FanFic.nl

Northerncross-Ranch

Hoofdstuk 24

Carlos heeft een privé detective ingeschakeld om Shean te traceren. Nu is hij op weg naar hem omdat hij meent iets gevonden te hebben.
“Jij hebt haar gevonden?”� vraagt Carlos hem een hand gevend.
“Neemt u plaats dan zal ik u alles vertellen”� nodigt de man hem. Hij begint te vertellen dan hij Shean in Dallas heeft gevonden. Ze schijnt al veel sollicitaties te hebben gehad, echter voor zover bekent zonder resultaat. Hij geeft Carlos het adres en de heren nemen afscheid van elkaar.
Eenmaal buiten besluit Carlos gelijk naar dit adres te gaan. Twee uurtjes later drukt hij op de bel van het adres dat hij van de detective heeft gekregen. Het is bijna elf uur, hopelijk is ze thuis. Als niemand reageert, belt hij nog maar een keer. Na een tijdje gaat de deur langzaam open en kijkt hij in het bleke gezicht van Shean.
“Ga weg jij”� roept ze en gooit de deur dicht. Snel houdt Carlos de deur tegen en is vervolgens verbaast haar daarachter niet meer aan te treffen. Hij loopt naar binnen en sluit de deur achter zich.
“Waar is ze nu?”�denkt hij. Dan hoort hij een geluid. Hij gaat in de richting van het geluid en vindt haar op de knieën voor het toilet.
“Mijn god, ze is ziek?”� denkt hij. Hij loopt naar haar toe en knielt naast haar neer. Hij streelt haar rug zachtjes.
“Meisje je bent ziek, kan ik iets voor je doen?”� Shean draait zich naar hem om en snauwt:
“Jij hebt wel genoeg gedaan. Maak dat je weg komt.”� Carlos denkt koortsachtig na.
“Hoe bedoel je, genoeg gedaan? Ik had je niet mogen ontslaan en daar wil ik het even met je over hebben”� zegt hij. Shean staat op en wast haar gezicht. Ze kijkt Carlos aan.
“Jij hebt je geheugen terug?”� Carlos begint te praten en het lijkt wel een waterval hij kan niet meer stoppen.
“Ja, en ik weet dat ik jou onrecht heb aangedaan. Shean komt alsjeblieft terug. Ik heb jou nodig bij Sterling Oil”� eindigt hij zijn relaas.
“Jij hebt mij nodig bij Sterling Oil? Dat is het? Weet je wat Carlos Sterling, zoek lekker iemand anders want ik wil niet meer.”�
“Shean, kunnen we alsjeblieft even rustig praten? Ik heb me nog meer herinnerd. Wij hadden een relatie voor het ongeluk hé?”� Ze knikt. “Wij zijn zelfs met elkaar naar bed geweest.”� Weer knikt ze. “En vijftien jaar geleden heb ik jou ook pijn gedaan hé Marie Ann?”�
Shean moet gaan zitten.
“Hij weet het weer.”�denkt ze.
“Ja, Dean dat klopt”�laat ze er zachtjes op volgen. "Waarom Dean? Waarom ben jij toen weggegaan?"
"Mijn vader riep mij terug naar Bedfort omdat ik moest kiezen waar ik wilde werken. Eenmaal in mijn nieuwe functie had ik het zo druk. Ik dacht dat Marie Ann mij wel zou schrijven."
"Jij had mij een verkeerd adres gegeven" roept ze verontwaardigd uit. Hij knikt schuldig. Dat was in het begin en toen wist nog niet dat ik zoveel van je zo gaan houden. Ik heb je vader nog gebeld maar jij wilde me niet meer spreken. Ik snap nu waarom." Hij loopt naar haar toe en slaat behoedzaam zijn arm om haar heen. Als ze hem dit toelaat, slaat hij ook zijn andere arm om haar heen en trekt haar troostend tegen zich aan. Shean is aan het eind van haar Latijn. Ze kan niet meer en laat haar tranen de vrije loop. Ze heeft hem zo gemist, want ze is er al lang achter dan ze nog steeds van hem houdt. Ze laat zich troosten maar voelt dat weer haar misselijkheid de kop op steken. Snel maakt ze zich los om even later weer boven het toilet te hangen. Carlos komt haar geschrokken na.
“Meisje je bent wel ziek. Jij hoort in bed thuis”�zegt hij. Ze schudt haar hoofd.
“Neen Carlos, ik ben niet ziek. Laat ons even naar de kamer gaan dan vertel ik jou wat mij mankeert.”� Ze wil geen geheimen meer voor hem hebben. Hij is de vader van haar kind. Carlos leidt haar naar de kamer en neemt naast haar plaats op de bank. Haar weer in zijn armen nemend spreekt hij haar bemoedigend toe.
“Vertel het me maar meisje. Ik ben er voor je en ik zal niet meer weglopen. Dat beloof ik.”� Ze kijkt naar hem op en fluistert:
“Carlos, ik ben zwanger. Ik draag jouw kind.”�

David is geland op schiphol. Het is vijf uren ’s middags plaatselijke tijd. Hij kijkt rond op het vliegveld en moet lachen.
“Wat zegt Patricia ook alweer als ze gaat werken? Adios ik ben naar smurfenland. Het ziet hier echt smurfenblauw. Zou zij al hier zijn?”� Hij haalt zijn koffer op en neemt een taxi naar Patricia’s adres. Hij geeft de chauffeur opdracht eerst langs een bloemist te rijden. Als hij tegen kwart voor zes met een grote bos rode rozen voor Patricia’s huis staat, is zij er nog niet. Ze is nog niet terug uit smurfenland. Hij moet er weer om lachen. Wat jammer dat hij haar daar niet heeft gezien. Hij gaat op zijn koffer zitten en wacht af. Als vijf voor zes iemand om de hoek van straat komt staat David op en tuurt in de verte. Dan verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Blauwe kleding, blauwe trolley, dat is ze. Hij gaat midden op het trottoir staan, spreid zijn armen en roept:
“Smurfin eindelijk.”�
Patricia blijft stokstijf staan en kijkt in de verte. Naar de man die haar smurfin noemde. Die stem herkent ze uit duizenden.
“David”�roept ze blij. Ze laat haar trolley staan en zet in op een loopje, ondertussen haar kokerrok verwensend omdat ze nu niet zo hard kan rennen als ze wel zou willen. Gelukkig komt hij haar tegemoet rennen. David vangt haar op en draait haar rond.
“Lieveling”� roept hij gesmoord haar kussend. Patricia kan geen woord uitbrengen. Goddank, ze ligt in zijn sterke armen. Dan ziet ze gordijnen bewegen. De buren zijn aan het gluren.
“David we vallen op laten we gauw naar binnen gaan.”�
“Doe jij de deur maar open dan haal ik jouw koffer wel even op daarachter. Die van mij staat al voor jouw deur.”� Patricia doet haar voordeur open en loopt gelijk door naar de keuken om die prachtige rozen in de vaas te zetten.
“Wat heerlijk dat hij er al is.”�denkt ze.


Caroline vraagt Herman of zij hem even onder 4 ogen kan spreken.
“Wat is het probleem meisje? vraagt hij bezorgd.
“Weetje nog toen ik jou leerde kennen? Net na die vakantieliefde met die Dave?”� Herman knikt.
“En nu denkt jij dat deze Dave Sterling dit is?”�
“Herman daar ben ik mij voor 95% zeker van.”�
“Dat maakt toch niet uit Caroline, dat was voor ons trouwen. Wat is nu het probleem?”� vraagt Herman. Ze zucht .
“Ik weet niet of Urs wel van jou is. Er is een mogelijkheid dat Dave de vader is en als dat zo is mogen Urs en Saundra geen relatie met elkaar hebben”� Herman denkt na.
“Dat is inderdaad een probleem. Urs is acht maanden na ons kennismaking geboren. Ik heb hem altijd als mijn zoon gezien, maar ik snap dat we nu zekerheid moeten hebben.”�
“Moeten wij met de Sterlings hierover praten?”� vraagt Caroline.
“Misschien wel maar we kunnen natuurlijk eerst laten onderzoeken of Urs en ik vader en zoon zijn. Dan kunnen we naderhand nog altijd de Sterlings erin betrekken. Want hij was al getrouwd toen hij jouw vakantieliefde werd. Daar konden dus nog wel eens problemen van komen.”� denkt Herman hardop verder.
“Ik vind dat in eerste instantie Urs moet weten hoe de vork in de steel zit. Ik zal morgen met hem praten. Goed?”� Caroline knikt haar man dankbaar toe.

Seb en Kendall zijn in jubelstemming.
“Zullen wij samen nog even de stad ingaan voor een hapje te eten?”�vraagt Seb aan Kendall.
“Graag Seb ik heb best wel trek.”� Als ze later in de brasserie zitten hebben ze maar één gesprekthema ‘de baby’. Ze bedenken samen namen voor een jongen maar ook voor een meisje. Verder discussiëren ze wie peter en meter gaan worden.
“Seb, ik wil graag Chantal als meter.”�
“Natuurlijk liefje, dat kan ik begrijpen. Vraag het haar maar.”�
“En wie vragen we als peter?”� Seb denkt diep na.
“Carlos, die wordt misschien wel week als hij geregeld een baby in zijn handen gestopt krijgt.”� Kendall schiet in de lach.
“En jij hoopt dat hij dan vader gevoelens krijgt en zelf aan een serieuze relatie gaat werken?”�
“Jij hebt me door”� lacht Seb. “Ik vind het nog steeds jammer dat hij Shean uit zijn leven heeft verband. Dat was de perfecte vrouw voor hem geweest. Wist je trouwens al dat hij haar aan het zoeken is?”�
“Ja ik heb zoiets meegekregen. Ik duim voor hem dat het goed afloopt”�
“Ik ook liefje. Ik ook”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.