FanFic.nl

Larry Odd Parents

Aflevering drie: Feeënwereld

“Hé, maar Niall is dus een fee?” vroeg Liam de volgende dag.
“Ja, natuurlijk, wat anders?” antwoordde Louis.
“Maar dan zijn er dus veel meer feeën, of niet?”
Beide feeën schoten in de lach. “Ja, natuurlijk, Liam! Wat dacht je dan?” zei Harry, die als eerste over de lachbui heen was.
Liam was inmiddels al rood aangelopen. “Waar wonen jullie dan? Ik bedoel: het is vast niet op aarde, want dan was het allang iemand opgevallen.”
“In Feeënwereld!”
“Feeënwereld?”
“Ja, Feeënwereld. Een grote stad, gebouwd op wolken, die ergens in de atmosfeer van de aarde zweeft. Het is magisch beveiligd en uiteraard onzichtbaar voor mensen,” verduidelijkte Louis.
“En daar wonen alle feeën? Dus er zijn alleen feeën op aarde?”
“Nou, wel van onze soort, maar er zijn bepaalde gelijkwaardige constructies in andere delen van het universum.”
“En alle feeën wonen daar?”
“Alle feeën die niet aan een petekind zijn toegewezen, ja. Er zijn ook feeën met een baan binnen Feeënland en dan zijn er natuurlijk nog de feeën in opleiding.”
“Cool! Kan ik daar ook heen, naar Feeënland?”
“Nou…” Maar Louis werd meteen afgekapt door Harry en na een zwaai van zijn stafje bevonden ze zich allemaal op de regenboogbrug naast het kenmerkende toegangsbord. ‘Welkom in Feeënland’ zei het in rozegekleurde neonletters.
“Welkom in Feeënland, Liam!” riep Harry opgewekt, als of Liam dat niet zelf van het bord had kunnen halen.
“Harry! Is dit wel een goed idee?” vroeg Louis kwaad.
“Waarom niet? Er zijn zo vaak petekinderen in Feeënwereld.”
“Ja maar…”
“Niets. Kom op, dit wil je toch niet voor hem achterhouden?”
Liam keek naar Louis maar zei maar niets. Voor hen lag de stad, met schattige huisjes met een kroontje op de punt van het dak, enkele hoge torens, een kasteelachtig gebouw en in de verte enkele bergen. Maar het meest indrukwekkende was zeker de hoge toren in het midden, met een grote radiomast met een ster op de top. Het leek nog het meest op de stafjes van de feeën.
“Ah, de ‘Grote staf’, die zendt alle feeënmagie uit,” vertelde Harry. “Maar kom, laten we gaan! Vanaf dichtbij is het nog veel mooier.”
Liam moest toegeven dat Harry gelijk had. Ze gingen van de ene naar de andere straathoek, terwijl Harry vertelde wat er zoal te zien was en Louis vooral naar de etalages van de winkel staarde. “Kijk, moet je dat streepjesshirt zien!” riep Louis op een gegeven moment.
Harry grinnikte. “Maar je bent zo al prachtig, schat.” Hij gaf hem een kus op zijn wang en vervolgde zijn tour.
Liam vergat het meeste wat Harry zei meteen, aangezien hij veel drukker was met het bekijken van de populatie van Feeënland. Het was druk in de straten. Een bonte mix van feeën in allerlei kleuren en vormen zweefde voorbij. Het kroontje, de staf, de insectenvleugels en lichaamsbouw (een klein lichaam met een groot hoofd, net zoals Louis en Harry) hadden ze gemeen, maar daarmee was het dan wel zo’n beetje gezegd. De meesten zagen er menselijk uit, hoewel hun ogen, haar en huidskleur in veel meer varianten bestond dan beneden op aarde. Sommigen leken echter meer op de kabouters uit kinderboeken, zowel met als zonder baard.
Op een gegeven moment stonden ze voor een theater, toen ze plotseling een bekende stem hoorden. “Louis!” De bulderende stem van Niall galmde in het weidse Feeënwereld misschien minder dan in Liams kamertje, maar was zeker niet minder indrukwekkend. “Oh, en jij bent… Wacht, ik weet het! Ricky? Mickey? Timmy…?”
“Liam,” zei Louis.
“Ach, ja, Liam, natuurlijk! Dus, wat doen jullie hier? Wilde je Liam je zus laten zien? Je zult wel trots zijn. Zo’n grote ster als zus, man!”
Louis keek naar de gevel van het theater en zag het inderdaad op een grote banner staan: vandaag was er een fandag van ‘All My Biceps’ waarbij alle acteurs ook langs zouden komen. “Nee, eigenlijk waren we gewoon wat aan het rondkijken. Ik heb toch geen kaartjes.”
“Dat komt goed uit, want ik heb er nog één over!” zei Niall opgewekt.
“Oh, euh, geweldig?”
