FanFic.nl

Northerncross-Ranch

Hoofdstuk 21

Shean loopt Carlos kantoor binnen en groet hem.
“Goedemiddag, nu alweer aan het werk?”� Hij kijkt haar humeurig aan.
“Ik ben Shean Smith”�meldt ze.
“Wat wil je?”� bromt Carlos.
“Ik wilde even met jou wat dingen doorspreken over de diversen projecten. Misschien herken je dingen”� legt Shean uit. Carlos wordt boos.
“Je? Ik ben voor jou nog altijd Mr Sterling en die spreek je aan met U.”� Geschrokken doet Shean een stap terug.
“Hemel, zijn humeur is er niet beter opgeworden”� denkt ze.
“Zoals U wenst”� verbetert ze zichzelf. “Hebt u nu even tijd voor mij?”� vraagt ze nog eens beleefd.
“Hoelang werk jij hier?”� dondert Carlos.
“Bijna 3 maanden hoezo?”�
“Jij hebt een contract drie maanden?”� Ze knikt niet wetende waar hij naar toe wil.”� Mooi dan kun je gaan kijken voor een andere baan. Je contract zal niet worden verlengd. Ik wil een mannelijke technisch manager. Jou aannemen was een grote fout.”� Het is alsof Shean onder een steenkoude douche staat.
“Is, die man nu helemaal gek geworden? denkt ze.
“Dat is geen geldige reden”�antwoordt ze dapper. Carlos komt naar haar toe en kijkt haar strak aan.
“Door jou schuld is er een explosie op Sterling Oil 16 geweest. Dat project lag onder jouw verantwoordelijkheid. Jij hebt gefaald en dat is een geldige reden. Je kunt gaan Smith.”� Ondertussen heeft Shean haar stem weer terug.
“Wat denkt die kerel wel niet”� denkt ze boos. Als hij denkt dat zij zal smeken om haar baan te behouden heeft hij het mis.
“Mister Sterling? Mijn ontslagbrief ligt binnen een uur op uw bureau. Ik wens hier geen minuut langer te blijven dan strikt noodzakelijk om met u samen te werken.”� Goede middag.”� Ze moet zich inhouden de deur niet met een smak dicht te gooien. Woedend tikt ze haar ontslagbrief en geeft die aan Milly, verder haar badge en mobiele telefoon achterlatend, gaat ze voor de laatste keer met de lift naar beneden.
“Arrogante kwal”� denkt ze. “Dat is de tweede keer dat jij mij zoiets flikt. Vijftien jaar geleden en nu alweer. Ik ga wel op zoek naar een andere baan. Misschien wel in Dallas, maakt niet uit wat.”�

Seb treft Shean bij de lift.
“Moet jij naar beneden”� vraagt hij. Ze knikt. Hij kijkt haar verbaast aan. De normaal zo goedlachse Shean staat hier een beetje humeurig in de lift.
“Heb jij Carlos al gesproken? vraagt hij voorzichtig. Weer knikt ze. Het liefste had Seb gevraagd wat er aan de hand was, maar nadat hij Daphne getroost heeft is hij op zijn hoede. Stel voor dat ze hier dadelijk staat te huilen. Misschien heeft ze een aanvaring met Carlos gehad. Als ze op de derde verdieping komen moet Seb eruit. Hij groet haar en loopt de lift uit, zich voornemend straks Carlos ernaar te vragen.

In Zurich vliegen de dagen voorbij Urs en Saundra lopen hand in hand en hebben al veel gezien. Urs is een uitstekende gids. Beter had ze zich niet kunnen wensen. Ze wandelen nu een stukje langs het Vierwoudstedenmeer. De combinatie van bergen en meren is overweldigend hier.
“Kom laten we even op dat bankje daar gaan zitten”� stelt Urs voor. Als Saundra zit slaat hij zijn arm liefdevol om haar heen.
“Wat zou het heerlijk zijn als we verder konden gaan”� fluistert hij in haar oor. “Geen hotel geen verplichtingen alleen jij en ik”�. Ze kijkt hem glimlachend aan.
“En zou jij dan niet moe van mij worden?”� vraagt zij plagend. Urs schudt zijn hoofd.
“Nooit.”�
“Jij bent me er een”� lacht zij. “Weet je Urs, ik ben zo blij dat ik naar Zwitsterland bent gekomen. Sinds ik hier ben gaat mij alles voor de wind. Ik heb een leuke werkvakantiebaan, zie een heleboel van deze prachtige omgeving en……… ik heb hier de allerliefste man gevonden die ik me maar kan wensen”� laat ze er fluisterend opvolgen. Urs kust haar teder.
“Ik ben blij dat mijn gevoelens voor jou niet onbeantwoord blijven”� zegt Urs. “Mijn hele leven staat op zijn kop, dank zij jou, Saundra.”�
“Maar Urs een half jaar is zo voorbij. We weten niet hoe het dan verder gaat.”�antwoordt ze hem.
“Nu niet aan denken meisje. Daar komen we wel uit.”� Hij kijkt naar Saundra en ziet dat ze een traantje wegpikt.
“Heb je heimwee Saundra?”�
“Een beetje”� snift ze emotioneel.
“Meisje toch”� troost Urs haar. “Zullen we jouw ouders uitnodigen om een weekje over te komen?”�
“Ja, maar Urs, het hotel is volgeboekt dat kan toch niet?”�
“Ik regel wel wat, vraag jij nu maar of ze wel willen komen.”�
“Dank je wel Urs, je bent een schat.”� Ze kijkt hem in de ogen en mompelt:
“Wat houd ik toch veel van jou.”�
“Ik ook van jou lieverd”� zegt hij haar kussend. “Ik ook van jou.”�

Shean is thuis gelijk achter haar computer gekropen opzoek naar vacatures op technisch gebied. Ze heeft zich vast voorgenomen niet bij de pakken neer te zitten. Ze wil een nieuw begin maken. Ze solliciteert op een drietal vacatures en laat bij enkele bedrijven haar CV achter. Dan belt ze haar neef Harold, die in Dallas woont.
“Hé Harold, alles goed daar?”�
“Hé, Shean het gaat goed hier. Hoe is het met jou?”�
“Gaat wel.”�In het kort vertelt ze hem dat ze op zoek is naar een baan en een woonruimte in Dallas, als ze een baan daar mocht krijgen.
“Mocht ik op korte termijn geen woonruimte vinden kan ik dan bij jou een tijdje wonen?”� vraagt ze.
“Natuurlijk kan dat. Maar waarom kom je niet gewoon. Je vindt van hieruit misschien gemakkelijker een baan dan vanuit Fort Worth.”�
“Dat klopt, wanneer mag ik komen?”� vervolgt ze.
“Wat mij betreft morgen want ik moet voor een aantal maanden naar Saoudi Arabië voor mijn werk. Dan heb ik een gratis oppas voor mijn huis”� laat hij er lachend op volgen.
“Heerlijk dan heb ik jouw appartement helemaal voor mij zelf”� glundert ze.
“Dat vindt jij toch niet erg hé”� vraagt Harold.
“Nee, natuurlijk niet.”� Ze neemt afscheid van Harold en legt tevreden de hoorn op de haak. Het begin is gemaakt. Maar goed dat ze hier gemeubileerd zit. Ze hoeft maar weinig mee te nemen. Ze neemt een glaasje wijn en overdenkt haar beslissing van eerder die middag.
“Vooruit kijken, vooral niet achterom, dat is nu de juiste instelling”�denkt ze.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.