Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fame Ranch ~ft. 1Dlovez » The Meeting
Fame Ranch ~ft. 1Dlovez
The Meeting
Lesly's POV
“WAT??” Riepen we in koor “NO WAY!” riep ik. “NIET DIE SUKKELS” Riep Lauren. Onze vader krapte zich achter zijn oor. “Meiden even rustig” zei hij. We probeerde te protesteren maar onze vader verloor zijn geduld. “Klaar meiden. One Direction komt hier logeren. Punt uit” En hij liep weg. Lauren en ik keken elkaar aan. “Oh ja meiden, niemand mag het weten!” “Oke…Wacht ! Niemand? Maar het personeel dan?” vroeg Ik “Lesly dat regel ik wel” en hij liep weg. “Les kom” Lauren trok me mee. Ik dat niet meer zo zin om te rijden. We zetten onze paarden weg. “JASON!” riep ik. Hij kwam aanlopen. “Wil jij even op de paarden passen voor de lessen beginnen?” hij knikte en Lauren en ik liepen weg. “Kom Les, gaan we muziek maken” Ik werd een stukje blijer. Muziek maken met mijn zus was een van de leukste dingen. We pakten alle bij onze gitaar en gingen naar buiten. Lauren zette de akkoorden voor Teenage Dirtbag in. Ik volgde. Lau begon te zingen en ik deed mee. We waren lekker aan het zingen en spelen dat we niet eens doorhadden dat er iemand achter ons kwamen staan. Lauren haar ogen stonden opeens heel geïrriteerd. Ik draaide me met een ruk om. IK werd meteen knalrood. Niet om de gene die voor ons stonden maar ik zing niet graag voor vreemden. “Jullie moeten Lesly en Lauren zijn” zei een krullenbol. Shit we waren namen vergeten te leren. “Ja, en jullie zijn One Direction?” Vroeg ik en probeerde te lachen. “Jah, Ik ben Harry” Zij de krullenbol. De blonde jongen kwam op ons af “Hey, ik ben Niall” Zei hij met een zwaar Iers accent. “Ik ben Zayn” zij weer een ander. “Ik ben Liam” “En ik Louis!” zei Louis terwijl hij L.... ehhhh Liam weg drukte. Lauren en ik stonden dom te lachen. “Ah jongen leuk dat jullie er zijn” Zei onze vader toen hij aan kwam lopen. “Dank u!” Zei Harry. O nee sorry Liam zei dat. “Ik laat jullie alles wel even zien. One Direction en papa liepen weg. Ik keek Lauren aan en we lieten ons zakken en leunde tegen de schuur aan. “Ik kan het niet geloven” zuchtte Lauren. “Op onze ranch!” klaagde ik. Hoe moesten we dit overleven?
Hihi, ik kan dat zó wél overleven hoor!