“Ik bedoel: dan kun je me voorstellen aan Charlotte toch? Of op z’n minst ervoor zorgen dat ik met haar op de foto kan? Harry kan Liam best vermaken, ja toch zeker Harry?”
“Geen enkel probleem!”
“Nou, dan is dat dus geregeld!” En voor de fee ook maar kon protesteerden had Niall hem al vastgegrepen en trok hem mee.
“Kom dat wel goed? Niall leek gister ietwat…”
“Overweldigend?”
“Dat is niet het woord dat ik zocht…”
“Maar ik begrijp wat je bedoelt. Geen zorgen, Li, dat komt wel goed. Niall is gewoon een groot fan van ‘All My Biceps’ en Louis’ zus Charlotte speelt één van de hoofdrollen. Bovendien wil je Niall niet tegen je in het harnas jagen.”
“Welke show heet er nou ‘All My Biceps’? Wat is het, een soap of zo?”
“Nou ja, eigenlijk wel.”
Liam dacht dat hij zou stikken van het lachen. “Die reus kijkt naar een soap? Wat?” wist hij ternauwernood tussen twee lachenbuien uit te brengen.
“Een bijzonder dramatische soap ook nog, ja. Maar genoeg geneuzel, er is nog genoeg te zien!”
Harry mocht dan veel weten te vertellen, een bijster goed gevoel voor richting had hij niet. Zo durfde Liam te zweren dat ze deze straat al eens eerder bewandeld hadden, maar hij zei niets. Hij hoopte maar dat Louis ze weer zou vinden, maar ja, hij was een fee dus dat zou vast wel goedkomen.
In een ietwat vreemd achterafstraatje ging het echter mis. Het ene moment was Liam blijven kijken naar iemand die zijn vreemde huisdier (Liam ontdekte in ieder geval sporen van een tijger, vis, vogel, kikker en vos) uitliet, het volgende moment was Harry verdwenen. Hij rende in de richting waarin hij dacht dat de fee gegaan was, maar die straat liep dood, dus zat er niets anders op dan terug te lopen. Een paar keer riep hij zijn feeënpeetouder, maar een reactie bleef uit.
Uiteindelijk kwam hij terug in de drukke winkelstraat, maar er was nog altijd geen enkel spoor van Harry en hoe hij bij het theater moest komen wist hij ook niet. De jongen begon lichtelijk in paniek te raken en rende door verschillende straatjes in de hoop het theater te vinden of anders zijn feeënpeetouder.
Hij stopte toen iemand hem bij zijn arm pakte. “Hé, jij. Rustig aan. Ben jij niet het petekind van Louis en Harry?” vroeg een kalme stem. Hij keek naar de bron en zag een getinte jongen staan met zwart haar. Hij droeg een te strak wit shirt dat zijn six-pack behoorlijk accentueerde.
“Euhm, ja, ik ben Liam.”
“Waar zijn ze dan, je feeënpeetouders? Ik bedoel, volgens mij is het aardig snel om je nu al in je eentje door Feeënland te laten zwerven.”
“We kwamen Niall tegen en die nam Louis mee naar een fandag in het theater. Toen ging ik met Harry verder rondkijken, maar ineens was hij weg.”
De vreemdeling schudde zijn hoofd en mompelde iets over Harry. “Nou, goed dan. Dat lossen we wel weer op. Ik ben Zayn trouwens,” en hij stak zijn hand uit naar de jongen.
“Aangenaam. Maar hoe wist je dat ik het petekind ben van Harry en Louis.”
“O, gewoon, goed geïnformeerd,” zei Zayn nonchalant, maar hij moest wegkijken om de blosjes op zijn wangen te verbergen. “In ieder geval, laten we jouw feeënpeetouders maar eens gaan zoeken.”
Ze gingen terug naar de winkelstraat. “Dus je zei dat Louis bij het theater was, hè? Dan lijkt me dat een goede plek om naartoe te gaan, ik neem aan dat Harry daar vanzelf wel komt en anders poeft Louis jullie gewoon naar hem toe.”
“Maar we kunnen er niet in, want de kaartjes voor de fandag zijn uitverkocht en Louis is met Niall en ik geloof niet dat we tegen hem in moeten gaan.”
“Niall? Pah! Laat dat maar aan mij over. Je weet toch wel wie je voor je hebt? Zayn Malik: de knapte fee van Feeënwereld en ook nog eens de beste masseur!”
Zayns aanpak had effect. Bij de balie vertelde hij Charlotte onmiddellijk om een masseur had gevraagd om de stress tegen te gaan en ze werden meteen naar binnen gelaten. “Ik had haar natuurlijk ook kunnen vertellen dat jouw feeënpeetouder binnen is en dat je hem echt nodig hebt, maar je komt toch veel liever binnen in stijl, niet?” zei Zayn zodra ze binnen waren.
