is dus echt niet fijn!
Hij loopt naar me toe, maar ik negeer hem gewoon. Zo kom ik er makkelijker overheen. 'Kim, alsjeblieft, leg het me uit!' zegt hij, en komt voor me staan. Ik draai me om, en ga verder met drinken pakken. Ik slik, hoe moet ik me hieruit redden. 'Laat me met rust!' roep ik, en wil mijn mobiel pakken.
Hij pakt mijn arm, en draait me om. 'Nee, Kim, je begrijpt het niet! Ik hou van je, en dan doe je dit!' roept hij nu, en ik kijk in zijn ogen.
Ze zijn zo mooi, groen-grijzig, en dan die lieve lach, enn...en...
Hij kijkt bang, verbaasd, maar ook verliefd, en lief.
'Je weet het zelf ook heel goed' mompel ik, en hij kijkt me verbaasd aan.
'En je moet weten dat ik alleen hier blijf omdat ik niet anders kan! En laat me nu met rust!' roep ik boos, en trek mezelf ruw uit zijn hand.
'Kim nee, alsjeblieft, ga niet weg!' roept hij, maar telaat.
Ik pak mijn jas, en trek de deur open.
Ik hoor Louis achter me aan komen rennen, maar ik gooi de deur met een klap dicht. Snel wankel ik weg, en pak mijn mobiel.
Ik kijk om me heen, waar kan ik naartoe?
Ik zucht, en schud. 'Ik heb helemaal nu helemaal niks....' mompel ik wat, en ik voel alweer wat tranen opkomen branden......
Reacties:
Oh kim *schud hoofd*