Op de fandag was het, niet geheel onverwacht, een drukte van jewelste. Liam voelde de moed wederom in zijn schoenen zakken, maar Zayn herinnerde hem constante aan zijn aanwezigheid, dus hij had vrij weinig tijd om zich zorgen te maken.
“We kunnen natuurlijk naar Charlottes kleedkamer met deze backstagepasjes, maar ik denk niet dat we Louis daar vinden. Hun relatie is niet zo goed, wist je dat?”
Liam schudde zijn hoofd.
“Maar goed, zo moet het ook wel lukken. Niall is groot fan van Charlotte, dus hij is waarschijnlijk waar zij is. En tja, het is niet bepaald een uitdaging om hem te vinden.”
Liam knikte en ze begonnen zich door de massa te wringen, waarbij Zayn aan je zijde niet bepaald hielp. Zodra de vrouwen doorhadden dat hij er was staken ze hun armen uit in een poging zijn spieren aan te raken. Ook naar Liam werden veelvuldig grepen gedaan, waarschijnlijk omdat men vermoedde dat hij Zayns petekind was.
Maar uiteindelijk zagen ze Niall boven de zee van feeën uitsteken en na een behoorlijke worsteling kwamen ze eindelijk bij hem aan. “Louis!” schreeuwde Liam zodra hij hem zag. Tranen van vreugde en opluchting rolden inmiddels over zijn wagen.
“Liam! Waar is Harry?” vroeg Louis onmiddellijk.
“Weet ik niet,” snikte Liam. “We waren in een straat en ik keek naar iemands huisdier en toen was hij ineens weg en ik ging achter hem aan maar de straat liep dood en toen was ik hem kwijt en het spijt me!”
“Maar toen was ik er en bracht hem naar je terug!” zei Zayn onmiddellijk en zodra hij merkte dat Louis naar hem keek trok hij zijn shirt kapot om zijn spieren te tonen.
Louis had echter helemaal geen aandacht voor hem en kwam naar Liam toe om hem een flinke knuffel te geven. “De imbeciel!” mompelde hij. “Geen zorgen, Liam, ik geloof dat ik wel weet waar die idioot uithangt. Het belangrijkste is dat je ons weer terug hebt gevonden, toch?”
Liam knikte en veegde zijn tranen weg. “Ja,”
“Hé, ik wil niet veel zeggen, maar ik heb je petekind wel van straat geplukt! Zonder mij liep hij nog ergens plompverloren rond. Stel je voor wat er had kunnen gebeuren!” riep Zayn.
Louis liet een glimlachje over zijn gezicht trekken. “Ja, bedankt Zayn. Heel erg bedankt. Kom, Liam, laten we Harry mee naar huis nemen, het is wel mooi geweest zo.”
“Wat, geen bedanktzoen? Wat is dat toch? De mannen van tegenwoordig!” riep Zayn verontwaardigd. “Na alles wat ik je gegeven heb, Louis!”
“Och, die zoenen heb je ruimschoots gehad, Zayn,” zei Louis. “Ik geloof dat ik nu eerst mijn echtgenoot een donderpreek moet geven.” En met die woorden poefte Louis hemzelf en Liam weg.
Ze verschenen weer in de doodlopende hoek van de straat en Louis vloog naar één van de deuren. Hij klopte aan en even later werd hij geopend door een vriendelijk ogende vrouw met donkerbruin haar. “Ach, Louis, daar ben je!” zei ze hartelijk, waarna ze hem als begroeting kuste. “En dat zal jullie nieuwe petekind zijn. Liam is het toch?”
Liam knikte. “Ja, mevrouw.”
“Wat een lieve jongen! Kom binnen jullie twee!”
Ze gingen het huisje binnen en vonden daar Harry aan de keukentafel, samen met een meisje met hetzelfde donkere haar als de vrouw. “Harry Styles-Tomlinson, waar is Liam?” vroeg Louis op kwade toon.
“Wat? Liam is… O god, waar is Liam!?” De fee kwam verschrikt overeind en rende naar de hal, waar hij tegen Liam opbotste. “Liam! Geen zorgen, Lou, hij is hier!”
“Ja, omdat Zayn hem naar me heeft teruggebracht!”
Harry’s moeder nam Liam mee naar de keukentafel waar ze thee voor de jongen inschonk en hem een koekje aanbood. Liam nam het gretig aan en ze kletsten wat over ditjes en datjes terwijl Louis een heuse donderpreek afstak.
“Sorry, mevrouw Styles,” zei Louis toen hij klaar was. “Drink je je thee op, Liam? We komen binnenkort wel terug voor een fatsoenlijke kennismaking.”
Enkele minuten later namen ze afscheid en poefte Louis hen allemaal terug naar aarde. Liams eerste trip naar Feeënwereld was een feit en het was niet eens een echt debacle geweest.

Reacties: